Temperatura barwowa

Linia ciągła – promieniowanie ciała doskonale czarnego

Barwa światła emitowanego przez ciało doskonale czarne. Skala nie uwzględnia jasności świecenia.

Temperatura barwowa – temperatura ciała doskonale czarnego, w której wysyła ono promieniowanie tej samej chromatyczności, co promieniowanie rozpatrywane. Innymi słowy, jest to obiektywna miara wrażenia barwy danego źródła światła, np.:

• 1800 K – barwa światła świeczki^[1]
• 2000 K – barwa lampy sodowej (CRI=10-20)^[2][3]
• 2700 K – barwa klasycznej żarówki produkcji polskiej^[4]
• 2800 K – barwa energooszczędnej^[5] żarówki halogenowej (CRI=100) produkcji niemieckiej (ciepłobiała)^[6]
• 3000 K – wschód i zachód Słońca^[7]
• 3000 K – barwa żarówki halogenowej 12V 50W ^[8]
• 3000 K – barwa profesjonalnego oświetlenia LED (CRI=95)^[9] w Rijksmuseum w Amsterdamie
• 3200 K – barwa światła żarowego lamp studyjnych
• 3300 K – 4000K - barwa biała neutralna
• 4000 K – barwa biała
• 4000 K – barwa profesjonalnego oświetlenia halogenowego w latach 90. XX wieku w The National Gallery w Londynie^[10]
• 5000 K – barwa chłodnobiała
• 5500 K – barwa lampy błyskowej^[11]
• 6500 K – barwa dzienna – zimna^[12]
• 10000-15000 K – barwa czystego niebieskiego nieba
• 28000-30000 K – błyskawica

W astronomii określenie temperatura barwowa (inaczej: temperatura barwna, temperatura barwy lub temperatura kolorowa) wykorzystuje się do scharakteryzowania promieniowania gwiazdy, gdy nie znamy dokładnie całego widma promieniowania i temperaturę gwiazdy wyznaczamy w sposób przybliżony w oparciu o wskaźnik barwy lub w przypadku, gdy kształt widma promieniowania gwiazdy przypomina kształt widma ciała doskonale czarnego, ale ma inną normalizację emisyjności z jednostki powierzchni, niż funkcja Plancka.

Zobacz też

• balans bieli
• typ widmowy
• barwy ciepłe
• barwy zimne

Przypisy

Bibliografia

• Praca zbiorowa pod redakcją Ailsy McWhinnie. Fotografia: podręcznik. Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2001. ISBN 83-213-4238-8.