Teodoryk z Wied (Theoderich/Theodorich/Dietrich von Wied, ur. ok. 1170[1], zm. 24 marca 1242[1][2] w Trewirze[1]) – arcybiskup Trewiru i książę-elektor Rzeszy od 1212.
Życiorys
Teodoryk pochodził z możnej rodziny znad środkowego Renu[1]. Był synem Dytryka, hrabiego Wied. Poświadczony w źródłach jako duchowny w 1189, od 1200 pełnił ważne funkcje w kościele w Trewirze[2]. W 1212 został wybrany na stanowisko arcybiskupa Trewiru[1].
Był wiernym stronnikiem władców Niemiec z dynastii Hohenstaufów[1][2]. W 1215 skłonił mieszczan Kolonii aby otwarli bramy przed Fryderykiem II Hohenstaufem[2]. Miał uczestniczyć w wyborach na króla Niemiec synów Fryderyka II, Henryka VII w 1220 i Konrada IV w 1237[2]. Pozostał wierny Hohenstaufom nawet gdy ci zostali w 1239 obłożeni przez papieża ekskomuniką[1][2][3].
Oprócz zaangażowania w politykę Rzeszy, oddawał się też sprawom swojego księstwa. Zabezpieczył jego granice przez budowę zamków Montabaur i Kyllburg[2][3]. Organizował synody diecezjalne, podczas których starał się podnieść poziom dyscypliny duchowieństwa. Prowadził działalność fundacyjną, m.in. wspierając zakony franciszkanów, dominikanów i krzyżaków[1][2] i rozpoczynając budowę kościoła Najświętszej Marii Panny w Trewirze[1][2][3]. Został pochowany w katedrze w Trewirze[1].
Jest uznawany za pierwszego elektora trewirskiego[1][2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k Martin Persch: Theoderich II. von Wied. W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon. T. 11. Herzberg: Verlag Traugott Bautz, 1996, s. 847–849. ISBN 3-88309-064-6. (niem.)
- ↑ a b c d e f g h i j Richard Laufner: Dietrich II.. W: Neue Deutsche Biographie. T. 3. Berlin: Duncker & Humblot, 1957, s. 685–686. (niem.)
- ↑ a b c Gottfried Kentenich: Theodorich II.. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 54. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1908, s. 686–687. (niem.)
| Biskupi | - Euchariusz (po 250)
- Waleriusz (po 250)
- Maternus (po 300)
- Agritius (314–329)
- Maksymin (329–346)
- Paulinus (347–358)
- Bonosus (358–373)
- Brytoniusz (374–386)
- Feliks (386–399)
- Mauritiusz (399–407)
- Leoncjusz (414–445)
- Sewer (449)
- Cyrillus (450–458)
- Jamlichus (do 475)
- Emerus (przed 500)
- Marus (przed 500)
- Woluzjan (przed 500)
- Milet (przed 500)
- Modest (przed 500)
- Maksimiam (502)
- Fibicius (511–525)
- Abrunculus (525–526)
- Nicecjusz (526–566)
- Magneryk (566–586)
- Gunderyk (600)
- Sabaudus (614)
- Moduald (622–647)
- Numerianusz (650–697)
- Basinusz (705)
- Lutwin (705–715)
- Milo (715–753)
- Wiomad (757–791)
|
|---|
| Arcybiskupi | - Richbod (791–804)
- Wizzo (805–809)
- Amalariusz (809–814)
- Hetti (814–847)
- Theutgaud (847–868)
- Bertolf (869–883)
- Radbod (883–915)
- Ruotger (915–931)
- Ruodbert (931–956)
- Heinrich I (956–964)
- Teodoryk I (965–977)
- Egbert (977–993)
- Ludolf (994–1008)
- Megingaud (1008–1015)
- Poppo von Babenberg (1016–1047)
- Eberhard (1047–1066)
- Kuno I von Pfullingen (1066–1066)
- Udo von Nellenburg (1066–1078)
- Egilbert von Ortenburg (1079–1101)
- Bruno von Bretten (1102–1124)
- Gottfried von Falmagne (1124–1127)
- Meginher von Falmagne (1127–1130)
- Albero von Montreuil (1131–1152)
- Hillin von Falmagne (1152–1169)
- Arnold I von Valcourt (1169–1189)
|
|---|
| Elektorzy Rzeszy i Arcybiskupi | - Johann I (1169–1212)
- Teodoryk z Wied (1212–1242)
- Arnold II von Isenburg (1242–1259)
- Henryk II von Finstingen (1260–1286)
- Boemund I von Warnesberg (1286–1299)
- Dieter z Nassau (1300–1307)
- Baldwin Luksemburski (1307–1354)
- Boemund II z Saarbrücken (1354–1362)
- Kuno II z Falkensteinu (1362–1388)
- Werner z Falkensteinu (1388–1418)
- Otto von Ziegenhain (1418–1430)
- Rhaban z Helmstätt (1430–1439)
- Jakub I von Sierck (1439–1456)
- Jan II z Badenii (1456–1503)
- Jakub II z Badenii (1503–1511)
- Richard z Greiffenklau do Vollrads (1511–1531)
- Jan III von Metzenhausen (1531–1540)
- Jan IV Ludwik von Hagen (1540–1547)
- Jan V von Isenburg (1547–1556)
- Jan VI Leyen (1556–1567)
- Jakub III von Eltz (1567–1581)
- Jan VI von Schönenberg (1581–1599)
- Lotar von Metternich (1599–1623)
- Filip Krzysztof von Sötern (1623–1652)
- Karol Kasper Leyen (1652–1676)
- Jan Hugo von Orsbeck (1676–1711)
- Karol Józef z Lotaryngii (1711–1715)
- Franz Ludwig von Pfalz-Neuburg (1716–1729)
- Franciszek Jerzy von Schönborn (1729–1756)
- Jan Filip von Walderdorff (1756–1768)
- Klemens Wacław Wettyn (1768–1801)
|
|---|
| Arcybiskupi | - Charles Mannay (1802–1816)
- Josef Hommer (1824–1836)
- Wilhelm Arnoldi (1842–1864)
- Leopold Pelldram (1865–1867)
- Matthias Eberhard (1867–1876)
- Michael Felix Korum (1881–1921)
- Franz Rudolf Bornewasser (1922–1951)
- Matthias Wehr (1951–1967)
- Bernhard Stein (1967–1980)
- Hermann Josef Spital (1981–2001)
- Reinhard Marx (2002–2007)
- Stephan Ackermann (od 2009)
|
|---|
