The Futureheads

The Futureheads

The Futureheads podczas festiwalu Glastonbury, 2005
Pochodzenie	Sunderland, Anglia
Gatunek	indie rock post-punk
Aktywność	od 2000
Wydawnictwo	679 Recordings (2004-2007) Nul Records (od 2008)
Skład
Ross Millard Dave Hyde Barry Hyde David „Jaff” Craig
Byli członkowie
Peter Brewis
Strona internetowa

The Futureheads – brytyjski kwartet rockowy pochodzący z miejscowości Sunderland w północnej Anglii. Twórczość określa się jako post-punk oraz indie rock^[1].

Historia

Etymologia

Nazwa grupy została zaczerpnięta z tytułu albumu zespołu The Flaming Lips Hit to Death in the Future Head, wydanego w 1992 roku^[2].

Początki

Członkowie zespołu, wokalista i gitarzysta Barry Hyde, basista David „Jaff” Craig i perkusista Peter Brewis poznali się w college’u City of Sunderland. Wkrótce do grupy dołączył Ross Millard, kolega Craiga. Skład uzupełnił Dave Hyde, młodszy brat Barry’ego, zastępując Brewisa, który dołączył do indie rockowego Field Music^[3]. Jako salę prób grupa wykorzystała budynek domu kultury, gdzie pracowali Brewis i Hyde^[3].

Pierwsze koncerty zespołu odbywały się w lokalnych klubach, dzięki czemu The Futureheads stali się znani w środowisku muzycznym^[4].

W The Futureheads, oprócz wokalisty Barry’ego Hyde’a, śpiewają także pozostali muzycy.

2003-2005

The Futureheads podczas One Big Weekend 8 maja 2005

The Futureheads wystąpili przed publicznością po raz pierwszy w Cricket and Rugby Club w grudniu 2000 roku^[3]. Zadebiutowali dwoma albumami EP, Nul Book Standard oraz 123 Nul EP wydanymi kolejno w 2002 roku oraz 10 marca 2003^[3]. 4 września 2003 roku, ukazał się pierwszy singel zatytułowany First Day, zawierający trzy utwory^[5].

Album The Futureheads wydany został w sierpniu 2004 roku nakładem wytwórni 679 Recordings, będącej częścią Warner Music Group. Pięć utworów z płyty zostało nagranych i wyprodukowanych przez Andy’ego Gilla, muzyka Gang of Four. Pochodzący z tego albumu utwór Decent Days And Nights, wydany na singlu 26 lipca 2004 roku, znalazł się na ścieżce dźwiękowej do gier wideo „Burnout 3” oraz „Rugby 2005”^[6]. Kolejnym singlem, wydanym 18 października, był Meantime.

21 lutego 2005 ukazał się singel Hounds of Love, cover utworu Kate Bush. Dotarł on do ósmego miejsca UK Singles Chart w pierwszym tygodniu notowania i nazwany został przez „NME” najlepszym utworem roku^[7]. W tym czasie grupa koncertowała w Stanach Zjednoczonych a następnie supportowała Pixies, Foo Fighters oraz Snow Patrol podczas występów w Wielkiej Brytanii.

W maju 2005 The Futureheads wystąpili podczas festiwalu BBC Radio 1 One Big Weekend odbywającego się w rodzinnym Sunderlandzie. 8 maja klub piłkarski Sunderland A.F.C. odebrał puchar Football League Championship. Jako hołd, grupa wystąpiła przed meczem na Stadium of Light.

Barry Hyde

2005-2006

W marcu oraz czerwcu 2005 ukazały się dwa oficjalne bootlegi zarejestrowane kolejno w The Crocodile Cafe w Seattle oraz podczas The Quart Festival w Norwegii^[8][9]. W tym samym czasie wydana została reedycja debiutanckiej płyty wzbogacona o DVD z teledyskami oraz cztery utwory zarejestrowane podczas koncertu w Newcastle w 2004 roku^[3].

Podczas gdy zespół pracował nad drugim albumem studyjnym, w listopadzie 2005 roku ukazała się płyta EP Area, nagrana w Londynie oraz Newcastle, która uplasowała się na 18 miejscu UK Charts^[10].

Album News and Tributes, którego nazwa została zainspirowana katastrofą lotniczą w Monachium, ukazał się 29 maja 2006 roku nakładem 679 Recordings. Promowany był singlami Skip to the End, wydany 22 maja oraz od 14 września Worry About It Later. Pierwszy z nich został zaraz po wydaniu klipem tygodnia w NME Video^[3].

2006-2008

Ross Millard

W listopadzie 2006 The Futureheads opuścili 679 Recordings by stworzyć własną, niezależną wytwórnię Nul Records^[7].

Resztę roku zajęły przygotowania nowego albumu. W czerwcu 2007 roku zostały ukończone prace nad trzecim albumem, This Is Not the World, który wydany został 26 maja 2008. Muzycy nagrali go podczas 16 dni spędzonych w Hiszpanii^[11].

Pierwszy singel, Broke Up The Time, udostępniony został za darmo na ich stronie internetowej 9 listopada 2007 roku. Grupa ogłosiła także trzy koncerty w Wielkiej Brytanii, po których nastąpiła pełna trasa koncertowa. W grudniu ukazał się drugi singel, The Beginning of the Twist, z teledyskiem ukazującym muzyków przechadzających się po Carnaby Street, wystawowym deptaku Londynu. Utwór dotarł do 20 miejsca UK Singles Chart^[12]. Trzeci singel, Radio Heart, wydany został 19 maja 2008 i poprzedzony został teledyskiem upublicznionym 16 kwietnia. Kolejnym singlem był, wydany 4 września, Walking Backwards. Ostatnim utworem promocyjnym został I Wouldn't Be Like This if You Were Here, który był wydany 8 grudnia wyłącznie przez Internet^[13].

W listopadzie zespół przyjechał do Polski na dwa koncerty – 17 listopada wystąpił w warszawskiej „Proksimie” oraz dzień później w krakowskim „Studio”^[7]. Jako support wystąpiły grupy Out of Tune oraz New York Crasnals^[14]. Ponownie grupa przyjechała do Polski w maju 2009 roku jako gwiazda juwenaliów w Lublinie organizowanych przez Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej oraz na koncert w Studio im. Agnieszki Osieckiej w Trójce^[15][16].

Inspiracje

Duży wpływ na twórczość The Futureheads wywarli tacy artyści, jak Kate Bush, The Wellingtons, Devo, XTC, The Jam czy post hardcore'owy Fugazi^[3][1]. Sama twórczość zespołu porównywana jest do Pixies oraz wczesnego Blur^[14].

Dyskografia

Albumy

• The Futureheads (2004)
• News and Tributes (2006)
• This Is Not the World (2008)
• The Chaos (2010)

EP

• Nool Book Standard EP (2002)
• 1-2-3-Nul! EP (2003)
• Area EP (2005)

Single

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona zespołu