Teodozjusz (Fieodosijew)
| Nikołaj Fieodosijew | |
| Arcybiskup wileński i lidzki | |
 | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 3 listopada 1864 |
| Data i miejsce śmierci | 1942 |
| Miejsce pochówku | |
| Arcybiskup wileński i lidzki | |
| Okres sprawowania | 1922–1939 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | 1897 |
| Ordynacja | 25 grudnia 1897 |
| Chirotonia biskupia | 23 marca 1903 |
| Odznaczenia | |
 | |
| Data konsekracji | 23 marca 1903 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Miejsce | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
Teodozjusz, imię świeckie Nikołaj Iwanowicz Fieodosijew (ur. 3 listopada 1864 w guberni czernihowskiej, zm. 1942 w Wilnie) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys
Ukończył seminarium duchowne w Czernihowie. W 1890 uzyskał również dyplom akademii duchownej w Petersburgu i został skierowany do pracy jako wykładowca seminarium, którego był absolwentem. W 1897 złożył śluby zakonne, 25 grudnia tego samego roku zostając hieromnichem. W roku następnym został inspektorem seminarium duchownego w Mińsku, zaś rok później został przeniesiony do seminarium w Tule jako jego rektor. W tym samym momencie otrzymał godność archimandryty.
23 marca 1903 został biskupem pomocniczym eparchii nowogrodzkiej z tytułem biskupa kiriłłowskiego. Cztery lata później jego tytuł uległ zmianie na biskup tichwiński. W 1908 został ordynariuszem eparchii smoleńskiej i dorogobuskiej. W 1912 za osiągnięcia w pracy duszpasterskiej otrzymał prawo noszenia panagii z ozdobami. Uczestniczył jako delegat swojej eparchii w Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w 1917. W roku następnym podniesiony do godności arcybiskupiej. Uciekł z ogarniętej wojną domową Rosji do Polski w roku następnym. W 1922 przyjął godność arcybiskupa wileńskiego i lidzkiego, zastępując na katedrze wileńskiej wydalonego z Polski arcybiskupa Eleuteriusza (Bogojawleńskiego). W rezultacie po uzyskaniu przez Kościół w Polsce autokefalii z Patriarchatu Konstantynopolitańskiego znalazł się w episkopacie Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. W 1927 za zasługi dla prawosławia otrzymał prawo noszenia brylantowego krzyża na kłobuku[1]. Ordynariuszem diecezji wileńskiej i lidzkiej pozostawał do 1939, kiedy z powodu choroby zrezygnował z godności i zamieszkał w monasterze Świętego Ducha w Wilnie. Zdaniem Antoniego Mironowicza podstawową motywacją jego rezygnacji był powrót metropolity Eleuteriusza (Bogojawleńskiego) z Kowna do Wilna i uznanie jego praw do zarządzania całą eparchią wileńską i litewską w granicach sprzed I wojny światowej. Ten sam autor podaje, że arcybiskup Teodozjusz wrócił w jurysdykcję Cerkwi Rosyjskiej, uznając decyzję o przyjęciu nominacji na biskupa w PAKP za błędną[2]. Zmarł w 1942 i podobnie jak inni prawosławni biskupi wileńscy został pochowany w tym samym klasztorze.
W 1928 został odznaczony przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a 30 października tego roku w Wilnie udekorowany tym odznaczeniem przez wojewodę wileńskiego Władysława Raczkiewicza[3][4][5].
Przypisy
- ↑ G.J. Pelica: Kościół prawosławny w województwie lubelskim (1918–1939). Lublin: Fundacja Dialog Narodów, 2007, s. 392. ISBN 978-83-925882-0-7.
- ↑ A. Mironowicz, Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku, s.207
- ↑ Odznaczenia orderem „Polonia Restituta”. „Kurier Warszawski”. Nr 133, s. 13, 14 maja 1928.
- ↑ Dekoracja arcybiskupa Teodozjusza. „Gazeta Lwowska”. Nr 252, s. 1, 1 listopada 1928.
- ↑ G.J. Pelica: Kościół prawosławny w województwie lubelskim (1918–1939). Lublin: Fundacja Dialog Narodów, 2007, s. 393. ISBN 978-83-925882-0-7.
Linki zewnętrzne
- Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego. ortho-rus.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ros.).
- Архиепископ Феодосий (Феодосиев Николай Иванович) (Teodozjusz (Fieodosijew)) (1864 - 1942)(ros.)
Media użyte na tej stronie
Prawosławny arcybiskup lidzki i wileński Teodozjusz (Fieodosijew)