Theodor Meynert

Theodor Meynert

Theodor Hermann Meynert (ur. 15 czerwca 1833 w Dreźnie, zm. 31 maja 1892 w Klosterneuburgu) – niemiecki lekarz, psychiatra, neuropatolog i neuronatom. Wprowadził do medycyny termin amencji.

Życiorys

Urodził się 15 czerwca 1833 w Dreźnie, jako syn Hermanna Günthera Meynerta (1808–1895) i jego żony Marie z domu Emmering. Uczył się w wiedeńskim Piaristengymnasium, a następnie studiował medycynę na Uniwersytecie Wiedeńskim. Studia ukończył w 1861, w 1865 habilitował się. Od 1870 profesor psychiatrii i dyrektor uniwersyteckiej kliniki psychiatrycznej.

Uczniami Meynerta byli m.in. Siergiej Korsakow, Carl Wernicke, Auguste Forel, Władimir Serbski, Gabriel Anton, Carl Meyer, Karel Kuffner, Károly Schaffer, Franz Chvostek młodszy i Sigmund Freud. Freud pracował w Klinice Psychiatrycznej Meynerta w Wiedniu w 1883 roku. Meynert w późniejszym czasie zdystansował się do ucznia, krytykując jego zainteresowanie praktykami takimi jak hipnoza i ośmieszając pojęcie męskiej histerii. Meynert w znacznym stopniu wpłynął na prace niemieckiego neuropatologa Paula Flechsiga.

Dorobek naukowy

Ilustracja mózgowia z pracy Meynerta

Meynert zajmował się anatomią mózgu, patologią i fizjologią. Prowadził pionierskie badania nad topografią kory mózgu i szlaków nerwowych, dając podstawy pod cytoarchitektonikę ośrodkowego układu nerwowego. Zasługą Meynerta było też nadanie psychiatrii rangi nauki ścisłej, i powiązanie jej z neuroanatomią^[1].

Wybrane prace

• Anatomie der Hirnrinde als Träger des Vorstellungslebens und ihrer Verbindungsbahnen mit den empfindenden Oberflächen und den bewegenden Massen. W: Lehrbuch der psychiatrischen Krankheiten, 1865
• Die Bloßlegung des Bündelverlaufs im Großhirnstamme. Österreichische Zeitschrift füt praktische Heilkunde, 1865
• Studien über die Bestandtheile der Vierhügel in den nächst unterhalb gelegenen Querschnitten der Brücke. Zeitschrift für wissenschaftliche Zoologie 17
• Ein Fall von Sprachstörung anatomisch begründet. Jahrbuch der Gesellschaft der Aerzte in Wien (1866)
• Der Bau der Großhirnrinde und seine örtliche Verschiedenheiten nebst einem pathologisch-anatomischen Korollarium. Leipzig, 1868
• Vom Gehirn der Säugetiere. W: Stricker: Handbuch der Lehre von den Geweben der Menschen und Tiere. 1869
• Die centrale Projection der Sinnesoberflächen. Wiener Akademie der Wissenschaften (1869).
• Klinik der Erkrankungen des Vorderhirns. 1884
• Psychiatrie. Klinik der Erkrankungen des Vorderhirns. Wien: W. Braumüller, 1884.
• Klinische Vorlesungen über Psychiatrie aud wissenschaftlichen Grundlagen. Wien: Braumüller, 1890
• Gedichte. Veröffentlicht postum von Dora v. Stockert-Meynert. Wien-Leipzig: Wilhelm Braumüller, 1905

Przypisy

Bibliografia

• Manfred Skopec. Meynert Theodor W: Neue Deutsche Biographie Bd.: 17, Melander – Moller, Berlin, 1994 ss. 400–401
• Pearce JM. The nucleus of Theodor Meynert (1833–1892). „Journal of neurology, neurosurgery, and psychiatry”. 74 (9), s. 1358, 2003. DOI: 10.1136/jnnp.74.9.1358. PMID: 12933963. 

Linki zewnętrzne

• Theodor Hermann Meynert w bazie Who Named It (ang.)
• Prof. Theodor Meynert. [dostęp 2010-08-03].