Teodoryk (imię)

Teodorykimię męskie pochodzenia germańskiego, zapisywane w Polsce od średniowiecza. Poza zbliżonym brzmieniem, nie ma ono wiele wspólnego z imieniem Teodor.

Pierwszy człon to germ. þeudo, stsas. thioda, stwniem. diot — „lud”; drugi, -rich, -rik, to „potężny, królewski”, później także „bogaty, wysoko urodzony, dostojny”. W Polsce imię to notowane było w formach Teodericus (od 1213 r.), Teodoricus, Teodricus, Thedricus, Dit(e)rich, Tebrich, Dzidrzych, Dziedrzych, (Dziedrzyk), Dzietrzych, Dzietrzyk, Dzietrzysz-ek, Dzietrzysz-ko, Dzitrzych, (Dzitrzyk) (od 1226 r.), Wietrzych[1]. Spotykany w części polskiej literatury onomastycznej pogląd, iż Szczedrzyk jest jedną z form tego imienia, nie ma oparcia w źródłach.

Niektóre możliwe staropolskie zdrobnienia: Dyt(ek), Dytko, Dytel, Dytka (masc.), Dytusz, Dzietko, Dziec(z)ko[2].

Odpowiedniki w innych językach

Teodoryk imieniny obchodzi

Znane osoby noszące imię Teodoryk

Postaci fikcyjne o imieniu Teodoryk

Znane osoby o nazwisku Teodoryk

Zobacz też

Przypisy

  1. W. Taszycki (red.), Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 1 z. 3, (Ciemek-Dźwiżeń). Wrocław•Warszawa•Kraków•Gdańsk 1967
  2. Z. Klimek (opr.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 5, Kraków 1997, ISBN 83-85579-14-1
  3. Janowowa W. i inni [oprac.], Słownik imion, Wrocław 1991, ISBN 83-04-03123-X
  4. Behind the name
  5. por. H.Fros, F. Sowa, Księga imion i świętych, t. 2, Kraków 1997, ISBN 83-7097-374-4
  6. H. Fros, F. Sowa, Księga imion i świętych, t. 5, Kraków 2000, ISBN 83-7318-376-0