Teofil Głowacki

Teofil Maksymilian Głowacki ps. Julian, Głóg, Mieczysław Janicki^[1] (ur. 11 maja 1906 w Ostrowcu Świętokrzyskim, zm. 2 lutego 1971 w Warszawie) – polski dziennikarz, ekonomista, polityk socjalistyczny, poseł na Sejm PRL II i III kadencji.

Życiorys

Uzyskał wykształcenie wyższe, z zawodu ekonomista i dziennikarz. W latach 1943–1944 pełnił funkcję przewodniczącego Robotniczej Partii Polskich Socjalistów, w 1944 sekretarza Centralnego Komitetu Ludowego. Uzyskał stopień porucznika Polskiej Armii Ludowej, wziął udział w powstaniu warszawskim. W jego trakcie brał udział w walkach na Mokotowie, ewakuował się z ludnością cywilną^[2]. Po wojnie wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, w latach 1947–1948 był członkiem jej Rady Naczelnej, następnie należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Zawodowo pracował na stanowisku redaktora naczelnego „Głosu Pracy”, przewodniczył Komisji Prasowej Centralnej Rady Związków Zawodowych.

W 1957 i 1961 został wybierany posłem na Sejm PRL w okręgu Tomaszów Lubelski i Zamość. Przez dwie kadencje pracował w Komisji Kultury i Sztuki, a ponadto w Sejmie II kadencji ponadto w Komisji Mandatowej i Komisji Pracy i Spraw Socjalnych, natomiast w Sejmie III kadencji w Komisji Spraw Zagranicznych.

Pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach (A32/1/8)^[3].

Grób Teofila Głowackiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej