Teodoros Dilijanis

Teodoros Dilijanis

Θεόδωρος Δηλιγιάννης

1896
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1826 Langadia
Data i miejsce śmierci	13 czerwca 1905 Ateny
premier Grecji
Okres	od 1 maja 1885 do 9 maja 1886
Przynależność polityczna	Partia Ludowa
Poprzednik	Charilaos Trikupis
Następca	Dimitrios Walwis
premier Grecji
Okres	od 5 listopada 1890 do 1 marca 1892
Przynależność polityczna	Partia Ludowa
Poprzednik	Charilaos Trikupis
Następca	Konstandinos Konstandopulos
premier Grecji
Okres	od 11 czerwca 1895 do 30 kwietnia 1897
Przynależność polityczna	Partia Ludowa
Poprzednik	Nikolaos Teodoros Dilijanis
Następca	Dimitrios Ralis
premier Grecji
Okres	od 6 grudnia 1902 do 27 czerwca 1903
Przynależność polityczna	Partia Ludowa
Poprzednik	Aleksandros Zaimis
Następca	Jeorjos Teotokis
premier Grecji
Okres	od 29 grudnia 1904 do 13 czerwca 1905
Przynależność polityczna	Partia Ludowa
Poprzednik	Jeorjos Teotokis
Następca	Dimitrios Ralis
Odznaczenia

Teodoros Dilijanis, pol. również Theodoros Delijanis^[1] (gr. Θεόδωρος Δηλιγιάννης; ur. w 1826, zm. w 1905^[2]) – grecki polityk, lider Partii Ludowej, pięciokrotny premier Grecji. Jego rywalizacja z liderem Partii Modernistycznej Charilaosem Trikupisem zdominowała grecką scenę polityczną ostatnich dziesięcioleci XIX wieku^[3].

Życiorys

Osierocony w dzieciństwie, zdołał ukończyć studia prawnicze na uniwersytecie w Atenach. W 1862 po raz pierwszy został wybrany posłem do Zgromadzenia Narodowego (startował w Gortyni)^[2]). W 1878 kierował delegacją grecką na kongresie berlińskim^[2]. Polityk konserwatywny^[4] i populistyczny, przez cały okres dwóch ostatnich dekad XIX wieku rywalizował o władzę z Charilaosem Trikupisem i jego Partią Progresywną^[2]. Zwolennik Wielkiej Idei^[5].

Urząd premiera objął po raz pierwszy w 1885. W tym samym roku, w czasie kryzysu w Rumelii Wschodniej, ogłosił mobilizację, doprowadzając do ogłoszenia w 1886 blokady Grecji przez europejskie mocarstwa. Wskutek poniesionych strat gospodarczych Dilijanis ustąpił z urzędu^[2], zastąpiony przez Dimitriosa Ralisa^[6]. W roku 1895 objął go po raz trzeci. Jego rząd współfinansował Letnie Igrzyska Olimpijskie 1896^[7]. W 1897, mając poparcie opinii publicznej, zdecydował o podjęciu interwencji greckiej po stronie powstańców kreteńskich, kierując na Kretę początkowo jedynie flotę, a następnie także pozostałe formacje wojskowe. Po klęsce Grecji w wojnie ustąpił^[8]. Nie stracił jednak całej popularności. Jego Partia Narodowa wygrała wybory jeszcze dwukrotnie; za każdym razem Dilijanis ponownie stawał na czele rządu (1902-1903 i 1904-1905)^[2].

Zginął zasztyletowany przez hazardzistę Jerakarisa, oburzonego z powodu podjętych przez jego rząd kroków wymierzonych w gry hazardowe^[2].

Przypisy