Teodozjusz (Prociuk)

Teodozjusz

Феодосий

Ihor Prociuk Игорь Процюк
Metropolita omski i tarski (stoi z prawej)
(c) Bundesarchiv, Bild 183-1985-0318-031 / Zimmermann, Peter / CC-BY-SA 3.0
Kraj działania	Rosja
Data i miejsce urodzenia	7 stycznia 1927 Topilne
Data i miejsce śmierci	28 maja 2016 Omsk
Metropolita omski i tarski
Okres sprawowania	1997–2011
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia omska
Śluby zakonne	27 listopada 1962
Diakonat	24 marca 1945
Prezbiterat	1 kwietnia 1945
Chirotonia biskupia	2 grudnia 1962

Teodozjusz imię świeckie Ihor Iwanowicz Prociuk, Игорь Иванович Процюк, Ігор Іванович Процюк (ur. 7 stycznia 1927 w Topilnym, zm. 28 maja 2016 w Omsku^[1]) – metropolita Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Urodził się w rodzinie kapłana prawosławnego^[1]. Jego dwaj bracia również są duchownymi prawosławnymi^[2]. W czasie II wojny światowej ukończył kurs na psalmistę prowadzony w Ławrze Poczajowskiej. Został następnie psalmistą w cerkwi w Drużkopolu, zaś od 1944 był hipodiakonem w soborze Trójcy Świętej w Łucku. Jako mężczyzna żonaty^[2] 24 marca 1945 przyjął święcenia diakońskie, zaś 1 kwietnia – kapłańskie. W tym samym roku rozpoczął pracę duszpasterską w cerkwi św. Szymona w Sielcu, zaś w 1947 został proboszczem parafii Trójcy Świętej w Myslinach. W 1949 przeniesiony do parafii Narodzenia Matki Bożej w Kuźminie; w 1961 został dziekanem dekanatu kamieńsko-podolskiego. Od 1956 protojerej; w 1959 zaocznie ukończył studia teologiczne^[1].

27 listopada 1962 złożył wieczyste śluby zakonne w Ławrze Troicko-Siergijewskiej i już następnego dnia otrzymał godność archimandryty. 2 grudnia 1962 w jednej z cerkwi ławry miała miejsce jego chirotonia na biskupa czernihowskiego i nieżyńskiego. Dwa lata później przeniesiony na katedrę połtawską i krzemieńczuską, zaś w 1967 został biskupem czernowieckim i bukowińskim. Po pięciu latach służby w tej eparchii został wyznaczony na biskupa smoleńskiego i wiaziemskiego. Od 1978 arcybiskup, zaś od 1979 – magister nauk teologicznych^[1].

26 grudnia 1984 został egzarchą patriarchy Moskwy i całej Rusi dla Europy Środkowej oraz ordynariuszem eparchii berlińskiej i niemieckiej. 29 czerwca 1986 przeniesiony do eparchii omskiej z tytułem arcybiskupa omskiego i tiumeńskiego. Po reorganizacji eparchii jego tytuł uległ zmianie na arcybiskup omski i tarski. Od 1997 metropolita^[1].

W 2011 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przeniósł go w stan spoczynku^[3]. W 2012 jego następca na katedrze, metropolita Włodzimierz (Ikim) ujawnił, iż odchodząc z katedry Teodozjusz przejął większość majątku zarządu eparchii, korzystając z zapisów regulaminu wewnętrznego Patriarchatu Moskiewskiego umożliwiającego biskupom przepisywanie na siebie mienia cerkiewnego, a następnie odmówił jego zwrotu^[2][4].

Zmarł w 2016^[1].

Przypisy