Teodozjusz (Putilin)
| Fiodor Putilin | |
| Arcybiskup Sydney, Australii i Nowej Zelandii | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 5 sierpnia 1897 |
| Data i miejsce śmierci | 13 sierpnia 1980 |
| Arcybiskup Sydney, Australii i Nowej Zelandii | |
| Okres sprawowania | 1979–1980 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | 1969 |
| Prezbiterat | 14 października 1948 |
| Nominacja biskupia | 1969 |
| Chirotonia biskupia | 29 listopada 1969 |
Teodozjusz, imię świeckie Siergiej Wasiljewicz Putilin (ur. 5 sierpnia 1897 w guberni woroneskiej, zm. 13 sierpnia 1980 w Sydney) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji.
Życiorys
Był synem kapłana prawosławnego. Wykształcenie teologiczne uzyskał w Wołyńskim Seminarium Duchownym z siedzibą w Żytomierzu w 1918[1], według innego źródła – w seminarium w Woroneżu[2]. W czasie rosyjskiej wojny domowej zaciągnął się do armii Piotra Krasnowa i brał udział w walkach z bolszewikami nad Donem. Odniósł ciężkie rany; w szpitalu w Rostowie nad Donem amputowano mu palce obu stóp. W 1921 ożenił się z poznaną w szpitalu pielęgniarką Olgą Rozen, po czym bez powodzenia starał się o zgodę biskupa jekaterynosławskiego Arseniusza na przyjęcie święceń duchownych[2].
Po wojnie domowej w Rosji pozostał w kraju. Pracował jako księgowy. W 1931 został po raz pierwszy aresztowany na podstawie anonimowego donosu, następnie był więziony od 1936 do 1940, po czym powrócił do pracy w dotychczasowym zawodzie, w Rostowie nad Donem[2]. Po niemieckiej agresji na ZSRR został razem z rodziną[2] wywieziony na roboty przymusowe, na których przebywał do końca wojny. Kolejne dwa lata Siergiej i Olga Putilinowie spędzili w obozie dla przesiedleńców w amerykańskiej strefie okupacyjnej[1], następnie osiedli w Heilbrunn, unikając repatriacji do ZSRR na podstawie fałszywych dokumentów wskazujących jako miejsce urodzenia Besarabię[2].
14 października 1948 Siergiej Putilin przyjął święcenia kapłańskie w jurysdykcji Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Z jego ramienia służył w Stuttgatcie, Karlsruhe i Ludwigsburgu, w cerkwiach zorganizowanych przy obozach dla przesiedleńców. W 1949 otrzymał godność protojereja[1].
W 1950 razem z małżonką emigrował do Australii. Od 1951 służył w cerkwi w Perth, w tym samym roku został proboszczem miejscowej parafii, a następnie również proboszczem parafii w Albany (jurysdykcja Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji)[2]. W 1969, rok po śmierci małżonki, złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię zakonne Teodozjusz. 29 listopada 1969 przyjął z rąk Pierwszego Hierarchy Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji, metropolity Filareta, chirotonię biskupią, po której został wikariuszem eparchii Sydney, Australii i Nowej Zelandii z tytułem biskupa Melbourne. Rok później mianowano go ordynariuszem tejże eparchii. W 1979 otrzymał godność arcybiskupią[1]. Zmarł rok później i został pochowany na cmentarzu Karakatta w Perth[2].