Teodor Zaczyk

Teodor Zaczyk
Data i miejsce urodzenia20 kwietnia 1900
Kobyla k. Raciborza
Data i miejsce śmierci23 kwietnia 1990
Sosnowiec
Zawód, zajęcieszermierz
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Teodor Zaczyk (ur. 20 kwietnia 1900 w Kobyli, zm. 23 kwietnia 1990 w Sosnowcu) – starszy przodownik Policji Województwa Śląskiego[1], szermierz, olimpijczyk z Berlina 1936 i Londynu 1948.

Życiorys

Członek POW Górnego Śląska w latach 1919-1921. Uczestnik akcji plebiscytowej (1920) i III powstania śląskiego. Od 1924 do wybuchu II wojny światowej funkcjonariusz Policji Województwa Śląskiego. Uczestnik kampanii wrześniowej. Internowany na Węgrzech, wrócił do Polski (1940) i został żołnierzem Armii Krajowej. Wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił na Górny Śląsk.

Reprezentował Pogoń, Policyjny Klub Sportowy Katowice. Sukcesy odnosił zarówno w szpadzie jak i szabli. Był indywidualnym mistrzem Polski w szpadzie (1938) i szabli (1946) oraz drużynowym w szabli (1948-1950). Był wicemistrzem Polski w szpadzie (1934,1946) oraz w szabli (1937). Zdobył również dwa brązowe medale w 1937 roku w szpadzie a w 1938 roku w szabli. Uczestniczył w szermierczych mistrzostwach Europy roku 1934 które odbywały się w Warszawie.

Na igrzyskach olimpijskich w 1936 roku startował w turnieju drużynowym szpadzistów zajmując miejsca 5-8 oraz w turnieju drużynowym szablistów zajmując 4 miejsce. Na igrzyskach w Londynie w 1948 r. wystartował w indywidualnym turnieju szablowym odpadając z niego w eliminacjach, a w turnieju drużynowym zajął miejsca 5-8. Wystartował również w turnieju drużynowym szpadzistów w którym Polska drużyna odpadła w eliminacjach.

Po zakończeniu kariery zawodniczej (1952) poświęcił się pracy szkoleniowej w śląskich klubach. Był działaczem Polskiego Związku Szermierki oraz Związku Weteranów Powstań Śląskich. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Przypisy

Bibliografia