Terry Sawchuk

Terry Sawchuk
Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1929 Winnipeg
Data i miejsce śmierci	31 maja 1970 Nowy Jork
Obywatelstwo	Kanada
Wzrost	180 cm
Pozycja	Bramkarz
Uchwyt	lewy
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole Detroit Red Wings Boston Bruins Toronto Maple Leafs Los Angeles Kings New York Rangers

Terry Sawchuk (ur. 28 grudnia 1929 w Winnipeg w Kanadzie, zm. 31 maja 1970 w Nowym Jorku) – były zawodowy kanadyjski hokeista grający na pozycji bramkarza, który rozegrał w NHL 21 sezonów w klubach: Detroit Red Wings, Boston Bruins, Toronto Maple Leafs, Los Angeles Kings i New York Rangers. Swój pseudonim Uke zyskał dzięki ukraińskiemu pochodzeniu. Od 1971 roku członek Hockey Hall of Fame.

Kariera

W ciągu swojej kariery Sawchuk wygrał 501 meczów, 441 w sezonie zasadniczym i 54 w play-off, a w 115 zaliczył shutout (czyste konto), 103 razy w sezonie zasadniczym i 12 razy w play-off. Terry Sawchuk urodził i wychował się w Winnipeg w prowincji Manitoba w Kanadzie, gdzie grał w hokeja na otwartym lodowisku. Nazywany „Uke” dzięki swojemu ukraińskiemu pochodzeniu, rozpoczął swoją zawodową karierę w wieku 17 lat, zdobywając tytuł debiutanta roku w United States Hockey League. Następnie zdobył tytuł debiutanta roku grając w Indianapolis Capitals w American Hockey League. Powołany z AHL do Detroit Red Wings na sezon 1950-51 NHL, zdobył Calder Memorial Trophy dla najlepszego debiutanta sezonu, stając się pierwszym zawodnikiem, który zdobył tytuły rookie-of-the-year w trzech różnych profesjonalnych ligach. Został wybrany także do pierwszej drużyny All Star, co można dzisiaj porównać do zdobycia Vezina Trophy, jako że wtedy otrzymywał je bramkarz z najmniejszą liczbą puszczonych bramek na mecz. W 1952 roku Terry Sawchuk poprowadził Detroit Red Wings do zdobycia Pucharu Stanleya w minimalnej liczbie ośmiu meczów (dwie serie do 4 zwycięstw), w których zaliczył 4 razy shutout i puścił jedynie 5 bramek. W ciągu wszystkich ze swoich pięciu pierwszych lat w NHL, prowadził w statystyce zwycięstw i dostał się do drużyny All Stars. W sezonie 1954-55 został nabyty przez Boston Bruins, jednak nie potrafił dostosować się do gry tej ekipy. W czasie sezonu 1956-57 skończył karierę, narzekając na poważny stres i mononukleozę. Jednak, w następnym sezonie powrócił do gry po tym jak został z powrotem zawodnikiem Detriot. W zamian Red Wings wysłali młodego napastnika Johnny’ego Bucyka do Bostonu (jedna z najbardziej jednostronnych transakcji w historii NHL). Przed startem sezonu 1964 trafił do Toronto Maple Leafs poprzez waiver draft gdzie wygrał kolejny Vezina Trophy w sezonie 1964-65 i pomógł Leafs zdobyć Puchar Stanleya w sezonie 1966-67. Sawchuk posiadał zdolność do grania pomimo ciężkich kontuzji, co było znaczącą zaletą w czasach kiedy bramkarze nie używali masek ochronnych, którą można było dostrzec już w jego dzieciństwie. Mając dwanaście lat zlekceważył kontuzję w czasie towarzyskiego meczu rugby, która po dwóch latach okazała się złamaniem kości ręki, która nie zrosła się dobrze, Sawchuk do końca życia miał jedną rękę krótszą o 5 cm od drugiej. W swojej zawodowej karierze Sawchuk rozegrał ponad dwanaście sezonów bez maski i miał ponad 600 szwów założonych na twarz. Później jednak używał maskę i cenił jej ochronę.

Śmierć

Sawchuk wiele lat zmagał się z nieleczoną depresją, która negatywnie wpływała na jego życie. W czasie bójki pod wpływem alkoholu z hokeistą New York Rangers Ronem Stewartem, Sawchuk doznał poważnych obrażeń i po kilku tygodniach zmarł w Nowym Jorku. Nie wiadomo czy to zdarzenie było prawdziwą bójką czy jedynie nieodpowiedzialnym zachowaniem, ale wszczęto śledztwo o nieumyślne spowodowanie śmierci i Stewart nie został oskarżony. W wyniku uszkodzenia wątroby powstało w organizmie Sawchuka wiele zakrzepów, które trzeba było usuwać chirurgicznie. Jednak zakrzep spowodował zatrzymanie akcji serca i Terry Sawchuk zmarł 31 maja 1970 roku w wieku 40 lat. Sawchuk został pochowany na Mount Hope Cemetery w Pontiac w stanie Michigan.

Spuścizna

(c) Schmackity, CC-BY-SA-3.0

1 zastrzeżony numer Sawchuka w hali Joe Louis Arena

Terry Sawchuk ukończył karierę z 447 zwycięstwami, co przez 30 lat było rekordem, a jego 103 shutouty do dziś są rekordem w NHL. W 1971 r. Sawchuk został pośmiertnie wybrany do Hockey Hall of Fame a także otrzymał Lester Patrick Trophy za swój wkład w rozwój hokeja w USA. W 1997 została wydana książka Briana Kendalla: Shutout: The Legend of Terry Sawchuk. Książka Davida Dupis Sawchuk: The troubles and triumphs of the World's Greatest Goalie, którą wydano w 1998, została napisana przy współpracy rodziny Sawchuka. W 2001 Terry Sawchuk został uwieczniony na znaczku pocztowym. Numer Sawchuka 1 został zastrzeżony przez Detroit Red Wings. W Winnipeg nadano imię Sawchuka lodowisku (Terry Sawchuk Memorial Arena).

Nagrody i wyróżnienia

• Najlepszy debiutant roku USHL (1948)
• Dudley „Red” Garrett Memorial Award - Najlepszy debiutant roku AHL (1949)
• Calder Memorial Trophy (1951)
• NHL First All-Star Team (1951, 1952, & 1953)
• NHL Second All-Star Team (1954, 1955, 1959, & 1963)
• Vezina Trophy (1952, 1953, 1955, & 1965)
• Puchar Stanleya (1952, 1954, 1955, & 1967)
• Lester Patrick Trophy (1971)
• Wybrany Hockey Hall of Fame w 1971
• W 1998 roku znalazł się 9 miejscu (najwyższe wśród bramkarzy) na liście 100 najlepszych hokeistów magazynu The Hockey News
• 6 marca 1994 roku jego numer 1 został zastrzeżony w klubie Detroit Red Wings

Rekordy

• NHL Record - Career Shut-Out Leader - 103
• NHL Record - Career Ties Leader - 172

Statystyki

M=Mecze, MR=Minuty rozegrane, GS=Gole stracone, W=Wygrane, P=Przegrane, R=Remisy, SO=Shutouts^[1]

Zobacz też

• Członkowie hokejowego Hall of Fame

Linki zewnętrzne

• Profil Terry'ego Sawchuka w Hockey Hall of Fame

Przypisy