The Gift of Game

The Gift of Game – debiutancki album zespołu Crazy Town wydany 9 listopada 1999 za pośrednictwem wytwórni Columbia Records, dystrybuowany przez Sony BMG. Album, przedstawiony publiczności sześć miesięcy po rozpoczęciu nagrań, zawiera największy hit zespołu – Butterfly, który uplasował się na pierwszym miejscu listy Billboard Hot 100 24 marca 2001^[6]. Utwór był na pierwszym miejscu na listach przebojów w 15 państwach^[7].

The Gift of Game łączy nurty numetalowe z rapowanym tekstem. Przez krytyków styl ten jest nazywany niekiedy rapcorem. Strona instrumentalna nie jest rozbudowana, skupia się na ostrych, najczęściej prostych riffach gitarowych i wspólnym wokalu Epica Mazura i Setha Binzera.

Album ma status platynowej płyty^[8] – sprzedano ponad 1,5 mln egzemplarzy płyt^[9]. Ponadto uplasował się na dziewiątym miejscu na liście Billboard 200^[10]. Stał się początkiem tragedii życiowej Rust Epique, który od momentu sukcesu albumu zaczął intensywnie zażywać narkotyki^[11].

Kontekst

Binzer i Mazur poznali się w 1992 roku, kiedy założyli swój pierwszy zespół, Brimstone Sluggers^[8]. Zespół nagrywał covery i parodie popularnych utworów (m.in. "Rock Box" Run-D.M.C. i "Bring Tha Noize" nagrana wspólnie przez Public Enemy i Anthrax). W 1995 Mazur został wysłany na studia do Nowego Jorku, jednak je przerwał po roku^[12]. W 1997 Binzer i Mazur spędzili kilka miesięcy w oddzielnych klinikach odwykowych z powodu uzależnienia od narkotyków^[9]. Tak Mazur wspominał okres uzależnienia:

O powstaniu albumu i stworzeniu zespołu Binzer wypowiedział się następująco w jednym z wywiadów:

Pod koniec 1997 Binzer i Mazur udali się na spotkania anonimowych alkoholików^[9]. Niemal cały 1998 rok obaj muzycy spędzili na nagrywaniu utworów demo^[9]. Pod koniec roku z Binzerem skontaktował się późniejszy sponsor i promotor zespołu No Doubt, Danny Ostrow i zaproponował nagranie albumu^[9]. Z pomocą Ostrowa Mazur i Binzer sformowali zespół, w którego skład weszli: James "JBJ" Bradley, sesyjny perkusista zespołu Beastie Boys^[8], gitarzysta basowy Faydoe Deelay, gitarzyści Anthony Valli i Rust Epique oraz DJ AM.

Nagrywanie albumu

W trakcie nagrywania albumu wykorzystano zalążki utworów nagrane zarówno przez Brimstone Sluggers, jak i samodzielnie przez Mazura i Binzera^[9]. Zespół zaczął nagrywać materiał na album w lutym 1999 roku w studiu Westlake Audio w Los Angeles, rodzinnym mieście Binzera. Pisaniem nowych utworów zajęli się Binzer i Mazur, wszystkie piosenki prócz "Only When I'm Drunk" (która jest coverem piosenki zespołu Tha Alkaholiks o tym samym tytule) są ich autorstwa^[1].

Tuż po wydaniu albumu Mazur tak określił skomponowaną przez zespół muzykę:

Zespół nagrał piosenkę "Darkside" jako ostatnią^[12]. Crazy Town zawdzięcza swoje dwa hity zespołowi Red Hot Chili Peppers – sampel muzyczny do "Butterfly" został zaczerpnięty z instrumentalnego utworu RHCP pt. "Pretty Little Ditty" nagranego w roku 1987 przez Hillela Slovaka^[13]. Z kolei wstępne riffy gitarowe do piosenki "Revolving Door" zostały zapożyczone z utworu "Under the Bridge"^[12].

Wydanie

Album został wydany na całym świecie za pośrednictwem Columbia Records 9 listopada 1999^[14]. Płyta została wydana wraz z czarno-białą rozkładaną poligrafią (jedynym kolorowym elementem jest okładka). Po jednej stronie umieszczone są sylwetki członków zespołu, zaś na odwrocie teksty piosenek i podziękowania^[1].

Postać umieszczona na okładce, kobieta liżąca lizaka, jest nazywana "Little Lolita", zaś autorem wizerunku jest Bob Lee Hickson (wygląd był konsultowany z zespołem^[1]). Zarówno wygląd postaci z okładki, jak i tytuł albumu jest związany z tekstem piosenki "Lollipop Porn". Nazwa albumu może być myląca, bowiem "Game" według amerykańskiej odmiany języka angielskiego oznacza dużą, przełamującą wszystko siłę^[15].

Pierwszy singel, "Toxic", został wydany tuż po ukazaniu się albumu, w okresie bardzo niskiej sprzedaży płyty. Binzer tak zdefiniował utwór:

Drugi singel, "Darkside", został wydany na początku 2000 roku – zespół potraktował utwór jako ostatnią szansę na utrzymanie się na rynku^[9]. Ponadto był to pierwszy singel Crazy Town, na którym gościnnie zagrał zespół Orgy.

Mazur w jednym z wywiadów powiedział:

Przyjęcie albumu. Sukces utworu "Butterfly"

Zespół zaczął intensywnie koncertować, by zdobyć pieniądze na wydanie kolejnej płyty (m.in. grał jako support przed takimi zespołami jak Buckcherry, Red Hot Chili Peppers i Methods Of Mayhem). Album bardzo słabo się sprzedawał, Binzer popadł w nałóg alkoholowy, zaś Mazur zaczął zażywać narkotyki^[9]. W 2000 roku formacja została zaproszona na festiwal Ozzfest, jednak została wydalona z imprezy po dwóch tygodniach. Binzer powiedział w jednym z wywiadów, co było powodem usunięcia zespołu z trasy :

Mazur i Binzer ponownie udali się na kurację odwykową po tym, jak uciekli przed rodziną i znajomymi i zostali znalezieni niemal martwi po długotrwałej libacji^[9]. Jak powiedział Mazur gazecie "People", pisali do siebie listy^[9].

Na początku 2001 roku zespół zaczął planować wydanie kolejnego singla (w tym czasie powoli przygotowywano już materiał na następną płytę). Z powodu słabego rozreklamowania "Butterfly" nie stała się hitem od razu po wydaniu albumu. Mazur w wywiadzie z 2006 roku powiedział:

Piosenka była w serwisach muzycznych cytowana jako nie pasująca do stylu Crazy Town, popowa, podchodząca pod crossover^[13]. Utwór był odtwarzany w stacjach radiowych nadających niemal wszystkie rodzaje muzyki – rock, pop a nawet metal^[13]. Traktuje o związku Binzera ze swoją byłą dziewczyną, która pojawia się w teledysku^[13]. Singel pozwolił Crazy Town zdobyć sławę i wyjechać na międzynarodową trasę koncertową^[13].

W 2001 roku zespół wydał jeszcze jeden singel, który przypieczętował sukces albumu, "Revolving Door". Tekst opowiada o korzystaniu z życia z umiarem, by nie zepsuć swojej przyszłości. Mazur tak skomentował kontekst piosenki:

Latem 2002 roku zespół zaczął nagrania do kolejnego albumu, Darkhorse, który został wydany 12 listopada 2002^[16]. Album nie powtórzył sukcesu debiutanckiej płyty zespołu, nie zdobył żadnego wyróżnienia, nie doczekał się hitów^[16].

Oceny krytyków

Album The Gift of Game był poddawany szerokiej krytyce, zebrał oceny dwojakie: negatywne wystawiane przeważnie w latach 1999–2001 i pozytywne, już po sukcesie "Butterfly".

Steve Huey z serwisu AllMusic, który ocenił album na trzy gwiazdki w pięciogwiazdkowej skali, napisał:

April Long z gazety NME oceniła album zdecydowanie negatywnie:

Lista utworów

Każdy utwór z przedziału 15–31 to czterosekundowa cisza.

Single

Skład

• Bret Mazur – śpiew, keyboard
• Seth Binzer – śpiew
• DJ AM – efekty dźwiękowe, DJ
• James Bradley Jr. – perkusja
• Rust Epique – gitara
• Anthony Valli – gitara
• Doug Miller – gitara basowa
• Troy van Leeuwen – gitara na utworze "Darkside"; programista dźwięku
• Jay Gordon – keyboard na utworze "Darkside"
• Stephen Costantino – gitara na utworach "Revolving Door" i "Hollywood Babylon"
• Brian Virtue – inżynier dźwięku^[1]
• Bob Lee Hickson – ilustracja na okładce albumu^[1]

Pozycje na listach przebojów

Przypisy