Temisto (księżyc)
| ||
Fotomontaż trzech zdjęć wykonanych co 40 minut, na których ponownie odkryto Temisto w 2000 roku | ||
Planeta | Jowisz | |
Odkrywca | Charles Kowal i Elizabeth Roemer (1975); Scott Sheppard, David Jewitt, Yanga Fernández i Eugene Magnier (2000) | |
Data odkrycia | 30 września 1975; odnaleziony 21 listopada 2000 | |
Tymczasowe oznaczenie | S/1975 J 1; S/2000 J 1 | |
Charakterystyka orbity | ||
Półoś wielka | 7 504 000 km[1] | |
Mimośród | 0,2435[1] | |
Okres obiegu | 130,02 d[1] | |
Nachylenie do ekliptyki | 42,977°[1] | |
Długość węzła wstępującego | 192,288°[1] | |
Argument perycentrum | 217,147°[1] | |
Anomalia średnia | 313,051°[1] | |
Własności fizyczne | ||
Średnica równikowa | 9 km | |
Powierzchnia | ~200 km² | |
Objętość | ~270 km³ | |
Masa | ~6,89 × 1014 kg | |
Średnia gęstość | 2,6 g/cm³ | |
Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni | ~0,0029 m/s² | |
Prędkość ucieczki | 4,8 m/s | |
Albedo | 0,04 | |
Jasność absolutna | 14,4m | |
Jasność obserwowana (z Ziemi) | 21,0m | |
Temperatura powierzchni | ~124 K |
Temisto (Jowisz XVIII) – mały księżyc Jowisza.
Odkrycie
Został odkryty przez Charlesa Kowala i Elizabeth Roemer w 1975 r. i otrzymał tymczasowe oznaczenie S/1975 J 1. Jednak obserwacje nie wystarczyły do wyznaczenia jego orbity i księżyc został zgubiony. Udało się go ponownie odnaleźć dopiero w 2000 roku. Grupa astronomów z Uniwersytetu Hawajskiego, kierowana przez Scotta Shepparda odkryła nowy księżyc planety i nadała mu oznaczenie S/2000 J 1; wkrótce potwierdziło się, że jest to księżyc zgubiony 25 lat wcześniej.
Nazwa
W mitologii greckiej Temisto była trzecią i ostatnią żoną Atamasa.
Charakterystyka fizyczna
Temisto jest jednym z mniejszych księżyców Jowisza, jej średnicę ocenia się na około 9 km. Jej średnia gęstość to ok. 2,6 g/cm3, składa się ona głównie z krzemianów. Powierzchnia księżyca jest bardzo ciemna – jego albedo to zaledwie 0,04. Z Ziemi można go zaobserwować jako obiekt o jasności wizualnej co najwyżej 21 magnitudo.
Orbita
Temisto obiega Jowisza zgodnie z kierunkiem jego obrotu wokół własnej osi. Jej orbita ma duże nachylenie, około 43° i jest niepodobna do orbit innych satelitów krążących w pobliżu. Temisto krąży pomiędzy orbitami księżyców galileuszowych i grupą Himalii, nie należy do żadnej ze znanych grup i jest uważana za izolowaną w przestrzeni.
Zobacz też
- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Galileuszowe księżyce Jowisza
- Lista naturalnych satelitów Jowisza
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Themisto. W: Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2008-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-13)].
- Scott Sheppard , Moons of Jupiter, Carnegie Science [dostęp 2020-03-14] (ang.).
- Themisto (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-22].
Media użyte na tej stronie
This is a revised version of Solar_System_XXIX.png.
Autor: IMCCE (Institut de mécanique céleste et de calcul des éphémérides) / University of Hawaii, Licencja: CC BY-SA 2.0 fr
Montage of the rediscovery images of S/2000 J 1 (Themisto, Jupiter XVIII), taken on 21 November 2000 with the 2.2 m U. of Hawaii telescope. The field is 70 arc-seconds wide. The three images, taken 40 minutes apart, are superposed. S/2000 J 1 (arrows) moves from right to left during that time.