Teoria jednej psychozy

Teoria jednej psychozy (niem. Einheitspsychose, Universalgenese, ang. unitary psychosis) – zbiorcza nazwa poglądów, których wspólnym mianownikiem jest przekonanie, że różnorodne objawy chorób psychicznych nie są przejawem różnych chorób, ale jednego schorzenia mózgu[1]. Za jej twórcę uważa się Zellera, rozwinęli ją Griesinger i Neumann. Przeciwko teorii jednej psychozy wystąpił Kraepelin. Do koncepcji uniwersalnej genezy schorzeń psychicznych nawiązywali – w niektórych jej aspektach – m.in. Jaspers, Schneider, Ey i inni. Próbę jej reaktywacji w oparciu o tradycję psychoanalityczną podjął Karl Menninger w 1958. W ostatnich latach, wychodząc z przesłanek genetycznych, poparcie dla XIX-wiecznych koncepcji Griesingera zadeklarował m.in. Herbert Y. Meltzer[2].

Przypisy

  1. ↑ Berrios GE, Beer D. The notion of a unitary psychosis: a conceptual history. „History of Psychiatry”. 5 (17 Pt 1), s. 13-36, 1994. DOI: 10.1177/0957154X9400501702. PMID: 11639278. 
  2. ↑ Unitary Psychosis. W: Edward Shorter: A historical dictionary of psychiatry. New York: Oxford University Press, 2005, s. 294-295. ISBN 0-19-517668-5.