Terencjusz O’Brien de Lacy

Terencjusz O’Brien de Lacy

Terencjusz O’Brien de Lacy
tytularny pułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia	30 kwietnia 1885 Augustówek
Data i miejsce śmierci	9 listopada 1932 Augustówek
Przebieg służby
Siły zbrojne	Marynarka Wojenna Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	10 Pułk Ułanów Litewskich 13 Pułk Ułanów Wileńskich
Stanowiska	dowódca pułku

Terencjusz O’Brien de Lacy (ur. 30 kwietnia 1885 w majątku Augustówek, zm. 9 listopada 1932 tamże) - tytularny pułkownik kawalerii Wojska Polskiego II RP, hrabia de Lacy.

Życiorys

Urodził się 30 kwietnia 1885 w rodzinnym majątku Augustówek, w ówczesnym powiecie grodzieńskim guberni grodzieńskiej, w rodzinie Aleksandra. Był starszym bratem Patryka (1888–1964) i Maurycego (1891–1978).

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Samodzielnego Oddziału Floty Bałtyckiej przy Kaukaskiej Tubylczej Dywizji Kawalerii, awansujac na starszego porucznika i kapitana 2. rangi^[1]. Był przedstawiony przez dowódcę rosyjskiej 9 Armii do odznaczenia Orderem Świętego Jerzego 4. stopnia i Bronią Świętego Jerzego^[1].

30 czerwca 1921 minister spraw wojskowych gen. por. Kazimierz Sosnkowski zwolnił ppłk. Seweryna Grabowskiego ze stanowiska dowódcy 10 Pułku Ułanów Litewskich i polecił ppłk. Terencjuszowi O’Brien de Lacy z 13 Pułku Ułanów Wileńskich tymczasowo objąć dowództwo 10 puł. Podpułkownik Grabowski miał bezzwłocznie zdać dowództwo pułku swemu zastępcy i odejść do Dowództwa 2 Armii, gdzie miano wdrożyć przeciwko niemu dochodzenie honorowe dotyczące zarzutów wysuniętych przez ppłk. Antoniego Somssicha. Jednocześnie minister przeniósł rtm. Henryka Grabowskiego z 10 do 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich^[2].

21 lipca 1921 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii rosyjskiej i korpusów wschodnich, zaliczony do rezerwy z równoczesnym powołaniem do służby czynnej^[3], a 1 sierpnia tego roku wcielony do 13 puł.^[4]

Od 21 lipca 1921 dowodził 10 puł. w Białymstoku^[5][6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 51. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)^[7].

W 1922 pełnił obowiązki dowódcy 13 puł., stacjonującym wówczas w Głębokiem.

W grudniu 1927 został zwolniony ze stanowiska dowódcy 10 puł. z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów kawalerii i oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III^[8]. W styczniu 1928 został przydzielony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Grodnie^[9][10]. W lipcu tego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i ponownie oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III^[11]. Z dniem 30 listopada 1928 przeniesiony został w stan spoczynku^[12].

9 listopada 1932 zmarł w majątku Augustówek i tam trzy dni później został pochowany w grobie rodzinnym^[13].

Zobacz też

• Pałac Augustówek w Grodnie

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : О`Бриен де Ласси Терентий Александрович (ros.). Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej Zarząd ds. utrwalenia pamięci poległych w obronie Ojczyzny. [dostęp 2021-08-14].