The Lost Vikings
| Producent | Silicon & Synapse (obecnie Blizzard Entertainment) |
|---|---|
| Wydawca | |
| Seria gier | Lost Vikings (seria gier) |
| Data wydania | 5 sierpnia 1993 |
| Gatunek | |
| Tryby gry | Gra jednoosobowa, Gra wieloosobowa |
| Kategorie wiekowe | brak ograniczeń |
| Wymagania sprzętowe | |
| Platforma | Amiga, Amiga CD32, Super Nintendo, Game Boy Advance, Sega Genesis, PC |
| Wymagania | PC 286 12 MHz, 1 MB RAM, VGA[1] |
| Odbiór gry | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
The Lost Vikings – gra komputerowa łącząca elementy platformówki z grą logiczną. Stworzona została przez firmę Silicon & Synapse (obecnie Blizzard Entertainment). Gra została wydana w 1992 przez Interplay Entertainment pierwotnie na Super Nintendo Entertainment System, a później na Amigę, DOSa, konsole Sega Genesis (w Europie Sega Mega Drive) i Amigę CD32. W 2003 wydano wersję dla Game Boy Advance.
W 1996 wydano na systemy DOS i Windows 95 kontynuację The Lost Vikings – Norse By Norse West: The Return of the Lost Vikings stworzoną przez studio Beam Software (obecnie Atari Melbourne House należące do Interplay Entertainment, wydawcy gry). Została później skonwertowana na:
- PlayStation w systemie PAL w maju 1997 (pod nazwą Lost Vikings 2: Norse By Norsewest),
- PlayStation w systemie NTSC 17 listopada 1997 (pod nazwą Norse By Norsewest:The Return of the Lost Vikings),
- Saturna w 1997 jako Lost Vikings 2: Norse By Norsewest,
- i w tym samym czasie na SNESa jako The Lost Vikings II.
Fabuła
Trzej wikingowie – Eryk, Olaf i Baleog - zostali porwani ze swej wioski przez kosmitę Tomatora (ang. tomato – "pomidor") – władcę Croutonii (ang. crouton – "grzanka") i wylądowali na jego statku kosmicznym. Rozpoczynają podróż przez pięć światów (ów statek, gdzie zaczynają i kończą swoją przygodę, prehistorię, pustynię i piramidy, fabrykę i cyrkowy świat), która pozwoli im wrócić do rodzinnej wioski.
Postacie
- Erik the Swift (Eryk Szybki) – rudowłosy wódz wioski wikingów. Eryk jako jedyny posiadł umiejętność skakania, szybkiego biegania, a także rozbijania głową murów i przeciwników.
- Baleog the Fierce (Baleog Srogi) – wiking biegły we władaniu mieczem oraz wyposażony w łuk strzelec. Bardzo porywczy, nie potrafiący trzymać języka za zębami.
- Olaf the Stout (Olaf Gruby) – wiking potrafiący chronić siebie i innych za pomocą swojej tarczy, której może używać również jako spadochronu. Jest dość ostrożny i żarłoczny.
- Tomator – zły władca Croutonii. Tomator porywa na swój statek istoty z różnych światów i epok, by prezentować je w swojej unikatowej galerii. Trzej waleczni bohaterowie po licznych perypetiach muszą się z nim zmierzyć podczas ostatecznego starcia.
Rozgrywka
Gracz kieruje ruchami trzech Wikingów (w wersji dla SNESa istniała możliwość gry we dwie osoby, wersji dla Segi Genesis – trzy). Każdy z bohaterów posiada różne zdolności – Eryk potrafi skakać i rozbijać głową mur, Baleog może atakować mieczem i łukiem, a Olaf bronić się tarczą i używać jej jak spadochronu. Gracz musi wszystkie trzy postaci doprowadzić do miejsca z napisem "EXIT" ("wyjście"). W tym celu musi łączyć umiejętności Wikingów – np. Eryk może wskoczyć wyżej, jeśli wejdzie na tarczę Olafa, Baleog strzałą z łuku może przełączać niedostępne przyciski. Jeśli jeden z Wikingów umrze przed dojściem do wyjścia, poziomu nie da się ukończyć - po doprowadzeniu pozostałych do wyjścia trzeba zaczynać od nowa.
Gra liczyła sobie 41 poziomów w wersji na SNES-a, 37 na PC, 42 na Segę, w wersji dla Game Boy Advance – 35.
Przypisy
- ↑ The Lost Vikings (PC). Gry-Online. [dostęp 2015-12-19].
- ↑ Anna Maria Woźniak. The Lost Vikings. „Secret Service”, s. 34, styczeń 1994. Warszawa: ProScript Sp. z o.o.. ISSN 1230-7726 (pol.).