Teresa Łoś-Nowak

Teresa Łoś-Nowak
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1945
Zawady

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: międzynarodowe stosunki polityczne, stosunki międzynarodowe
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1975
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Habilitacja

1989

Profesura

31 października 2000

Polska Akademia Nauk
Status

członek krajowy

Doktor honoris causa
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej – 2016
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Teresa Łoś-Nowak (ur. 16 stycznia 1945 w Zawadach) – polska politolog, specjalizująca się w międzynarodowych stosunkach politycznych i stosunkach międzynarodowych, nauczyciel akademicki związany z wrocławskimi uczelniami.

Życiorys

Urodziła się w 1945 roku w Zawadach, w województwie wielkopolskim. Po ukończeniu szkoły średniej podjęła w 1963 roku studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego, które ukończyła magisterium w 1968 roku. Następnie podjęła pracę naukowo-dydaktyczną na macierzystej uczeleni. Stopień naukowy doktora nauk politycznych uzyskała w 1975 roku w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na Wydziale Nauk Społecznych i Dziennikarstwa na podstawie rozprawy doktorskiej pt. Stanowisko Polski w Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawach pokoju i bezpieczeństwa w latach 1945-1955, napisanej pod kierunkiem naukowym prof. Czesława Mojsiewicza[1]. Stopień doktora habilitowanego otrzymała w 1989 roku na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego na podstawie monografii pt. Polskie inicjatywy w sprawie broni nuklearnej 1957-1964[2]. Na stanowisko profesora nadzwyczajnego została powołana w 1993, a w 2000 otrzymała tytuł profesora nauk humanistycznych w zakresie nauk politycznych[1].

Aktywnie uczestniczyła w krajowych oraz międzynarodowych konferencjach naukowych, wygłaszając odczyty i referaty. Jest również organizatorem konferencji, na które uzyskiwała granty m.in. z Fundacji Volkswagena, NATO, Jeana Moneta, Internationale Center w Tubingen. Przebywała na stypendiach naukowych w Moskwie (1976), Petersburgu (1992), Tybindze (1994), Bedford (1996) i Brukseli (1997). W 1993 roku otrzymała grant naukowy w Centrum Badań nad Pokojem w Kopenhadze (COPRI)[1].

Z jej inicjatywy utworzono na Instytucie Politologii Uniwersytetu Wrocławskiego Zakład Stosunków Międzynarodowych, którym kieruje do dzisiaj. Z kolei na kierunku studiów politologia powołano specjalizację stosunki międzynarodowe. W 1995 roku zorganizowała i kieruje Podyplomowym Studium Dziennikarstwa i Rzecznictwa Prasowego. Należała do inicjatorów powołania Podyplomowego Studium Komunikowania i Kreowania Wizerunku Publicznego. Sprawuje opiekę naukową nad Kołem Młodych Politologów. W latach 1997–1999 pełniła funkcję wicedyrektora, a następnie dyrektora (do 2005) Instytutu Politologii UWr[3]. W latach 2005–2012 sprawowała funkcję prorektora swojej macierzystej uczelni do spraw studenckich[4]. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2001)[5].

W 2011 została członkiem Komitetu Nauk Politycznych Polskiej Akademii Nauk[6].

W 2016 otrzymała tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie[7].

Dorobek naukowy

Jej zainteresowania naukowo-badawcze koncentrują się wokół problematyki związanej z polityką zagraniczną i bezpieczeństwem Polski, zagadnieniami rozbrojenia i ładu światowego, teorii stosunków międzynarodowych. Opublikowała ponad 80 pozycji, w tym 4 monografie[1]. Wypromowała około 200 magistrów i sprawowała opiekę naukową nad 9 doktorantami[8]. Do jej ważniejszych publikacji należą[9]:

  • Stanowisko Polski w ONZ w sprawach pokoju i bezpieczeństwa 1945-1955, Wrocław 1975.
  • Problem rozbrojenia w polskiej polityce zagranicznej, Warszawa 1980.
  • Polskie inicjatywy w sprawie broni nuklearnej 1956-1968, Wrocław 1989.
  • Narody Zjednoczone. Między oczekiwaniem a spełnieniem, redakcja naukowa, Wrocław 1998, (współautorka).
  • Encyklopedia Stosunków Międzynarodowych, 2002, (redakcja i współautorstwo).

Życie prywatne

Prof. Teresa Łoś-Nowak jest mężatką, ma dwie córki. Starsza, Karolina jest absolwentką Akademii Muzycznej w Wiedniu, a młodsza Aleksandra politologii na Uniwersytecie Wrocławskim[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 6, Nr 12 (57), grudzień 2000, s. 11.
  2. ↑ Polskie inicjatywy w sprawie broni nuklearnej w Europie środkowej 1957-1964 w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-03-29].
  3. ↑ a b Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 6, Nr 12 (57), grudzień 2000, s. 12.
  4. ↑ Władze UWr. uni.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-23)]. [on-line] [dostęp: 29.03.2012]
  5. ↑ M.P. z 2001 r. nr 38, poz. 620
  6. ↑ Skład. www.knpol.pan.pl. [dostęp 2015-10-20]. (pol.).
  7. ↑ Honory UMCS dla prof. Teresy Łoś-Nowak. dziennikwschodni.pl, 2016-12-15. [dostęp 2019-08-30].
  8. ↑ Stan na rok akademicki 2011/2012.
  9. ↑ Dane z katalogu BN w warszawie. alpha.bn.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. [on-line] [dostęp: 30.03.2012]

Bibliografia