Teodor Chrząński (ogrodnik)

Teodor Józef Chrząński
Data i miejsce urodzenia

9 lipca 1858
Warszawa

Narodowość

polska

Praca
Projekty

Teodor Józef Chrząński[1] (ur. 9 lipca 1858 w Warszawie[2]) – polski ogrodnik, planista, pejzażysta[3], projektant kilkudziesięciu parków dworskich[4].

Życiorys

Chrząński pochodził z Warszawy[3]. Urodził się w 1958 jako syn Teodora Stanisława Aleksandra Chrząńskiego i Marii z domu Kuhnke[2]. Uczył się w szkole ogrodniczej przy Ogrodzie Pomologicznym[5]. Następnie studiował we Francji[5][6], gdzie pracował w ogrodach wersalskich[5] i u Édouarda André[7]. Projektował i zakładał liczne ogrody i parki miejskie, m.in. w Łodzi. Współpracował głównie z Walerianem Kronenbergiem. Był członkiem, a w latach 1895–1899 także sekretarzem Towarzystwa Ogrodniczego Warszawskiego[5][3]. Posiadał własny zakład ogrodniczy w Bródnie, w którym hodował rośliny do zakładanych przez siebie parków[8]. Był także profesorem szkoły ogrodniczej w Warszawie[6] oraz sędzią konkursowym w konkursach na projekty ogrodów[9]. W 1933 był członkiem Komitetu Plantacyjnego Miast Rzplitej[10]

W 1911 ożenił się z Antoniną Godowską[1].

Niektóre realizacje

Projekty niezrealizowane

Park na Zdrowiu w Łodzi (1904), zrealizowany wg koncepcji Stefana Rogowicza[21].

Przypisy

  1. a b 3684/D- Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej Najświętszego Zbawiciela w Warszawie. Jednostka: 1911. Katalog: Małżeństwa, 1911.
  2. a b Akta stanu cywilnego parafii św. Jana w Warszawie.
  3. a b c Biblioteka Cyfrowa UMCS – Ogrodnik Polski. Dwutygodnik poświęcony wszystkim gałęziom ogrodnictwa T. 23, Nr 12 (1901), 1901 [dostęp 2022-09-30] (ang.).
  4. a b Historia sztuki polskiej: Sztuka nowoczesna, Wyd. Literackie, 1965 [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  5. a b c d Edmund Jankowski, Wspomnienia ogrodnika. Oprac. Aniela Szwejcerowa i Andrzej Brachfogel, Panstwowy Instytut Wydawniczy, 1972 [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  6. a b Demil., Dla ozdobienia Łodzi, „Świat” (32), 6 sierpnia 1910.
  7. Agata Zachariasz, Modernizm w kształtowaniu ogrodów i terenów zieleni – przyczynek do historii architektury krajobrazu w Polsce, „Architektura pierwszej połowy XX wieku i jej ochrona w Gdyni i w Europie”, Gdynia 2011.
  8. 4niTZf8, Śladami miejskich ogrodników, PortalKomunalny.pl [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  9. Jerzy Warchałowski (red.), Koknkursy, „Architekt. Miesięcznik poświęcony architekturze, budownictwu i przemysłowi artystycznemu.”, 1912.
  10. Samorząd Miejski. 1933, nr 16/17, Związek Miast Polskich, 1933 [dostęp 2022-10-07].
  11. a b c Stanisław Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Budownictwo i Architektura, 1954 [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  12. a b c Gerard Ciołek, Witold Plapis, Materiały do słownika twórców ogrodów polskich, Państwowe Wydawnictwo Naukowe [Oddz. w Łodzi], 1968 [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  13. Małgorzata Dolistowska, Park Stary w Białymstoku – ewolucja formy a przeobrażenia tożsamości miejsca, „Park miejski – znaczenie w przestrzeni zurbanizowanej, Monografia”, 2016.
  14. Anna Kaniewska, Najstarsze łódzkie parki, 3 kwietnia 2009.
  15. #ŁódźzKanapy – Mikołajewski Ogród Miejski, miejsce wypoczynku i zabaw., Turystyczny Portal Łodzi [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  16. Park Miejski im. Stanisława Staszica – Zabytek.pl, zabytek.pl [dostęp 2022-10-07] (pol.).
  17. Parki i zieleńce, Urząd Miasta Łodzi [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  18. Jakub Mowszowicz, Parki Łodzi: praca zbiorowa, Łódzkie Tow. Nauk., 1962 [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  19. Izabela Durecka, Parki jako element struktury przestrzennej miast Łódzkiego Obszaru Metropolitalnego.
  20. Park Miejski im. Stanisława Staszica – Zabytek.pl, zabytek.pl [dostęp 2022-10-07] (pol.).
  21. Zielona Łódź – – Park Im. JÓzefa PiŁsudskiego (na Zdrowiu), zielonalodz.pl [dostęp 2022-10-07].