The Basement Tapes
Wykonawcy albumu studyjnego | ||||
Bob Dylan oraz The Band | ||||
Wydany | 26 czerwca 1975 | |||
---|---|---|---|---|
Nagrywany | czerwiec–listopad 1967 | |||
Gatunek | ||||
Długość | 76:41 | |||
Wydawnictwo | ||||
Producent | The Band, Bob Dylan[2] | |||
Oceny | ||||
Album po albumie | ||||
Bob Dylan | ||||
|
The Basement Tapes – szesnasty studyjny, podwójny album nagrany w Woodstock przez grupę Bob Dylan & The Band pomiędzy czerwcem a listopadem 1967. Wydawnictwo trafiło na rynek w czerwcu 1975.
Historia i charakter albumu
Pomiędzy styczniem 1964 r. a majem 1966 r. Bob Dylan wydał cztery nadzwyczajne albumy. Każdy następny był bardziej intensywny, bardziej złożony i bardziej rewolucyjny od poprzedniego. Oprócz tego koncertował przed publicznością (z reguły cztery czy pięć występów w tygodniu), nieustannie udzielał wywiadów i uczestniczył w konferencjach prasowych. Z wszelkich danych z tego okresu wynika, że był wyczerpany fizycznie, coraz bardziej szczuplał i alkohol czy różne "substancje" na pewno mu nie pomagały.
Wybawienie przyszło 29 lipca 1966 r. Podczas jazdy motocyklem wokół swojego domu w Woodstock uległ wypadkowi (odpadło koło); skutkiem były pęknięte kości kręgosłupa w części szyjnej. Los dawał mu szansę i Dylan skorzystał z niej w pełni. Zniknął na 1.5 roku[4].
Po wyjściu ze szpitala zaszył się w swoim domu w szczególnym miejscu, mającym już prawie 100-letnią tradycję bycia artystyczną kolonią – czyli w miasteczku Woodstock w stanie Nowy Jork.
Przez rok nie robił właściwie nic. Jeszcze w maju 1967 r. zapytany przez dziennikarza, co robił przez ten czas, odparł: Co głównie robiłem, to... ślęczałem nad książkami [napisanymi] przez ludzi, o których nigdy nie słyszałeś, myślałem o tym, gdzie idę, dlaczego działam i dlaczego jestem za bardzo pomieszany[5].
Wypadek był wygodną linią demarkacyjną i znakomitą wymówką. Dylan, który się pojawił po wypadku, był już zupełnie innym człowiekiem. Z reguły uważa się, że jego geniusz stał się bardziej erratyczny, trudniejszy do uchwycenia. Jednak drugie półrocze 1967 r. jest jego najbardziej płodnym okresem ponad wszystkim, co działo się w świecie muzyki popowej i rockowej do tego czasu i do dnia dzisiejszego, zarówno jeśli chodzi o jakość jak i ilość nagrań[6].
The Basement Tapes są być najwspanialszym zbiorem jego kompozycji, w dodatku nagranych zupełnie nieformalnie. Zapytany przez Janna Wennera powiedział: Wiesz, to naprawdę jest sposób robienia nagrań – w spokojnym, zrelaksowanym otoczeniu, w czyjejś suterenie z otwartymi oknami i psem leżącym na podłodze[6]
Nagrania zostały dokonane na dosyć prymitywnym sprzęcie obsługiwanym przez Gartha Hudsona, który miał wielkie elektroniczne zdolności. Oryginalne taśmy są nagrane stereofonicznie oprócz jednego fragmentu (24–30) z sesji 2, który jest monofoniczny i w dodatku ze zniekształconym dźwiękiem. Można z tego wnioskować, że była to zapewne w ogóle pierwsza sesja nagraniowa, z której Garth wyciągnął odpowiednie wnioski. Jednak oryginalny album The Basement Tapes nie był wydany jako płyta stereo. Mianowicie stereofoniczne nagrania z taśm zostały w studiu Columbii skompresowane w mono.
Oprócz tego, nagrania umieszczone na albumie są dużo słabsze od oryginałów. Wszystko to dzięki manipulacjom jakich dopuścił się podczas tworzenia albumu Robbie Roberston. Utwory poniosły nawet większe straty od szkód jakie wyrządzał swoim nagraniom sam Dylan; dotyczy to zwłaszcza takich albumów jak Blood on the Tracks (sesje w Minneapolis), Infidels i Oh Mercy. Robertson, który zaczął mieć w tym okresie wielkie problemy ze swoim wybujałym ego[7] starał się usunąć z nagrań tyle Dylana, ile się da. Również w czasie wywiadów umniejszał nieustannie rolę Dylana, co stało w sprzeczności z faktami.
Chociaż sesje te zaczęły się początkowo tylko dla zabicia czasu, to szybko okazało się, że Dylan wkrótce poczuł taką inspirację, że nagle znowu zaczął komponować. I to zmieniło towarzyskie pogrywanie w sesje nagraniowe ze znakomitym nieraz materiałem.
W lipcu i sierpniu Dylan i The Hawks w studiu Dwarf Music nagrali swój słynny acetat zawierający 14 kompozycji, a w październiku zostały zabezpieczone prawa autorskie do nich. Oto kolejność utworów (niektórzy przypuszczają, że układ ten odzwierciedla chronologię nagrań, ale jest to wątpliwe):
- Million Dollar Bash
- Yea! Heavy and a Bottle of Bread
- Please, Mrs. Henry
- Crash on the Levee (Down in the Flood)
- Lo and Behold
- Tiny Montgomery
- This Wheel's on Fire
- You Ain't Going Nowhere
- I Shall Be Released
- Too Much of Nothing
- Tears of Rage
- The Mighty Queen
- Open the Door, Homer
- Nothing Was Delivered
Gdy ukazał się oryginalny album, okazało się, że poza tym, iż licznym overdubbingom poddano "This Wheel's on Fire" i "You Ain't Going Nowhere", to na domiar złego zastąpiono "The Mighty Queen" i "'I Shall Be Released" przez dużo gorsze wersje piosenek "Tears of Rage" i "Too Much of Nothing".
W 1969 r. ukazał się pierwszy w świecie bootleg, i to w dodatku podwójny, który zawierał siedem utworów z suterenowych sesji Dylana i The Hawks. Nazywał się Great White Wonder. Potem pokazały się następne, prezentujące kolejne nagrania z tych sesji.
Największym jednak wydawnictwem związanym z suterenowymi nagraniami, jest seria pięciu płyt kompaktowych zatytułowanych The Genuine Basement Tapes. Cztery dyski zasługują na pięć gwiazdek, a jeden (Vol. 3) na mniej, gdyż pomyłkowo został wydany jako monofoniczny i tym samym jego brzmienie nie dorównuje pozostałym czterem dyskom.
Sesje te miały wielkie reperkusje; wpłynęły na muzykę zarówno The Beatles jak i The Rolling Stones. Wzmocniły Dylana jak i grupę The Hawks. Dylan wykorzystał je do ponownego wyjścia w świat, nagrania albumu John Wesley Harding i innych, oraz dalszego rozwoju, który nie miał już związku z tymi sesjami, bo muzyk je po prostu przekroczył. Natomiast The Hawks, po zmienieniu nazwy na The Band, wydali znakomity album Music from Big Pink i nigdy nie wyrwali się ze stylistyki wypracowanej na tych sesjach[8].
W 2003 album został sklasyfikowany na 291. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone[9].
Muzycy
- Bob Dylan – gitara, harmonijka, wokal (sesje 1-4)
- Robbie Robertson – gitara, perkusja (1-4)
- Richard Manuel – pianino, perkusja, wokal towarzyszący (1-4)
- Rick Danko – gitara basowa, mandolina, wokal (1-4)
- Garth Hudson – organy, klawinet, akordeon, pianino (1-4)
- Levon Helm – perkusja (4)
Spis utworów
Dysk pierwszy
1. Odds and Ends – (Dylan) (wersja 2, dodatkowy overdubbing) 1:46 2. Orange Juice Blues (Blues for Breakfast) – (Manuel) (dodatkowy overdubbing) 3:37 3. Million Dollar Bash – (Dylan) (wersja 2) 2:31 4. Yazoo Street Scandal – (Robertson) 3:27 5. Goin' to Acapulco – (Dylan) 5:26 6. Katie's Been Gone – (Manuel, Robertson) 2:43 7. Lo and Behold! – (Dylan) (próba 2) 2:45 8. Bessie Smith – (Danko, Robertson) 4:17 9. Clothesline Saga – (Dylan) (próba 1, dodatkowy overdubbing) 2:56 10. Apple Suckling Tree – (Dylan) (próba 2) 2:48 11. Please, Mrs. Henry – (Dylan) (próba 2) 2:31 12. Tears of Rage – (Dylan, Manuel) (próba 3) 4:11 38:58
Dysk drugi
1. Too Much of Nothing – (Dylan) (próba 1) 3:01 2. Yea! Heavy and a Bottle of Bread – (Dylan) (próba 2) 2:13 3. Ain't No More Cane – (tradycyjny) 3:56 4. Down in the Flood (Crash on the Levee) – (Dylan) (próba 2) 2:03 5. Ruben Remus – (Manuel, Robertson) 3:13 6. Tiny Montgomery – (Dylan) 2:45 7. You Ain’t Goin’ Nowhere – (Dylan) (próba 2, dodatkowy overdubbing) 2:42 8. Don't Ya Tell Henry – (Dylan) 3:12 9. Nothing Was Delivered – (Dylan) (próba 2) 4:22 10. Open the Door, Homer – (Dylan) (próba 1) 2:49 11. Long Distance Operator – (Dylan) 3:38 12. This Wheel's on Fire – (Danko, Dylan) (dodatkowy overdubbing) 3:49 37:43
Utwory nagrane w Woodstock i Saugerties
- Lock Your Door
- Baby, Won't You Be My Baby
- Try Me Little Girl
- I Can't Make It Alone
- Don't You Try Me Now
- Young But Daily Growin'
- Bonnie Ship the Diamond
- The Hills of Mexico
- Down on Me
- One for the Road
- I'm Alright
- One Single River
- People Get Ready
- I Don't Hurt Anymore
- Stones That You Throw
- One Man's Loss
- Instrumentalny z Dylanem [Instrumental with D.]
- Baby, Ain't That Fine
- Rock, Salt and Nails
- A Fool Such as I
- Silouette
- Bring It on Home
- King of France (po tym utworze szczegóły na taśmie niekompletne)
- Even If It's a Pig Part 1 [the Hawks]
- Ruben Remus [the Hawks]
- 900 Miles
- No Shoes on My Feet
- Spanish Is the Loving Tongue
- "wiele pianina"
- On a Rainy Afternoon
- I Can't Come in with a Broken Heart
- Come All Ye Fair and Tender Ladies
- Under Control
- Ol' Roison the Beau
- I'm Guilty of Loving You
- Johnny Todd
- Cool Water
- Banks of the Royal Canal
- Po' Lazarus
- Belchezaar
- I Forgot to Remember to Forget Her
- You Win Again
- Still in Town, Still Around
- Waltzin' with Sin
- Big River I
- Big River II
- Folsom Prison Blues
- Bells of Rhymney
- It's Just Another Tomato in the Glass (po tym utworze szczegóły na taśmie niekompletne)
- I'm a Fool for You I
- I'm a Fool for You II
- Next Time on the Highway
- The Big Flood
- You Gotta Quit Kickin' My Dog Aroun'
- See You Later, Allen Ginsberg
- Tiny Montgomery[a]
- The Spanish Song I
- The Spanish Song II
- I'm Your Teenage Prayer
- Four Strong Winds
- The French Girl I
- The French Girl II
- Joshua Gone Barbados
- I'm in the Mood for Love
- All American Boy
- Sign on the Cross
- Dont' Ya Tell Henry
- Bourbon Street (po tym utworze szczegóły na taśmie niekompletne)
- Silent Weekend
- Santa Fe[b]
- Wild Wolf (po tym utworze szczegóły na taśmie niekompletne)
- Million Dollar Bash I
- Yea! Heavy and a Bottle of Bread I
- Million Dollar Bash II
- Yea! Heavy and a Bottle of Bread II
- I'm Not There (1956)
- Please Mrs. Henry
- Down in the Flood (Crash on the Levee) I
- Down in the Flood (Crash on the Levee) II
- Lo and Behold I
- Lo and Behold II
- You Ain't Goin' Nowhere I
- This Wheel's on Fire
- You Ain't Goin' Nowhere II
- I Shall Be Released[c]
- Too Much of Nothing I
- Too Much of Nothing II (po tym utworze szczegóły na taśmie niekompletne)
- Tears of Rage I
- Tears of Rage II
- Tears of Rage III
- The Mighty Quinn I
- The Mighty Quinn II[d]
- Open the Door Homer I
- Open the Door Homer II
- Open the Door Homer III
- Nothing Was Delivered I
- Nothing Was Delivered II
- Odds and Ends I
- Nothing Was Delivered III
- Odds and Ends II
- Get Your Rocks Off
- Clothes Line Saga
- Apple Suckling Tree I
- Apple Suckling Tree II
- Goin' to Acapulco
- Gonna Get You Now
- Wild Wood Flower
- See That My Grave Is Kept Clean
- Comin' Round the Mountain
- Flight to the Bumble Bee
- Confidential to Me
- All You Have to Do Is Dream I
- All You Have to Do Is Dream II
Uważa się, że ogółem liczba nagranych utworów sięga 150.
- Zasadniczo wszystkie utwory z tych sesji zostały wydane na 4-dyskowym bootlegu A Tree with Roots. The Genuine Basement Tape Remasters.
Opis płyty
- Producent – Bob Dylan & the Band
- Miejsce i data nagrań –
- "Czerwony pokój" w domu Boba Dylana w Woodstock; czerwiec 1967 r. (1-20)
- "Wielki różowy" dom The Band, West Saugerties; "Czerwony pokój" w domu Boba Dylana (lub też dom) w Woodstock; czerwiec-sierpień 1967 r. (21-87)
- "Wielki różowy" dom The Band, West Saugerties; wrzesień, październik 1967 r. (88-104)
- "Wielki różowy" dom The Band, West Saugerties; październik, listopad 1967 r. (105-113)
- Inżynier nagrywający – Garth Hudson
- Inżynierowie miksujący – Rob Fraboni, Nat Jeffrey, Ed Anderson, Mark Agliett
- Studio – Village Recorders i Shangri-La Studios
- Inżynier masteringu – George Horn
- Czas – 76 min. 41 sek.
- Fotografie – Reid Miles
- Konsultant projektu – Bob Cato
- Tekst we wkładce – Greil Marcus
- Firma nagraniowa – Columbia
- Numer katalogowy – PC 33235
- Wznowienie na cd
- Firma nagraniowa – Columbia
- Numer katalogowy – C2K 33682
- Rok wznowienia – 1993
Listy przebojów
Album
Rok | Lista | Pozycja |
---|---|---|
1975 | Billboard USA. Albumy popowe | 7 |
1975 | Melody Maker WB. Albumy popowe | 8 |
Uwagi
- ↑ Pogrubionym drukiem zaznaczone utwory, które ukazały się na The Basement Tapes
- ↑ Ukazały się na The Bootleg Series Volumes 1-3 (Rare & Unreleased) 1961-1991
- ↑ Ukazały się na The Bootleg Series Volumes 1-3 (Rare & Unreleased) 1961-1991
- ↑ Ukazał się na Biograph
Przypisy
- ↑ Bob Dylan & The Band – The Basement Tapes. Discogs. [dostęp 2022-12-06]. (ang.).
- ↑ a b Stephen Thomas Erlewine: The Basement Tapes – Bob Dylan / The Band. AllMusic. [dostęp 2022-12-06]. (ang.).
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2008-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-19)].
- ↑ Paul Williams. Bob Dylan. Performing Artist 1960-1973. The Early Years. Str. 215, 219
- ↑ Clinton Heylin. Bob Dylan. Recording Sessions. Str. 57
- ↑ a b Ibid. Str. 57
- ↑ Ibid. Str. 58
- ↑ Ibid. Str. 68
- ↑ Rolling Stone (USA) Lists – The Rolling Stone Top 500 Albums. rocklistmusic.co.uk. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
Bibliografia
- Clinton Heylin. Bob Dylan. The Recording Sessions 1960-1994. St. Martin Press, Nowy Jork 1995 ISBN 0-312-13439-8
- Paul Williams. Bob Dylan. Performing Artist 1974-1986. The Middle Years. Omnibus Press, [Brak miejsca wydania] 1994 ISBN 0-7119-3555-6
- Oliver Trager. Keys to the Rain. The Definitive Bob Dylan Encyclopedia. Billboard Books, Nowy Jork 2004. ISBN 0-8230-7974-0
Media użyte na tej stronie
Autor: User:Estoy Aquí, Behnam N, Licencja: CC BY 2.5
5/5 stars used for ratings on en.wikipedia