The Prodigy

Ten artykuł należy dopracować: → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

The Prodigy

The Prodigy podczas koncertu na festiwalu Rock am Ring w 2009 roku
Rok założenia	1990
Pochodzenie	Wielka Brytania
Gatunek	techno[1][2], rave[1][2], dance[1][2], electronic[1], breakbeat[2], drum and bass[2], industrial[2], hardcore[2], rock elektroniczny[2], big beat[2]
Aktywność	od 1990
Wydawnictwo	XL Recordings, Take Me to the Hospital
Powiązania	Hyper, Underworld, Moby, Orbital, The Chemical Brothers, Primal Scream, Fatboy Slim
Skład
Liam Howlett, Maxim Reality
Byli członkowie
Leeroy Thornhill, Sharky, Keith Flint
Współpracownicy
Neil McLellan
Instrumentarium
syntezator, gitara, sampler, automat perkusyjny, perkusja
Strona internetowa

Liam Howlett przy syntezatorach.

The Prodigy – brytyjski zespół muzyczny tworzący muzykę elektroniczną.

Muzyka zespołu stanowi pochodną wielu gatunków muzycznych. Styl muzyczny formacji ewoluował począwszy od techno i rave we wczesnych latach 90. XX w., po breakbeat^[2], hardcore^[2], dance, big beat, industrial i rock z elementami punkowej ekspresji wokalnej w latach późniejszych. Od 2000 roku w zespole grali: Liam Howlett (kompozytor), Keith Flint (wokalista, zm. 2019) oraz Maxim Reality (wokalista). W latach 1989–2000 do zespołu należał tancerz Leeroy Thornhill, a we wczesnych latach istnienia The Prodigy występowała także wokalistka i tancerka Sharky. Grupa jest uznawana przez krytyków muzycznych za pionierów muzyki breakbeat^[2].

Historia

Maxim w czasie koncertu w 2009 roku

Keith Flint i Rob Holliday w czasie koncertu w 2010 roku

Wszystko zaczęło się około 1989 r., kiedy do Wielkiej Brytanii zawitała moda na muzykę rave. Liam Howlett został zatrudniony jako DJ w klubie Barn w mieście Rayne, gdzie zapamiętale montował własne przeróbki rozmaitych utworów techno, a głównie takich jego odmian jak minimal i detroit. Stojąc za konsoletą Liam poznał Leeroya, który przychodził do Barn tańczyć. W niedługim czasie na scenie, a raczej na parkiecie klubu pojawił się Keith Flint, który również przychodził do Barn się bawić. Liam zdobył spore doświadczenie w grupie Cut 2 Kill, w której występował jako drugi DJ.

Po konflikcie, jaki pojawił się w grupie Liam odszedł i postanowił, iż spróbuje swoich sił solo. W krótkim czasie nagrał swoją pierwszą kasetę demo, którą zaprezentował Leeroyowi i Keithowi. Obaj oszaleli na jej punkcie i zaproponowali Liamowi wspólne występy: Liam jako muzyk a Keith i Leeroy jako tancerze. Liam przystał na tę propozycję i tak zrodziło się The Prodigy. Pierwszym menedżerem zespołu został Ziggy, znajomy Liama. To właśnie on zaproponował, że do grupy powinien dołączyć MC. Pomysł uzyskał ogólną aprobatę. Ziggy uruchomił więc swoje kontakty i znalazł Keitha Palmera, lepiej znanego jako Maxim Reality. Pierwsze występy z Maximem nie były najlepsze – stał z tyłu sceny i co jakiś czas „wrzucał” parę wersów. Potem jednak doszło do przełomu, a Maxim stał się pełnoprawnym członkiem grupy. Przez jakiś czas występowała z nimi jeszcze dziewczyna, Sharky, ale zrezygnowała uznając, że woli odwiedzać kluby i tańczyć rave. Grupa wystąpiła po raz pierwszy w Boże Narodzenie 1990 roku w londyńskim klubie The Labyrinth, a w styczniu 1991 w Wielkiej Brytanii ukazał się ich pierwsze EP „What Evil Lurks”. Dopiero jednak singiel „Charly” spowodował, że zespół stał się znany na brytyjskiej scenie rave.

Pierwszym albumem grupy był wydany 28 września 1992 roku Experience, utrzymany w klimacie rave. Zajął on 12. miejsce na liście najlepiej sprzedających się albumów w Wielkiej Brytanii. Zespół gra coraz częściej koncerty z większą grupą fanów. Międzynarodową sławę przyniósł im drugi album Music for the Jilted Generation wydany w 1994 roku, promowany m.in. przez singiel „No Good (Start the Dance)”. Album ten był inspirowany m.in. sprzeciwem wobec wprowadzonych wówczas w Wielkiej Brytanii ustaw de facto kryminalizujących imprezy rave. Teledysk do singla „Voodoo people” nakręcony został na wyspie St. Lucia. Prowokacyjny teledysk z piosenką „Poison” przyniósł także dużą popularność zespołowi.

Największy sukces komercyjny odniósł trzeci album The Fat of the Land (1997), z hitami „Firestarter”, „Breathe” i kontrowersyjnym „Smack My Bitch Up”. Na płycie jest 10 utworów, które nadają się zarówno do słuchania w domach, jak i na koncertach zespołu. Teledysk Firestarter nakręcony zostaje w londyńskim metrze i szokuje on widzów. Kontrowersyjny jest także klip Breathe i Smack My Bitch Up. Później na kilka lat zespół wycofał się ze sceny muzycznej. W 1999 Liam Howlett wydał didżejski album The Dirtchamber Sessions Volume One, solowych występów próbowali też inni członkowie zespołu, jednak bez większych sukcesów. W 2000 zespół opuścił Leeroy Thornhill.

W 2002 The Prodigy wydali singiel „Baby's Got a Temper”, za którym jednak nie poszło wydanie nowego albumu, ponieważ zespół cały czas był na falach popularności. Dopiero w 2004 roku ukazał się album Always Outnumbered, Never Outgunned, który jednak nie zyskał większej popularności, ale podbił angielską publiczność. Rok później zespół wydał swoje największe przeboje na płycie Their Law: The Singles 1990-2005. The Prodigy kręcą do niego przerobioną wersję piosenki „Voodoo people”.

23 lutego 2009 grupa wydała nowy album zatytułowany Invaders Must Die^[3]. W kwietniu 2010 w Budapeszcie Lasertheater w Budapesti Planetárium założył spektakl laserowy do muzyki The Prodigy. Był on wyświetlany do grudnia 2010. Szósty studyjny albumu grupy, zatytułowany The Day Is My Enemy, ukazał się 30 marca 2015^[4]. Promują go hity takie jak „Nasty” i „Wild Frontier”.

2 listopada 2018 roku miała miejsce premiera siódmego studyjnego albumu o nazwie No Tourists promowany m.in. „Need Some1", „Light up the Sky” i „Timebomb Zone”. Jest to ostatni album grupy nagrany z udziałem wokalisty Keitha Flinta. Wokalista i tancerz The Prodigy odebrał sobie życie 4 marca 2019 r. No Tourists zadebiutował na pierwszym miejscu notowania UK Albums Chart, stając się siódmym z rzędu albumem The Prodigy, który tego dokonał^[5]. W Polsce album dotarł do 33 miejsca w notowaniu OLiS^[6].

17 i 18 maja 2021 roku The Prodigy udostępnili na swoim instagramie, twitterze i innych mediach społecznościowych krótki film wideo z sesji nagraniowej sugerując, że nowa muzyka od zespołu pojawi się wkrótce^[7]. 18 czerwca natomiast zespół wypuścił nową wersję swojego hitu Breathe z gościnnym udziałem RZA z grupy Wu-Tang Clan. Utwór ukazał się w formie cyfrowej na serwisach streamingowych i ozdobił soundtrack do filmu Szybcy i wściekli 9^[8][9].

W lipcu 2022 roku The Prodigy zagrali składająca się z 10 koncertów trasę w Anglii z okazji 25-lecia albumu The Fat Of The Land^[10].

Muzycy

Dyskografia

Albumy studyjne

• Experience (1992)
• Music for the Jilted Generation (1994)
• The Fat of the Land (1997)
• Always Outnumbered, Never Outgunned (2004)
• Invaders Must Die (2009)
• The Day Is My Enemy (2015)
• No Tourists (2018)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Strona oficjalna