Tetrametyloguanidyna

Tetrametyloguanidyna
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	1,1,3,3-tetrametyloguanidyna
	Inne nazwy i oznaczenia
	TMG, N,N,N′,N′-tetrameetyloguanidyna
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C5H13N3
Inne wzory	(CH3)2NC(=NH)N(CH3)2
Masa molowa	115,18 g/mol
Wygląd	czysta, bezbarwna ciecz
	Identyfikacja
Numer CAS	80-70-6
PubChem	66460
SMILES
	CN(C)C(=N)N(C)C
InChI
	InChI=1S/C5H13N3/c1-7(2)5(6)8(3)4/h6H,1-4H3
	InChIKey
	KYVBNYUBXIEUFW-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	0,918 g/cm³ (25 °C); ciecz
	Rozpuszczalność
	rozpuszczalna w tetrachlorometanie
Temperatura wrzenia	52–54 °C (15 hPa)
logP	0,41
Prężność pary	0,3 hPa (20 °C)
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-02-18]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
Zwroty H	H226, H302, H314
Zwroty P	P280, P305+P351+P338, P310
Temperatura zapłonu	60 °C (zamknięty tygiel)
Granice wybuchowości	1–7,5%
	Podobne związki
Podobne związki	guanidyna, MTBD, TBD
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Tetrametyloguanidyna, TMG – organiczny związek chemiczny z grupy imin, pochodna guanidyny. TMG jest mocną zasadą azotową. Jest stosowana jako katalizator wielu procesów chemicznych oraz jako substrat w syntezie organicznej^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f 1,1,3,3-Tetramethylguanidine (nr 241768) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Polski. [dostęp 2018-02-18]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-506, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
↑ 1,1,3,3-Tetramethylguanidine, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2018-02-18] (ang.).
↑ Cynthia A.C.A. Maryanoff Cynthia A.C.A., Nicholas E.N.E. Leadbeater Nicholas E.N.E., 1,1,3,3-Tetramethylguanidine, [w:] Encyclopedia of Reagents for Organic Synthesis, John Wiley & Sons, 2001, DOI: 10.1002/047084289x.rt065.pub2, ISBN 978-0-470-84289-8 (ang.).