Th!nk
 Logo Th!nk | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia | 1991 |
| Data likwidacji | 2012 |
| Prezes | Jan-Olaf Willums |
| Strona internetowa | |
_-_Flickr_-_FaceMePLS.jpg)
Th!nk – dawny norweski producent elektrycznych mikrosamochodów z siedzibą w Bærum, działający w latach 1991–2012.
Historia
Pivco
Historia przedsiębiorstwa rozpoczyna się w 1991 roku, gdy w norweskim mieście Bærum powstała firma Pivco, czerpiąca swoją nazwę od wyrazów Personal Independent Vehicle Co.[1]. Za cel obrano rozwój elektrycznych mikrosamochodów, poczynając od glinianego prototypu PIV2 z 1993 roku[2], by potem zbudować pełnowartościowe 12 prototypów mikrosamochodu elektrycznego Pivco PIV3, kończąc na wyprodukowaniu w latach 1996–1998 120 sztuk seryjnego modelu City Bee[3]. Pivco pod koniec lat 90. XX stało się wiodącym w Norwegii propagatorem elektromobilności, wysyłając na eksport krótką serię swoich pojazdów także do Stanów Zjednoczonych[4]. Produkcję PIV3 przerwało bankructwo Pivco, które ogłoszone zostało w listopadzie 1998 roku[1].
Th!nk Nordic
W styczniu 1999 roku amerykański koncern Ford Motor Company przejął 51% akcji przedsiębiorstwa Pivco, a transakcja wiązała się z przemianowaniem jego nazwy w listopadzie tego samego roku na Th!nk Nordic. Przedsiębiorstwo pod nową nazwą za siedzibę obrało Aurskog-Høland, pełniąc odtąd funkcję oddziału Forda skoncentrowanego na rozwoju samochodów o tzw. alternatywnych źródłach napędu[5]. Zbiegło się to z ukończeniem prac nad nową generacją norweskiego elektrycznego mikrosamochodu PIV4, który z racji partnerstwa z amerykańskim gigantem otrzymał nazwę Ford Th!nk i przez to jeszcze w tym samym roku urchomiono jego produkcję.
Podczas inauguracji rozpoczęcia montażu pojazdu jesienią 1999 roku w nowo wybudowanych zakładach w Aurskog na wschodnich przedmieściach Oslo brał udział zarówno ówczesny prezes Ford Motor Company Jacques Nasser, jak i ówczesny premier Kjell Magne Bondevik z norweskim monarchą Haraldem V[6]. Ford deklarował wówczas, że wobec swojej norweskiej dywizji ma długoterminowe plany, inwestując w nią 1 miliard dolarów[6], wprowadzając w fabryce w Aurskog rygorystyczne normy bezpieczeństwa, nakładając minimalne liczby testów działania poszczególnych funkcji pojazdu i modernuzując maszyny dotychczas używane przez dawne Pivco[6]. Roczna produkcja Fordów Th!nk miała wynosić ok. 5000 egzemplarzy[6].
Ambitne plany amerykańskiego właściciela zweryfikowało rynkowe zainteresowanie, które okazało się wielokrotnie niższe od założeń. W ciągu 2 lat norweskie zakłady Th!nk Nordic opuściło jedynie nieco ponad 1000 egzemplarzy elektrycznego mikrosamochodu[6]. Porażka Forda Th!nk skłoniła amerykański koncern do określenie w 2002 roku technologii samochodów elektrycznych "nieudanym rozwiązaniem", określając je jako zbyt drogie i zbyt trudno dostępne[6]. W zamian, Ford określił zmianę swojego zainteresowania z samochodów elektrycznych na wodorowe i hybrydowe[6]. Krytyczna ocena inwestycji z 1999 roku doprowadziła do sprzedaży Th!nk Nordic nowemu właścicielowi[6] - w lutym 2003 roku 100% akcji przedsiębiorstwa kupiło szwajcarskie Kamkorp Microelectronic[3]. Nie doprowadził on jednak do wznowienia produkcji przez chęć opracowania od podstaw nowego elektrycznego autobusu[6]. Projekt ten jednak nie doczekał się realizacji, między 2002 a 2006 rokiem w norweskich zakładach Th!nk nie powstał żaden pojazd, doprowadając do ponownego banrkuctwa[6].
Th!nk Global
W marcu 2006 roku Th!nk ponownie po 7-letniej przerwie stał się firmą o 100% norweskim kapitale po tym, jak kupiło go tutejsze przedsiębiorstwo InSpire. Transakcja ta wiązała się z trzecią i zarazem ostatnią w historii przedsiębiorstwa zmianą nazwy, tym razem na Th!nk Global[7]. Ponowne wznowienie działalności umożliwiło kontynuowanie i sfinalizowanie prac nad elektrycznym mikrosamochodem kolejnej generacji, tym razem rozwijanego pod kodem PIV5 i po raz pierwszy pod norweską marką jako Th!nk City[8]. Produkcja pojazdu oficjalnie zainaugurowana została w 2007 roku, by dwa lata później zakończyć ją w Norwegii i zlecić zewnętrznemu partnerowi - fińskiej firmie Valmet Automotive z portowego miasta Uusikaupunki[9].
W 2008 roku rozpoczęto ekspansję na pierwsze zagraniczne rynki - najpierw kraje Europy Zachodniej z Wielką Brytanią włącznie[10]. W 2010 roku norweska firma ogłosiła z kolei plan rozpoczęcia produkcji w Stanach Zjednoczonych z myślą o rynku Ameryki Północnej[11]. W międzyczasie, na salonie samochodowym Geneva Motor Show 2008 przedstawiono prototyp Th!nk Ox, po raz pierwszy realizujący koncepcję 5-drzwiowego hatchbacka. Pojazd osiągał prędkość maksymalną 135 km/h, a do 100 km/h rozpędzał się w 8,5 s. Ważył 1500 kg, a przy tym mógł zabrać 5 pasażerów. Zasięg pojazdu w podstawowej wersji miał wynosić około 200 km[12], jednak projekt nigdy nie doczekał się realizacji.
Bankructwo
W marcu 2011 roku Think zaprzestał produkcji samochodów, a w czerwcu 2011 roku ogłosił bankructwo[13] - po raz czwarty w ciągu 20 lat. W lipcu 2011 roku przedsiębiorstwo zostało wykupione przez Electric Mobility Solutions AS i kontynuowało produkcję pojazdów do sierpnia 2012 roku[14]. Wówczas, po 21 latach rynkowej obecności norweskie samochody elektryczne zniknęły z rynku, a próby budowy lokalnego przemysłu motoryzacyjnego po trwających od lat 30. XX wieku próbach podejmowanych przez różne firmy ostatecznie dobiegły końca bez powodzenia[6]. Masa upadłościowa w 2012 roku wykupiona została przez rosyjskich nabywców, którzy nie zdecydowali się na wznowienie działalności Th!nk oraz dalsze rozwijanie projektu[6].
W 2018 roku kolekcja 54 samochodów Pivco i Th!nk z różnych lat produkcji i w różnym etapie montażu została wyprowadzona z jednej ze stodół na norweskiej prowincji i przetransportowana ciężarówkami do muzeum transportu drogowego w Lillehammer[6].
Modele samochodów
Historyczne
- Pivco City Bee (1996–1998)
- Ford Th!nk (1999–2002)
- Th!nk City (2007–2012)
Studyjne
- Th!nk Open (2008)
- Th!nk Ox (2009)
Przypisy
- ↑ a b PIVCO BANKRUPTCY TAKES CAR OFF FAST TRACK. [dostęp 2021-11-26]. (ang.).
- ↑ PIVCO. [dostęp 2021-11-26]. (norw.).
- ↑ a b Samochody Świata (z lat 1991-2007), Wyd. Print Shops Prego - Polska/Media Connection, Warszawa.
- ↑ PIVCO "Citi" EV and FORD. [dostęp 2021-11-26]. (ang.).
- ↑ Th!nk becomes Ford's alternative power division. [dostęp 2021-11-27]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Elbilen som stoppet på startstreken. [dostęp 2021-11-27]. (norw.).
- ↑ The Th!nk City is coming to America. [dostęp 2021-11-27]. (ang.).
- ↑ The Think City: In Norway, they’re building your first electric car. [dostęp 2021-11-27]. (ang.).
- ↑ Think electric car set to roll out of Norway: report. [dostęp 2021-11-27]. (ang.).
- ↑ Think City. [dostęp 2021-11-27]. (ang.).
- ↑ Official Think to build cars. [dostęp 2021-11-27]. (ang.).
- ↑ Th!nk Ox. [dostęp 2009-10-11].
- ↑ Norwegian EV maker Think files for bankruptcy. [dostęp 2021-11-27]. (ang.).
- ↑ Focus: Tech bet sours for Elkhart, Ind., as electric carmaker Think, battery firm Ener1 fall into bankruptcy. [dostęp 2016-07-15].
Media użyte na tej stronie
Autor: Georges Jansoone (JoJan), Licencja: CC BY 3.0
An electrical-powered car; Girona, Spain
Autor: FaceMePLS from The Hague, The Netherlands, Licencja: CC BY 2.0
Kleine elektrische auto (tweezitter), die geproduceerd wordt door de Noorse fabrikant Think Global. Het is de 1e elektrische auto die in alle landen van Europa kan worden gekocht. De prijs in Nederland bedraagt ongeveer € 40.000. De topsnelheid is 110 km per uur en het bereik is 160 km.
Bron: Vk 8 januari 2011.Autor: Claus Ableiter, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ford Think at Museum Autovision, Altlußheim, Germany
The logo of the car manufacturer Th!nk.
Autor: Erik Christensen, Licencja: CC BY-SA 3.0
Think electric cars charging in Ærøskøbing