Teofil Tugendhold

Teofil Abraham Tugendhold

Data i miejsce urodzenia	2 sierpnia 1855 Płock
Data i miejsce śmierci	2 maja 1935 Łódź
Zawód, zajęcie	farmaceuta, historyk farmacji
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski

Teofil Abraham Tugendhold (ur. 2 sierpnia 1855 w Płocku, zm. 2 maja 1935 w Łodzi) – farmaceuta, historyk farmacji.

Życiorys

Ukończył gimnazjum w Warszawie. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Farmacji Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w Moskwie, gdzie uzyskał stopień prowizora farmacji w 1888. W 1890 przeprowadził się do Maciejowic k. Siedlec, gdzie zarządzał apteką. W 1893 przeprowadził się do Łodzi, gdzie objął kierownictwo apteki szpitala im. Izraela i Leony Poznańskich, którą prowadził do jej zamknięcia w 1932. Następnie podjął pracę w laboratorium badań w łódzkiej Kasie Chorych, niemniej ze względu na podeszły wiek krótko piastował to stanowisko^[1]. Był także członkiem Związku Bibliotekarzy Polskich, honorowym członkiem Łódzkiego Stowarzyszenia Aptekarzy, Związku Zawodowego Farmaceutów Pracowników RP, Kongresu Farmaceutów w Hadze, wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Esperantystów, członkiem zarządu Muzeum Nauki i Sztuki oraz w późniejszym okresie członkiem Towarzystwa Muzeum Nauki i Sztuki. Ponadto był kierownikiem Biblioteki Towarzystwa Farmaceutów^[2].

Działalność naukowa

Oprócz pracy zawodowej realizował się naukowo. Był autorem licznych publikacji naukowych, m.in. w „Farmacji”, „Wiadomościach Farmaceutycznych”, „Kronice Farmaceutycznej”, „Nowym Czasopiśmie Aptekarskim”, czy w niemieckiej „Pharmazeutische Zeitung(niem.)”. Szczególnie interesowała go historia farmacji – wśród jego prac na ten temat wyróżnia się: „O zwierzętach w medycynie dawnej i dzisiejszej”, „Farmakopeja – jej powstanie i rozwój historyczny”, „Lekopisy, ich rozwój i znaczenie dla farmacji”. Publikował również na tematy ziołolecznictwa i medycyny naturalnej, a także o funkcjonowaniu aptek i zarządzania lekami. Opublikował wraz z Sewerynem Sterlingiem i L. Sikorskim w 1900 broszurę „Sposoby przepisywania leków in praxis pauperum” na temat oszczędnego przepisywania leków. Był również autorem odczytów o farmacji, m.in. w 1912 na I Zjeździe Aptekarzy Królestwa Polskiego, pt. „Zarys Historyczny Aptekarstwa” oraz „Dzieje i rozwój chemii farmaceutyczne”^[2].

Ponadto publikował na tematy niezwiązane z farmacją – na łamach „Gazety Łódzkiej” podjął się krytyki Szekspira, w artykule „Szekspir i jego wiedza ludowa i wiadomości o Polsce”, a na łamach tygodnika „Prawda” opublikował artykuł „Amulety” o przedmiotach magicznych^[2].

Przez całe życie zbierał księgozbiór farmaceutyczny (ponad 800 tomów publikacji), który ostatecznie przekazał Wydziałowi Farmacji Uniwersytetu Warszawskiego^[2].

Życie prywatne

Był pochodzenia żydowskiego. Syn Debory (Dwojry) z d. Poznańskiej (1821–1893), siostry Izraela Poznańskiego, oraz lekarza – Saumela Tugendholda, brata Jakuba Tugendholda^[2], mąż Felicji Tugendhold (ur. 1861)^[3].

Przypisy