Thames (rzeka w Ontario)
.jpg)
.jpg)
Thames (pol. Tamiza) – rzeka w południowo-zachodniej części kanadyjskiej prowincji Ontario. Nazwana została na pamiątkę angielskiej Tamizy.
Charakterystyka cieku
Rzekę tworzą trzy główne cieki, mające swe początki w trzech różnych punktach: w pobliżu Mitchell (Tamiza Północna – North Thames), Hickson (Tamiza Środkowa – Middle Thames) i East Zorra-Tavistock (Tamiza Południowa – South Thames). Middle Thames i South Thames łączą się na wschód od London, a gałęzie północna (North Thames) i południowa (South Thames) spotykają się w Forks w London, najważniejszym historycznym punkcie miasta[1].
Za główny ciąg uznaje się South Thames, płynącą generalnie w kierunku południowo-zachodnim. Długość rzeki wynosi 273 km. Źródła na podmokłych terenach miejscowości Tavistock, ok. 300 m n.p.m. Płynie przez południowo-zachodnie Ontario przez miasta Woodstock, London i Chatham do Tilbury nad jeziorem St. Clair, do którego uchodzi w miejscu zwanym Lighthouse Cove na wysokości 175 m n.p.m. Bieg na całej długości bardzo kręty, meandrujący, koryto w ogromnej większości zupełnie nieuregulowane. Dorzecze Thames ma powierzchnię 5825 km2. Średni przepływ roczny w Chatham wynosi 52,9 m3/s.
Charakterystyka dorzecza
Górne odnogi rzeki przepływają przez tereny, których ukształtowanie powstało po cofnięciu się lądolodu pod koniec najmłodszego zlodowacenia plejstoceńskiego. Ich koryta mają skaliste dna, a zbocza strome, z co najmniej po jednej stronie usytuowanymi urwiskami lub tarasami. Natomiast dolna Tamiza, poniżej Delaware, wyrzeźbiła swoje płytkie koryto w płaskiej równinie, zbudowanej z glin, drobnych żwirów i piasków. Tutaj koryto rzeki jest łagodne, a przepływ wody wolny[1].
Całe dorzecze Thames jest licznie zaludnione i pocięte regularną siatką dróg. Ziemie są intensywnie wykorzystywane przez rolnictwo i hodowlę. Poza wspomnianymi miastami istnieje tu szereg mniejszych miejscowości oraz wielka ilość rozrzuconych po terenie samotnych farm. Znajduje się tu również kilka rezerwatów indiańskich. Brakuje większych kompleksów leśnych - lasy są podzielone na liczne małe obszary. Występują liczne zadrzewienia śródpolne i drobne zagajniki, z reguły lasami porośnięte są doliny rzek i potoków.
W dorzecze Thames sięga najbardziej na północ wysunięta strefa lasów karolińskich. Jest to jeden z najbardziej zróżnicowanych biologicznie regionów Kanady, w którym występuje bogate życie roślinne, w tym szereg rzadkich gatunków flory. Wody Thames są również siedliskiem jednej z najbardziej zróżnicowanych populacji ichtiofauny w Kanadzie. Szereg cennych przyrodniczo miejsc chronionych jest w formie dostępnych do zwiedzania rezerwatów (ang. Conservation Areas).
Konotacje historyczne
Dorzecze Thames przez długi czas było nieznane białym przybyszom i zostało skolonizowane stosunkowo późno. Jeszcze na mapie francuskiego kartografa i naturalisty Jacquesa-Nicolasa Bellina z 1755 r. rzeka ta, zamiast jakąkolwiek nazwą, opisana była jako Riviere Inconnue à tous les Geographe et quʼon remonte 80 Lieues sans trouver de Saults (Rzeka nieznana wszystkim geografom, w górę której płynie się 80 mil nie napotykając na bystrza).
Nad dolnym brzegiem rzeki Thames miała miejsce ważna bitwa wojny brytyjsko-amerykańskiej, która wybuchła w 1812 roku. Bitwa pod Moraviantown (znana również jako bitwa pod Youwas) została stoczona 5 października 1813 r. pomiędzy wojskami amerykańskiego generała Williama H. Harrisona a wojskami brytyjskiego generała Henryʼego Proctora, którego sojusznikiem były oddziały indiańskie pod wodzą Tecumseha. Wódz Tecumseh zginął w tej bitwie. Poniżej miejscowości Moraviantown, na brzegu Thames, znajduje się obecnie pomnik, upamiętniający jego śmierć.
Przypisy
Media użyte na tej stronie
Autor: Ken Lund from Reno, Nevada, USA, Licencja: CC BY-SA 2.0
St. Marys is a town in southwestern Ontario, Canada. It is located at the junction of Thames River and Trout Creek, southwest of Stratford and surrounded by the Township of Perth South. It is in the Perth census division but is independent of Perth County. The town is also known by its nickname, "The Stone Town", due to the abundance of limestone in the surrounding area, giving rise to a large number of limestone buildings and homes throughout the town. St. Marys Cement, a large cement producer founded in the town, capitalized on this close feedstock, and grew to be a major producer of cement in the province of Ontario.
St. Marys is home to the Canadian Baseball Hall of Fame. It is the burial place of Arthur Meighen, Canada's 9th Prime Minister. Timothy Eaton, who went on to become one of Canada's greatest retailers, opened his first businesses in Canada in St. Marys and nearby Kirkton, Ontario.
In 1839 the Canada Company sent a surveyor to Blanshard Township in the Huron Tract to choose a site for a town on the Thames River which would later be named St. Marys.
The first settlers arrived in St. Marys in the early 1840s, attracted by the area's natural resources. At the new town site, the Thames River cascaded over a series of limestone ledges, providing the power to run the first pioneer mills and giving the community an early nickname: Little Falls.
In the riverbed and along the banks, limestone was close to the surface and could be quarried for building materials. Many 19th century limestone structures survive: churches, commercial blocks, and private homes. They have given St. Marys its current nickname: Stonetown.
The arrival of the Grand Trunk Railway in the late 1850s spurred growth and soon St. Marys became a centre for milling, grain-trading and the manufacture of agriculture-related products. The railway connected the town to the rest of the world and framed the local landscape with its two large trestle bridges on limestone pillars across the waterways.
St. Marys contains many 19th century buildings built with locally quarried limestone. Notable buildings include the Opera House built in 1880, the spired municipal Town Hall built in 1891, and the Public Library built in 1904.
The Canadian Baseball Hall of Fame moved to St. Marys from Toronto in 1994 and opened in 1998. It is dedicated to preserving Canada's baseball heritage. Since opening, 75 members (46 players, 23 builders, 2 honorary, 4 honorary teams) have been inducted. It includes professional ballplayers, amateurs, builders and honorary members who have helped popularize the sport in Canada. The facility also includes a baseball field designed by landscape architect Art Lierman of London, Ontario.
The Grand Trunk Trail is a walkway transformed from a two kilometre section of the former Grand Trunk Railway line. The trail features a walk over the restored Sarnia bridge, providing panoramic views over the town.
en.wikipedia.org/wiki/St._Marys,_Ontario
en.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Text_of_Creative_Commons_...Autor: WabbitWanderer from London, Canada, Licencja: CC BY-SA 2.0
Fall colours beginning to appear in London Ontario along the Thames River. Looking west from the Wonderland Rd. bridge at the Thames valley trail heading into Springbank park.
A rare and extremely influential 1755 map of the Great Lakes drawn by Jacques Nicholas Bellin. This map, which appeared in the 1755 issue of the Homann Heirs Atlas Major, covers all five of the Great Lakes as well as the adjacent Indian lands and the English colonies of Pennsylvania, New Jersey and New York. Cartographically this map offers a number of important innovations and is largely derived from Bellin’s very similar map of 1745. The plate was acquired and reissued by Homann Heirs in 1755 in response to European interest in the French and Indian War which started one year prior in 1754. Bellin based this map on the most advanced French cartographic intelligence available at the time. Heidenrich and Dahl consider this map to constitute “the first new material pertaining to New France to appear since the maps of Guillaume de L'Isle three decades earlier. Most notably this map incorporates the work of the French fur trader and explorer Sieur la Verendrye and the explorer-missionary Father Pierre de Charlevoix. From Verendrye, Bellin is able to extract a significantly advanced view, over De L’Isle, of the form of the Great Lakes and their client river systems. He also relies on Verendrye’s journals with regard to the placement of numerous Indian nations and villages. Charlevoix is generally regarded as Bellin’s source for his curious choice to include several fictional islands in Lake Superior, including I. Philippeaux, I. Pontchartrain, and I. St. Anne. This map is the first, though hardly the last, to depict these ghost islands which baffled explorers until the early 19th century. A quick overview of this map will reveal a territory that is very much dominated by various American Indian nations though nominally under a tenuous French hegemony. The vast lands of the Miami, the Iroquois, the Erie, the Huron, the Renard, the Mascouten, and the Illinois overwhelm tiny bastions of French power in the form of various forts and missions. Among these are Fort Frontenac, Fort Niagara, Mission Francois Xavier, and the fledgling “R. et Port de Checagou,” the future site of Chicago. The French, without the vast colonial resources of the English and Spanish, relied heavily on alliance with, rather than outright control of, indigenous populations. Thus it is understandable why the American Indian nations of this region were quick to throw their lot in with the French against the domineering English during the French and Indian War. In the lower right hand quadrants of this map Bellin employs a common cartographic trick to flatter his royal patrons in Paris. By diminishing the proportional size of the English colonial holdings in Pennsylvania, New Jersey, Virginia and New York, Bellin, at least metaphorically, advances the supremacy of the French dominions in North America. In addition to its advanced mapping of the Great Lakes, its introduction of the ghost islands of Lake Superior, and its incorporation of the most recent explorations in the region, this map enjoys lasting significance due to John Mitchell’s use of it in compiling his important wall map, A Map of the British & French Dominions in North America. Mitchell’s monumental cartographic masterpiece was used in 1783 to define the boundaries between Canada and the post-Revolutionary United States, forming the basis for national borders that are still in effect today.