Terytorium zamorskie (Francja)

Ten artykuł od 2021-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Terytorium zamorskie (fr. territoire d'outre mer, TOM) – nazwa francuskiego terytorium zależnego o pewnej autonomii wewnętrznej, wprowadzona w 1946. 28 marca 2003 termin ten wyszedł z użycia, zastąpiony przez określenie „zbiorowość zamorska”.

Terytoriami zamorskimi były w tym okresie trzy terytoria w Oceanii: Nowa Kaledonia, Polinezja Francuska i Wallis i Futuna, oraz jedno w południowej części Oceanu Indyjskiego. Ich łączna powierzchnia wynosiła 30,7 tys. km², a zamieszkiwało je około 492 tys. osób (2003). Obecnie jedynym terytorium zamorskim są Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne

Terytorium zamorskie	Powierzchnia w km²	Ludność w tys. (2003)	Stolica
Nowa Kaledonia (1946 - 1998[1])	18 736	222,9	Numea
Polinezja Francuska (1946 - 2003)	3 894	253,7	Papeete
Wallis i Futuna (1961-2003)	274	15,2	Mata Utu
Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne	7 781	0,09

Historycznie francuskimi terytoriami zamorskimi były: Francuska Afryka Równikowa (1946-58), Francuska Afryka Zachodnia (1946-58), Madagaskar (1946-58), Somali Francuskie (1946-77, od 1967 pod nazwa Francuskie Terytorium Afarów i Isów), Komory (1946-75), Indie Francuskie (1946-54), Saint-Pierre i Miquelon (1946-1976).

Zobacz też

• podział administracyjny Francji
• DOM-TOM: departament zamorski, zbiorowość zamorska.

Przypisy