Tetrajodek diarsenu

Tetrajodek diarsenu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	tetrajodek diarsenu, jodek arsenu(2+), jodek arsenu(II)
podst.	tetrajododiarsan
addyt.	bis(dijodydoarsen)(As—As)
	Inne nazwy i oznaczenia
Stocka	jodek arsenu(II)
inne	dijodek arsenu
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	As2I4
Inne wzory	AsI; 2, I; 2As−AsI; 2
Masa molowa	657,46 g/mol
Wygląd	czerwone kryształy
	Identyfikacja
Numer CAS	13770-56-4
SMILES
	I[As](I)[As](I)I
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	reaguje
	w innych rozpuszczalnikach
	rozpuszczalniki organiczne
Temperatura topnienia	137 °C
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Zwroty H	H301, H331, H410
Zwroty P	P261, P264, P270, P271, P273, P301+P310, P304+P340, P311, P321, P330, P391, P403+P233, P405, P501
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Toksyczny; (T)	Groźny dla; środowiska; (N)
Zwroty R	R23/25, R50/53
Zwroty S	S1/2, S20/21, S28, S45, S60, S61
	Podobne związki
Podobne związki	AsI; 3, AsI; 5
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Tetrajodek diarsenu (nazwa Stocka: jodek arsenu(II)), As
2I
4 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy jodków, w którym arsen występuje na II stopniu utlenienia. Jest jedynym dobrze poznanym halogenkiem arsenu o stopniu utlenienia mniejszym niż III^[2].

Po raz pierwszy został otrzymany przez Eugena Bambergera i Juliusa Phillipa w 1881 roku. Przydzielono mu wtedy najprostszy możliwy wzór – AsI
2^[5]. W 1907 roku John Hewitt i Thomas Winmill stwierdzili jednak, że substancji tej odpowiada wzór As
2I
4^[6].

Powstaje jako czerwone kryształy podczas ogrzewania w temperaturze 260 °C arsenu z jodem w obecności oktahydrofenantrenu w zatopionej rurce^[2]:

2As + 2I
2 → As
2I
4

Łatwo ulega hydrolizie i utlenianiu. W gorącym roztworze disiarczku węgla ulega dysproporcjonowaniu. W 400 °C reakcja ta przebiega w sposób ilościowy^[2]:

3As
2I
4 → 4AsI
3 + 2As

Jest stabilny w atmosferze gazu obojętnego do 150 °C^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-49, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Norman N.N.N. Greenwood Norman N.N.N., AlanA. Earnshaw AlanA., Chemistry of the Elements, wyd. 2, Oxford–Boston: Butterworth-Heinemann, 1997, s. 564, ISBN 0-7506-3365-4 (ang.).
↑ ^a ^b Związki arsenu (ang.) w wykazie klasyfikacji i oznakowania Europejskiej Agencji Chemikaliów. [dostęp 2015-03-28].
↑ European regulations regarding Arsenic Diiodide gas (AsI₂), Landolt-Börnstein Substance Property Index [dostęp 2012-07-03] (ang.).
↑ EugenE. Bamberger EugenE., JuliusJ. Philipp JuliusJ., Ueber Verbindungen von Arsen und Jod, „Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft”, 14 (2), 1881, s. 2643–2648, DOI: 10.1002/cber.188101402228 [dostęp 2012-07-02] (niem.).
↑ John TheodoreJ.T. Hewitt John TheodoreJ.T., Thomas FieldT.F. Winmill Thomas FieldT.F., LXXXIX.–Arsenic di-iodide, „Journal of the Chemical Society, Transactions”, 91, 1907, s. 962–964, DOI: 10.1039/CT9079100962 [dostęp 2012-07-02] (ang.).

[CRC-1] David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-49, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).

[Greenwood-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Norman N.N.N. Greenwood Norman N.N.N., AlanA. Earnshaw AlanA., Chemistry of the Elements, wyd. 2, Oxford–Boston: Butterworth-Heinemann, 1997, s. 564, ISBN 0-7506-3365-4 (ang.).

[CLI-3] Związki arsenu (ang.) w wykazie klasyfikacji i oznakowania Europejskiej Agencji Chemikaliów. [dostęp 2015-03-28].

[Landolt-4] European regulations regarding Arsenic Diiodide gas (AsI₂), Landolt-Börnstein Substance Property Index [dostęp 2012-07-03] (ang.).

[Bamberger-5] EugenE. Bamberger EugenE., JuliusJ. Philipp JuliusJ., Ueber Verbindungen von Arsen und Jod, „Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft”, 14 (2), 1881, s. 2643–2648, DOI: 10.1002/cber.188101402228 [dostęp 2012-07-02] (niem.).

[Hewitt-6] John TheodoreJ.T. Hewitt John TheodoreJ.T., Thomas FieldT.F. Winmill Thomas FieldT.F., LXXXIX.–Arsenic di-iodide, „Journal of the Chemical Society, Transactions”, 91, 1907, s. 962–964, DOI: 10.1039/CT9079100962 [dostęp 2012-07-02] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

1. Litowców	LiI NaI KI RbI CsI
2. Berylowców	BeI 2 MgI 2 CaI 2 SrI 2 BaI 2 RaI 2
3. Skandowców	ScI 3 YI 3 LaI 3 AcI 3
4. Tytanowców	TiI 2 TiI 3 TiI 4 ZrI 2 ZrI 3 ZrI 4 ZrOI 2 HfI 4 HfOI 2
5. Wanadowców	VI 2 VI 3 VI 4 VOI VOI 2 VOI 3 NbI 3 NbI 5 NbOI 3 TaI 5
6. Chromowców	CrI 2 CrI 3 MoI 2 (Mo 3I 6) MoI 3 MoI 4 MoI 5 WI 2 WI 4 WI 5 WI 6
7. Manganowców	MnI 2 MnI 3 TcI ReI 3 ReI 5
8. Żelazowców	FeI 2 FeI 3 (Fe 2I 6) Fe 2I 5 RuI 3 RuI 4 OsI 2 OsI 3 OsI 4
9. Kobaltowców	CoI 2 CoI 3 RhI 3 IrI 2 IrI 3 IrI 4
10. Niklowców	NiI 2 PdI 2 PtI 2 PtI 3 PtI 4
11. Miedziowców	CuI (Cu 2I 2) CuI 2 Cu(OH)I AgI AuI AuI 3 (Au 2I 6)
12. Cynkowców	ZnI 2 Zn(OH)I 2 CdI 2 Cd(OH)I 2 Hg 2I 2 HgI 2
13. Borowców	BI 3 AlI 3 GaI 2 GaI 3 InI InI 2 InI 3 TlI TlI 3
14. Węglowców	CI 4 SiI 4 GeI 2 GeI 4 GeOI 2 SnI 2 SnI 4 Sn 2OI 2 SnOI 2 PbI 2 Pb(OH)I PbI 4
15. Azotowców	NI 3 NH 4I NOI PI 2 PI 3 POI 3 PI 5 AsI 2 (As 2I 4) AsI 3 AsI 5 SbI 3 SbI 5 BiI 3 BiI 2 BrOI
16. Tlenowców	S 2I 2 SI 2 SI 4 SOI 2 SO 2I 2 Se 2I 2 SeI 4 SeO 2I 2 TeI 2 TeI 4 PoI 2 PoI 4
17. Fluorowców	BrI

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Tetrajodek diarsenu

Przypisy

Media użyte na tej stronie