Tetraboran sodu

Tetraboran sodu
Struktura kryształu dekahydratu

Struktura kryształu pentahydratu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

Na
2
B
4
O
7

Inne wzory

Na
2
B
4
O
7
·10H
2
O

Masa molowa

201,22 g/mol

Wygląd

bezbarwne, szkliste, higroskopijne ciało stałe[1]

Minerały

kernit (tetrahydrat)[2]
tinkalkonit (pentahydrat)[2]
boraks rodzimy (dekahydrat)

Identyfikacja
Numer CAS

1303-96-4 (bezwodny)
1303-96-4 (dekahydrat)
12045-88-4 (pentahydrat)
12045-87-3 (tetrahydrat)

PubChem

10219853

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

S01AX07

Tetraboran sodu, pot. boraks, Na
2
B
4
O
7
nieorganiczny związek chemiczny, sól sodowa kwasu borowego. Tworzy bezbarwne kryształy Na
2
B
4
O
7
·10H
2
O
rozpuszczalne w wodzie. Powoli ogrzewany traci wodę krystaliczną, w temperaturze 300–400 °C przechodzi w sól bezwodną. Barwi płomień na zielono. Występuje w przyrodzie jako minerał boraks rodzimy (Na
2
B
4
O
7
·10H
2
O
) oraz częściowo odwodnione tinkalkonit i kernit[2].

Zastosowania

Stosowany jako odczynnik, np. do wytwarzania pereł boraksowych, jako środek ułatwiający lutowanie.

Najważniejszym zastosowaniem przemysłowym boraksu jest produkcja szkła, szkliw, ceramiki i wełny szklanej[4][5] oraz wytwarzania nadboranu sodu (NaBO
3
), wykorzystywanego w dużych ilościach, zwłaszcza w Europie, jako wybielacz w detergentach. Ponadto jest stosowany m.in. jako topnik do spawania i lutowania oraz składnik nawozów[4]. W gospodarstwach domowych jest wykorzystywany np. do zwalczania insektów, środek czyszczący, dezynfekujący i odwaniający[6].

Sproszkowanego boraksu używa się również w taksydermii poprzez wcieranie go w skórę i kości wypychanego zwierzęcia celem zakonserwowania ich[7][8][9]. W przeciwieństwie do arszeniku, używanego niegdyś do konserwacji wypchanych zwierząt, boraks nie jest drażniący dla skóry[7].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-87, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
  2. a b c CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-63, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).
  3. Tetraboran sodu (nr 229946) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2019-06-17]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. a b Metals and their Compounds. W: Karl Heinz Büchel, Hans-Heinrich Moretto, Peter Woditsch: Industrial Inorganic Chemistry. Wyd. 2. Wiley-VCH, 2000, s. 225–227. DOI: 10.1002/9783527613328.ch03. ISBN 978-3-527-61332-8.
  5. Adam Bielański: Podstawy chemii nieorganicznej. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 779–780. ISBN 83-01-13654-5.
  6. Domowe zastosowanie boraksu. «wTwoimDomu.com», 2015. [dostęp 2016-01-26].
  7. a b Gerald J. Grantz: Home Book of Taxidermy and Tanning. Stackpole Books, 1985, s. 15.
  8. Victoria Woollaston: The science of TAXIDERMY: Expert reveals the gruesome ins and outs of mounting and preserving dead creatures. DailyMail, 31 grudnia 2014. [dostęp 2017-06-19].
  9. Industrial Minerals and Extractive Industry Geology. Geological Society of London, 2002, s. 89.

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

GHS-pictogram-silhouete.svg
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for substances hazardous to human health.
NFPA 704.svg
The "fire diamond" as defined by NFPA 704. It is a blank template, so as to facilitate populating it using CSS.
Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.
TincalconiteUSGOV.jpg
Tincalconite (after borax) - Locality: Boron, California - Bureau of Mines, Mineral Specimens C\01733
Kernite - USGS Mineral Specimens 692.jpg
Kernite
Locality: U.S. Borax and Chemical Corporation, Boron, California
Original description: Kernite. Collected by Kenneth C. Bullock, May, 1981, from U.S. Borax and Chemical Corporation, Boron, California. Mineral collection of Brigham Young University Department of Geology, Provo, Utah. Photograph by Andrew Silver. BYU index 8-1002b, Na2B4O7 x 4H2O.
GHS-pictogram-silhouette.svg
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for substances hazardous to human health.
Borax crystals.jpg
Borax crystals from Kramer, California, USA. Photograph taken at the Natural History Museum, London.
Tincalconite-unit-cell-3D-balls.png

Ball-and-stick model of the unit cell of tincalconite, Na2[B4O5(OH)4]·3H2O.

Crystal structure data from Luck R L, Wang G (2002). "On the nature of tincalconite". American Mineralogist 87: 350-354.

Image generated in Accelrys DS Visualizer.
Borax-unit-cell-3D-balls.png

Ball-and-stick model of the unit cell of borax ("sodium tetraborate decahydrate"), Na2B4O7·10H2O, better described as Na2[B4O5(OH)4]·8H2O. Boron is pink, oxygen is red, hydrogen is white, and sodium is lilac. The structure includes 8 water molecules for each tetraborate anion (not shown, for clarity).

Neutron diffraction data from H. A. Levy and G. C. Lisensky (December 1978). "Crystal structures of sodium sulfate decahydrate (Glauber's salt) and sodium tetraborate decahydrate (borax). Redetermination by neutron diffraction". Acta. Cryst. B 34 (12): 3502-3510. DOI:10.1107/S0567740878011504.

The anion's formula is [ B4O5(OH)42- ]. A refined structure was published in

G. J. Gainsford, T. Kemmitt and C. Higham (2008): "Redetermination of the borax structure from laboratory X-ray data at 145 K". Acta Crystallographica Series E (Inorganic Compounds), volume E64, pages i24-i25. doi:10.1107/S1600536808010441

According to this source, each sodium ion is surrounded by 6 water molecules, 4 of which are shared with 4 other sodium cations, forming zigzag chains.