Teti (faraon)

Teti

Królewski Protokół Nomen Teti (egip. Teti) Imię horusowe Sehetep-taui (egip. Horus-który-uspokaja-Oba-Kraje) Nebty Sehetep-Nebty (egip. Ten-który-uspokaja-Dwie-Panie)
władca starożytnego Egiptu
Poprzednik	Unis
Następca	Userkare
Dane biograficzne
Dynastia	VI dynastia
Miejsce spoczynku	piramida Tetiego w Sakkarze
Ojciec	Szepsipuptah (?)
Matka	Seszseszet
Żona	Iput, Chuit
Dzieci	Pepi I, Seszseszet

Teti – władca starożytnego Egiptu, założyciel VI dynastii.

Lata panowania

• 2347–2337 p.n.e. (Kwiatkowski)
• 2318–2300 p.n.e. (Schneider)
• 2323–2291 p.n.e. (Tiradritti, De Luca)

Pochodzenie i rodzina

Matką jego była Seszseszet, ojcem przypuszczalnie Szepsipuptah, który nie był królem. Jego bratem mógł być Mehu, żoną natomiast była Iput, córka Unisa, a następnie Chuit. Ze związku z Iput miał syna Pepiego.

Działalność

Według Manetona panował 30 lat i został zamordowany przez członków swojej straży przybocznej (w wątpliwość podaje to Schneider). Kanon turyński wspomina o 7 pierwszych miesiącach jego panowania i jest tutaj niekompletny. Najpóźniej znana data to szósty spis ludności, co odnosi się do spisów dokonywanych co 2 lub 1,5 roku (a więc przynajmniej 9 do 12 lat rządów).

Chcąc uprawomocnić swoją władzę, poślubił córkę poprzedniego władcy. Swoją córkę Seszseszet wydał za wezyra Mererukę, co miało być próbą rozładowania napiętej sytuacji wewnętrznej i zjednania sobie arystokracji. Jego działalność prawodawcza jest zaświadczona dekretem zwalniającym z podatków świątynię Ozyrysa w Abydos i jej kapłanów. Był też pierwszym władcą zaświadczonym w związku z kultem Hathor w Denderze. Podtrzymywał stosunki międzynarodowe, rozwijane już za czasów V dynastii, z Byblos, Puntem i Nubią. W okresie jego rządów, oprócz wymienionego Mereruki, wezyrami byli: Chnumneti, Kagemni, Neferseszemre, Neferseszemptah, Anchmahor i Chentikai.

Piramida Tetiego w Sakkarze

Zespół grobowy

Został pochowany w piramidzie w północnej Sakkarze.

Bibliografia

• NicolasN. Grimal NicolasN., Dzieje starożytnego Egiptu, AdamA. Łukaszewicz (tłum.), Warszawa: PIW, 2004, s. 88–89, ISBN 83-06-02917-8, OCLC 749417518 .
• BogusławB. Kwiatkowski BogusławB., Poczet faraonów, Warszawa: Iskry, 2002, s. 179–180, ISBN 83-207-1677-2, OCLC 830308044 .
• Schneider Th. „Leksykon faraonów”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2001, s. 332, ISBN 83-01-13479-8.
• Tiradritti F., De Luca A. „Skarby egipskie”, Muza SA, Warszawa, s. 24, ISBN 83-7200-635-0.