Teofila Lewenfisz-Wojnarowska

Teofila Lewenfisz-Wojnarowska
Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1899
Łódź

Data i miejsce śmierci

31 maja 1984
Warszawa

profesor doktor nauk medycznych
Specjalność: pediatria
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1923 – pediatria
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1951 – pediatria
Akademia Medyczna w Łodzi

Profesura

1954 (nadzwyczajny)

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Grób Teofili Lewenfisz-Wojnarowskiej na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie

Teofila Teresa Lewenfisz-Wojnarowska z domu Marianko (ur. 26 sierpnia 1899 w Łodzi, zm. 31 maja 1984 w Warszawie) – polska lekarz pediatra specjalizująca się w nefrologii i reumatologii. Profesor nadzwyczajna doktor wszech nauk lekarskich.

Życiorys

Córka Jerzego. Studiowała na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, w 1923 uzyskała tytuł doktora wszech nauk lekarskich i rozpoczęła pracę na Oddziale Chorób Wewnętrznych. Pod kierunkiem prof. Anastazego Landaua rozpoczęła pracę naukową, w 1928 podjęła pracę w Klinice Pediatrii kierowanej przez prof. Mieczysława Michałowicza i była tam zatrudniona do wybuchu II wojny światowej. W styczniu 1945 znalazła się w Łodzi, gdzie związała się zawodowo z Kliniką Pediatryczną Akademii Medycznej. W 1951 przedstawiła pracę Próba eozynofilowa w ostrych stanach biegunkowych i uzyskała tytuł doktora habilitowanego[1], w 1952 zgodnie z decyzją Ministra Zdrowia otrzymała stanowisko Zastępcy Kierownika III Kliniki Pediatrycznej Akademii Medycznej w Warszawie. Od 1953 zasiadała w komisji Państwowego Instytutu Reumatologii jako konsultant ds. pediatrii[2]. Rok później mianowano Teofilę Lewenfisz-Wojnarowską kontraktowym profesorem nadzwyczajnym[1], od 1960 do 1969 kierowała II Katedrą i II Kliniką Pediatryczną[1].

Została pochowana na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie (kw. W-VII-13, rząd 8, grób 21)[3].

W 1924 zawarła związek małżeński z Henrykiem Lewenfisz-Wojnarowskim[4], z którym miała córkę Wandę (1933-2002)[5] i syna Mariana (1927-1999).

Dorobek naukowy

Prof. Teofila Lewenfisz-Wojnarowska pozostawiła ponad 120 prac naukowych dotyczących pediatrii z zakresu nefrologii i reumatologii dziecięcej. Prowadziła szczegółowe badania nad zespołem nerczycowym, oceną wskaźników oczyszczania i uszkodzenia nerek podczas przebiegu tocznia rumieniowatego oraz patogenezą obrzęków.

Publikacje

  • Uwagi w sprawie wartości diety jabłkowej na podstawie spostrzeżeń klinicznych /1938/ (współautor Rajmund Barański)[6]
  • O zespole zapaści /1949/[6];
  • O leczeniu choroby reumatycznej u dzieci /1950/ (współautor Stanisław Popowski)[6];
  • Przypadek reumatycznego zapalenia opon mózgowych /1950/[6];
  • Próby ustalenia tła gośćcowego w schorzeniach oczu /1951/[6];
  • Na marginesie nowych badań z dziedziny reumatologii /1951/[6];
  • Choroba reumatyczna i inne choroby tkanki łącznej u dzieci /1957/[6];
  • O dziecku chorym na serce /1958/[6];
  • Pediatria /1964/ (współautorka)[6].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c Maria Roszkowska-Blaim Katedra i Klinika Pediatrii i Nefrologii w Dzieje I Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie, Warszawski Uniwersytet Medyczny. nefrologia-litewska.wum.edu.pl. [dostęp 2016-04-01].
  2. ↑ Stanisław Luft Instytut Reumatologii – nasze korzenie i początki Reumatologia 2011; 49, 5: 305–314
  3. ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie
  4. ↑ Czy wiesz kto to jest?, praca zbiorowa pod redakcją Stanisława Łozy, Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej Warszawa 1938, tom I s. 422
  5. ↑ nekrolog Wandy Wojnarowskiej-Kuleszy
  6. ↑ a b c d e f g h i Lewenfisz-Wojnarowska, Teofila (1899-1984), Worldcat Identities. worldcat.org. [dostęp 2016-04-01].
  7. ↑ M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1311.

Media użyte na tej stronie

Teofila Lewenfisz-Wojnarowska - grób.jpg
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Teofili Lewenfisz-Wojnarowskiej na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera W-VII-13, rząd 8, grób 21)