Theodor Fischer

Theodor Fischer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia28 maja 1862
Schweinfurt
Data i miejsce śmierci25 grudnia 1938
Monachium
Zawód, zajęciearchitekt
wieża na górze Schönberg Schönbergturm pod Pfullingen według projektu Theodora Fischera

Theodor Fischer (ur. 28 maja 1862 w Schweinfurcie, zm. 25 grudnia 1938 w Monachium) – niemiecki architekt i urbanista.

Życiorys

Theodor Fischer studiował architekturę w Monachium w latach 1880–1885[1]. Był uczniem Friedricha von Thierscha[1], jednak szybko odrzucił jego historyzm i opuścił uczelnię bez dyplomu. W latach 1886–1889 pracował w biurze projektowym Paula Wallota, pracującym nad realizacją gmachu Reichstagu w Berlinie. Następnie prowadził wspólne biuro z Richardem Reuterem z Drezna (1889–1892) oraz współpracował z Gabrielem von Seidlem w Monachium[1][2].

W 1893 został przewodniczącym działu rozbudowy miasta w urzędzie miejskim w Monachium, funkcję tę pełnił do 1901[2]. Stworzył w tym czasie generalny plan zabudowy Monachium, który był w mocy aż do II wojny światowej, zaś przepisy o strefowaniu (niem.Staffelbauordnung) zachowały ważność aż po lata 90. XX wieku. W latach 1901–1908 był profesorem projektowania i urbanistyki na Uniwersytecie w Stuttgarcie i stał się współzałożycielem szkoły stuttgarckiej[2]. W 1907 był współzałożycielem Werkbundu[3], którego był pierwszym przewodniczącym (1907–1909)[4]. W 1908 Fischer otrzymał powołanie na Uniwersytet Techniczny w Monachium jako profesor architektury[2], rok później rozpoczął tam pracę. Wtedy też otrzymał doktorat honoris causa od Uniwersytetu w Jenie[2]. W 1919 został członkiem Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie, a w 1928 przeszedł na emeryturę. Został pochowany na Cmentarzu Leśnym w Monachium.

Styl Fischera odrzucał zarówno historyzm jak i secesję. Architekt brał pod uwagę miejscowe czynniki topograficzne[5] i kulturowe, zwracał uwagę na społeczny odbiór architektury.

Do uczniów Fischera należą m.in.: Dominikus Böhm[3], Hugo Häring[3], Ernst May[3], Erich Mendelsohn[3], J.J.P. Oud[3] i Paul Schmitthenner. Asystentem Fischera był Paul Bonatz[3], a jednym z jego pracowników Bruno Taut[3].

Wybrane dzieła

  • 1899–1901 – ewangelicki Kościół Zbawiciela w Monachium[1]
  • 1903–1908 – gmach Uniwersytetu w Jenie[6]
  • 1906–1911 – kościół garnizonowy w Ulm (pionierskie zastosowanie betonu do konstrukcji hali świątyni)[7][8]
  • 1909–1913 – galeria sztuki (tzw. Kunstgebäude) przy placu Zamkowym w Stuttgarcie[9]
  • 1912–1915 – Heskie Muzeum Krajowe w Wiesbaden[1]
  • 1918–1930 – osiedle mieszkaniowe Alte Heide w Monachium[10]
  • 1925–1926 – kościół ewangelicki w Planegg[1]

Upamiętnienie

Centralny Instytut Historii Sztuki (niem. Zentralinstitut für Kunstgeschichte) w Monachium przyznaje corocznie od 2002 nagrodę im. Theodora Fischera dla młodych historyków sztuki w uznaniu ich badań nad historią architektury XIX i XX wieku[11].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Archi: Prof. Dr. phil. Theodor Fischer (niem.). [dostęp 2010-07-19].
  2. ↑ a b c d e Hermann Leitenstorfer: Fischer, Theodor. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). T. 5. 1961, s. 206-207. (niem.)
  3. ↑ a b c d e f g h Artnet: The Grove Dictionary of Art: Fischer, Theodor (ang.). [dostęp 2010-07-19].
  4. ↑ Deutscher Werkbund: Vorsitzende des Deutschen Werkbundes (niem.). [dostęp 2010-10-29].
  5. ↑ Patrick Goode, Stanford Anderson, Colin St. John Wilson: The Oxford companion to architecture, Volume 1. Oxford University Press, 2009, s. 318. ISBN 0-19-860568-4. [dostęp 2010-07-19]. (ang.)
  6. ↑ Winfried Nerdinger, Cornelius Tafel: Architekturführer Deutschland: 20. Jahrhundert. Birkhäuser, 1996, s. 324. ISBN 3-7643-5287-6. [dostęp 2010-07-19]. (ang.)
  7. ↑ Kathleen James-Chakraborty, Kathleen James: German architecture for a mass audience. Routledge, 2000, s. 32–33. ISBN 0-415-23654-1. [dostęp 2010-07-18]. (ang.)
  8. ↑ Winfried Nerdinger, Cornelius Tafel: Architekturführer Deutschland: 20. Jahrhundert. Birkhäuser, 1996, s. 424. ISBN 3-7643-5287-6. [dostęp 2010-07-19]. (ang.)
  9. ↑ Winfried Nerdinger, Cornelius Tafel: Architekturführer Deutschland: 20. Jahrhundert. Birkhäuser, 1996, s. 393. ISBN 3-7643-5287-6. [dostęp 2010-07-19]. (ang.)
  10. ↑ Winfried Nerdinger, Cornelius Tafel: Architekturführer Deutschland: 20. Jahrhundert. Birkhäuser, 1996, s. 454. ISBN 3-7643-5287-6. [dostęp 2010-07-19]. (ang.)
  11. ↑ Zentralinstitut für Künstgeschichte: Theodor-Fischer-Preis (niem.). [dostęp 2010-07-19].

Media użyte na tej stronie