Testament Jana Pawła II
| Autor | |
|---|---|
| Typ utworu | testament |
| Data powstania | 1979 - 2000 |
| Wydanie oryginalne | |
| Miejsce wydania | |
| Język | |
| Data wydania | 7 kwietnia 2005 |
| Pierwsze wydanie polskie | |
| Data wydania polskiego | 7 kwietnia 2005 |
Testament Jana Pawła II − dokument napisany przez papieża Jana Pawła II i opieczętowany papieską pieczęcią, który określa życzenia spisującego odnośnie do pośmiertnego spełnienia jego ostatniej woli.
Historia dokumentu, jego budowa i rewizje
Testament ten wzorowany był na testamencie papieża Pawła VI. Poszczególne wpisy powstawały w czasie papieskich rekolekcji. W sumie należy uznać, że takich wpisów czytelnie odnoszących się do testamentu było 7. Niektóre z wpisów są jednozdaniowe (1 III 1985; 5 III 1990, 13 III 1992), dokument jest napisany po polsku.
Pierwszy wpis[1] w testamencie datowany 6 marca 1979 jest krótki (zawiera tylko 242 słowa) i nosi wszelkie cechy pospiesznej redakcji. W trzeciej z kolei rewizji pierwotnego zapisu testamentalnego z okresu 24 II-1 III 1980 roku, jego autor umieszcza komentarz: /.../ odnowiłem w sobie świadomość spraw, do których sporządzony przeze mnie (w sposób raczej prowizoryczny) ów zapis z 6 III 1979 się odnosi. Być może decyzja o szybkim sporządzeniu testamentu była spowodowana zaskakująco krótkim, bo zaledwie 33-dniowym pontyfikatem jego poprzednika − Jana Pawła I. Potwierdzają to sygnalizowane w trzeciej rewizji testamentu odczucia: Dzisiaj pragnę dodać do niego tylko tyle, że z możliwością śmierci każdy zawsze musi się liczyć. /.../ Czasy w których żyjemy, są niewymownie trudne i niespokojne. W czwartej rewizji swego testamentu z dnia 5 III 1982 roku, a więc w rok po zamachu na placu św. Piotra, Jan Paweł II dodaje, że choć nadal uważa testament za prowizoryczny, to niczego w nim nie zmienia i niczego nie dodaje, gdy chodzi o dyspozycje w nim zawarte. Dopisuje też co następuje: Zamach na moje życie z 13 V 1981 w pewien sposób potwierdził słuszność słów zapisanych w czasie rekolekcji z 1980 r. (24 II-1 III).
Pierwsza redakcja testamentu zaczyna się inwokacją do Imienia Trójcy Przenajświętszej, po której w obszernej preambule autor testamentu określa zarówno transcendentnego depozytariusza jego ostatniej woli (oddaję w ręce Matki mojego Mistrza), jak i najbliższe jego sercu podmioty, przedmioty i sprawy, które chce powierzyć Depozytariuszowi (W tych samych rękach matczynych zostawiam wszystko i Wszystkich, z którymi związało mnie moje życie i moje powołanie). W trzecim akapicie tekstu, Jan Paweł II jednym zdaniem czyni odniesienie do tego, co materialnego potomni mogliby mu ewentualnie przypisywać jako jego własność: Nie pozostawiam po sobie własności, którą należałoby zadysponować. W następnym zdaniu określa siebie, po prostu, jako użytkownika pewnej grupy przedmiotów osobistych, do których nie żywi żadnego przywiązania: Rzeczy codziennego użytku, którymi się posługiwałem, proszę rozdać wedle uznania. Notatki osobiste spalić. Proszę, aby nad tymi sprawami czuwał ks. Stanisław, któremu dziękuję za tyloletnią wyrozumiałą współpracę i pomoc.
Polecenie dotyczące jego pochówku w ziemi, bez sarkofagu, zostało odnotowane na marginesie pierwotnego dokumentu z datą 13.3.92.
Depozytariusze testamentu
- Matka Jezusowa
- Kolegium Kardynalskie
- Rodacy
- Metropolita Krakowski
- Rada Główna Episkopatu Polski
- Ks. Stanisław
Zachowany w oryginale testamentu zapis „Rodacy” jeszcze za życia Jana Pawła II zaczął budzić liczne wątpliwości, co skłoniło autora testamentu do wprowadzenia wyjaśnień w czasie rekolekcji 5 marca 1982 roku oraz 1 marca 1985 roku, zamykającym wszelkie wątpliwości sformułowaniem: Kolegium Kardynalskie nie ma żadnego obowiązku pytać w tej sprawie „Rodaków”, może jednak to uczynić, jeśli z jakichś powodów uzna za stosowne[2].
Testament odczytali przed kolegium kardynałów po śmierci Jana Pawła II kamerling Eduardo Martínez Somalo i kardynał Joseph Ratzinger, późniejszy papież. Został opublikowany po polsku i po włosku 7 kwietnia 2005. W pierwotnym tłumaczeniu włoskim zabrakło delegacji miejsca pochówku papieża przekazanej rodakom. Nie wiadomo, czy było to niedopatrzenie ze strony tłumacza, czy celowe pominięcie.
Wykonanie zapisu pogrzebowego testamentu
Polecenie odnośnie do pochówku zostało wypełnione bezpośrednio po pogrzebie − papież spoczął w podziemiach bazyliki św. Piotra w Watykanie w ziemi, bez sarkofagu. Dnia 3 maja 2011, po uroczystościach beatyfikacyjnych trumna z ciałem świętego Jana Pawła II została przeniesiona do kaplicy św. Sebastiana w bazylice św. Piotra i umieszczona pod marmurowym ołtarzem kaplicy.
Bibliografia
- Jan Paweł II: Testament. Warszawa: Edipresse Polska, 2005. ISBN 83-60160-04-X.
Linki zewnętrzne
Przypisy
- 16 października 1978 – 2 kwietnia 2005
.jpg)
| Biografia | |
|---|---|
| Pontyfikat | |
| Upamiętnienie | |
| Dramaty i książki | |
| Dokumenty papieskie | |
| Współpracownicy |
Media użyte na tej stronie
Autor: MarkusMark, Licencja: CC BY-SA 3.0
Città del Vaticano - Cupola della Basilica di S. Pietro
Autor: Magul, Licencja: CC-BY-SA-3.0
DETAILED (MULTILINGUAL) DESCRIPTION AT THE HOLY SEE WEBSITE: Coat of Arms of His Holiness John Paul II (The Holy See Press Office).
Herb Jana Pawła II.W błękitnym polu tarczy, krzyż złoty łaciński, (stykający się z krawędzią tarczy jak w przypadku figury zaszczytnej), przesunięty w prawo. Pod poprzeczną belką krzyża, po lewej (heraldycznie) stronie, złota litera M, oznaczająca Maryję.
Dewiza wybrana przez Jana Pawła II brzmiała Totus Tuus (Cały twój). Zgodnie jednak z zasadą konstrukcji stosowaną w herbach papieskich, dewiza ta nie była zamieszczana w herbie.
(c) Rob Croes / Anefo, CC BY 4.0
Jan Paweł II podczas wizyty w Holandii w 1985 roku