Test Vogesa-Proskauera

Dodatni test VP ( Enterobacter cloacae)
Ujemy test VP (Proteus myxofaciens)

Test Vogesa-Proskauera (ang. Voges-Proskauer test, VP) – test jakościowy wykrywający obecność acetoiny (acetylometylokarbinolu) w koloniach bakterii. Powstaje on podczas wzrostu niektórych bakterii na buforowanym bulionie peptonowo-glukozowym. Należy do serii testów IMViC, służących do identyfikacji przedstawicieli enterobakterii. Do jego przeprowadzenia potrzebne są dwa odczynniki Vogesa-Proskauera: odczynnik A (5% roztwór 1-naftolu w bezwodnym alkoholu) i odczynnik B (40% roztwór wodorotlenku potasu w wodzie destylowanej)

Test opracowali niemieccy bakteriolodzy Otto Voges i Bernhard Proskauer w 1898 roku[1].

Przypisy

  1. Voges O, Proskauer B: Beitrag zur Ernahrungsphysiologie und zur Differentialdiagnose der Bakterien der hämorrhagischen Septicämie. Zentralb. f. Hyg. Infekt. 28, ss. 20-32, 1898

Media użyte na tej stronie

Cosenzaea myxofaciens Voges-Proskauer test.jpg
Autor: A doubt, Licencja: CC BY-SA 3.0
Cosenzaea myxofaciens (formerly classified as Proteus myxofaciens) in Voges-Proskauer broth, showing a negative result after the appropriate chemicals have been added (VP is a test used to detect acetoin produced by bacteria)
Enterobacter cloacae Voges-Proskauer test.jpg
Autor: A doubt, Licencja: CC BY-SA 3.0
Enterobacter cloacae in Voges-Proskauer broth, showing a positive result after the appropriate chemicals have been added (VP is a test used to detect acetoin produced by bacteria)