The Richest Man in Babylon

The Richest Man in Babylon – trzeci album studyjny Thievery Corporation, wydany w 2002 roku w Stanach Zjednoczonych przez Eighteenth Street Lounge Music. 19 października doszedł (jako jedyny spośród albumów zespołu) do 1. miejsca na liście Heatseekers Albums tygodnika Billboard.

Historia albumu

Wydania

Album The Richest Man in Babylon został wydany 17 września 2002 roku w Stanach Zjednoczonych przez Eighteenth Street Lounge Music jako CD^[1]. Ukazał się również jako poczwórna EP^[2] .

Artyści i utwory

Na albumie wystąpiły obie wokalistki, znane z poprzedniego wydawnictwa: Pamela Bricker (zaśpiewała „All That We Perceive”) oraz Lou Lou Ghelichkhani („Omid (Hope)”, „Un Simple Histoire (A Simple Story)”). Obok nich pojawiły się nowe twarze, między innymi: islandzka piosenkarka Emilíana Torrini („Heaven's Gonna Burn Your Eyes”, „Until The Morning”), Notch (wystąpił w utworze tytułowym) oraz Shinehead i Sleepywonder („The State Of The Union”)^[1].

Charakterystyka muzyczna albumu

Według Garzy nagrywanie materiału rozpoczęło się w sposób niezaplanowany. Muzycy mieli tylko szkice utworów i niewiele więcej. Musieli jak zwykle zebrać różne style muzyczne, aby połączyć je w spójną całość. Podobnie jak poprzednie albumy, tak i ten odzwierciedla ich gusty muzyczne: jazz, reggae, dub, hip-hop, bossa nova i odniesienia do kina^[3]. The Richest Man in Babylon przypomina swego poprzednika nie wychodząc jednak poza jego ramy stylistyczne i dubowe brzmienie^[4]. Obok utworów wokalnych na albumie znalazło się również sporo utworów instrumentalnych. Każda piosenka odznacza się precyzyjnym podkładem klawiszowym, efektownymi rytmami perkusyjnymi i linią basu oraz licznymi samplingami elektronicznymi^[5]. Nowe akcenty pojawiły się dzięki nowym utworom: „Meu Destino (My Destiny)”, zaśpiewanym efemerycznym falsetem przez Patricka de Santosa, „The State of the Union”, popisowo wykonanym przez Shineheada oraz „Exilio (Exile)”, który wprowadził rytmy afrokubańskie do zasobu schematów muzycznych Thievery Corporation^[4].

Lista utworów

Zestaw utworów na płycie CD^[1]:

Odbiór

Opinie krytyków

Recenzje
Publikacja	Ocena
AllMusic[4]
Metacritic[6]	64/100
Pitchfork[7]	3.8/10
RYM[8]	3.33/5
Sputnikmusic[5]	4.5/5

Swymi zainteresowaniami muzycznymi zespół (wraz z takimi wykonawcami jak Fila Brazillia i Kruder & Dorfmeister) wydatnie przyczynił się do popularyzacji muzyki brazylijskiej, w tym bossa novy, co uwidoczniło się w nowych wykonawcach, którzy pojawili się na rynku oraz wytwórniach fonograficznych, które postawiły na nowy trend, co z kolei znalazło swój wyraz w reklamach samochodów czy w składankach odtwarzanych w coffee shopach. Jednak pośród zalewu artystów, którzy wyłonili się z tej fali, Thievery Corporation dominuje, jako rzeczywisty inicjator tego ruchu, czego wyraźnie dowodzi The Richest Man in Babylon^[9].

Recenzent Sputnikmusic ocenia, iż The Richest Man in Babylon, jest „ambitnym wydawnictwem duetu z Waszyngtonu. Jak pokazali muzycy na albumie, różnorodność muzyki jest niesamowita. Na albumie znajduje się wszystko, od posępnej elektroniki po indyjskie reggae, co gwarantuje zróżnicowane i przyjemne słuchanie. Chociaż na albumie pojawia się wielu wokalistów, jest tam również sporo instrumentów. Każda piosenka ma doskonałe podkłady klawiszowe, porywające uderzenia perkusji, chwytliwe basy i mnóstwo sampli elektronicznych”. Wyróżnia utwory: „Heaven's Gonna Burn Your Eyes”, „Facing East”, „The Richest Man in Babylon” i „Liberation Front”^[5].

Zdaniem Scotta Thilla z Popmatters tytuł najnowszego wydawnictwa zespołu, The Richest Man in Babylon (Najbogatszy człowiek w Babilonie), stanowi „ostrzeżenie skierowane przeciwko globalnej kulturze, która - biorąc pod uwagę zbliżające się jednostronne działania Stanów Zjednoczonych w gorących punktach Bliskiego Wschodu, takich jak Irak - wydaje się bardziej zwracać do wewnątrz”. Akcentuje przy tym społeczno-polityczne sympatie Thievery Corporation, wyrażone w tytułowej piosence, w której Notch ostro krytykuje wyzysk i podkreśla bezsens bogactw w świecie pogrążonym w biedzie i korupcji. Na zakończenie recenzent podkreśla wkład Emilíany Torrini w muzykę albumu podsumowując całe wydawnictwo stwierdzeniem, iż „Najbogatszy człowiek w Babilonie jest jednym z ich [Thievery Corporation] bardziej intrygujących dzieł, które z powodzeniem łączą w jednej sesji teatralne głosy, duchową eksplorację i subtelny kunszt wokalny”, a „wycieczka z Thievery jest zawsze warta podjęcia”^[10].

Według Johna Busha z AllMusic The Richest Man in Babylon wprawdzie „proponuje kilka beatowych, rozmarzonych wycieczek w rejon od dawna preferowany przez Thievery Corporation, czyli muzykę Brazylii, Indii i Jamajki - ale nie ma ani wpadających w ucho melodii, ani produkcyjnej finezji, by konkurować z The Mirror Conspiracy”^[4].

Listy tygodniowe

19 października 2002 roku album doszedł do 9. miejsca na liście Independent Albums, a tydzień później – do 2. miejsca na liście Dance/Electronic Albums tygodnika Billboard.

We Włoszech album został sprzedany w ciągu pierwszego tygodnia w liczbie 15 tysięcy egzemplarzy przewyższając swoją sprzedaż na terenie Stanów Zjednoczonych^[11].

Przypisy