Terytorium zamorskie (Francja)

Terytorium zamorskie (fr. territoire d'outre mer, TOM) – nazwa francuskiego terytorium zależnego o pewnej autonomii wewnętrznej, wprowadzona w 1946. 28 marca 2003 termin ten wyszedł z użycia, zastąpiony przez określenie „zbiorowość zamorska”.

Terytoriami zamorskimi były w tym okresie trzy terytoria w Oceanii: Nowa Kaledonia, Polinezja Francuska i Wallis i Futuna, oraz jedno w południowej części Oceanu Indyjskiego. Ich łączna powierzchnia wynosiła 30,7 tys. km², a zamieszkiwało je około 492 tys. osób (2003). Obecnie jedynym terytorium zamorskim są Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne

Terytorium zamorskiePowierzchnia
w km²
Ludność
w tys. (2003)
Stolica
 Nowa Kaledonia (1946 - 1998[1])18 736222,9Numea
 Polinezja Francuska (1946 - 2003)3 894253,7Papeete
 Wallis i Futuna (1961-2003)27415,2Mata Utu
 Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne7 7810,09

Historycznie francuskimi terytoriami zamorskimi były: Francuska Afryka Równikowa (1946-58), Francuska Afryka Zachodnia (1946-58), Madagaskar (1946-58), Somali Francuskie (1946-77, od 1967 pod nazwa Francuskie Terytorium Afarów i Isów), Komory (1946-75), Indie Francuskie (1946-54), Saint-Pierre i Miquelon (1946-1976).

Zobacz też

Przypisy

  1. New Caledonia, www.worldstatesmen.org [dostęp 2022-05-20].

Media użyte na tej stronie