Theta Ophiuchi
| |||||||||||||||||||||
| θ Oph | |||||||||||||||||||||
 Położenie w gwiazdozbiorze | |||||||||||||||||||||
| Dane obserwacyjne (J2000) | |||||||||||||||||||||
| Gwiazdozbiór | Wężownik | ||||||||||||||||||||
| Rektascensja | 17h 22m 00,579s[1] | ||||||||||||||||||||
| Deklinacja | −24° 59′ 58,37″[1] | ||||||||||||||||||||
| Paralaksa (π) | 0,00748 ± 0,00017[1]″ | ||||||||||||||||||||
| Odległość | 436 ± 10 ly 133,7 ± 3,1 pc | ||||||||||||||||||||
| Wielkość obserwowana | 3,26[1]m | ||||||||||||||||||||
| Ruch własny (RA) | −7,37 ± 0,18[1] mas/rok | ||||||||||||||||||||
| Ruch własny (DEC) | −23,94 ± 0,10[1] mas/rok | ||||||||||||||||||||
| Prędkość radialna | 7,48 ± 0,17[1] km/s | ||||||||||||||||||||
| Charakterystyka fizyczna | |||||||||||||||||||||
| Rodzaj gwiazdy | podolbrzym | ||||||||||||||||||||
| Typ widmowy | B2 IV[2] | ||||||||||||||||||||
| Masa | 9–10 M☉[2] | ||||||||||||||||||||
| Promień | 7,3 R☉[2] | ||||||||||||||||||||
| Jasność | 11 500[2] L☉ | ||||||||||||||||||||
| Okres obrotu | <11 doba | ||||||||||||||||||||
| Prędkość obrotu | 31[2] km/s | ||||||||||||||||||||
| Wiek | 25 mln lat[2] | ||||||||||||||||||||
| Temperatura | 22 500[2] K | ||||||||||||||||||||
| Alternatywne oznaczenia | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||
Theta Ophiuchi (θ Oph) – gwiazda w gwiazdozbiorze Wężownika, znajdująca się w odległości około 106 lat świetlnych od Słońca.
Nazwa
Gwiazda nie ma obecnie używanej nazwy własnej. Dla Babilończyków wskazywała ona 25. konstelację ekliptyczną, o nazwie Kash-shud Sha‑ka-tar‑pa. W Sogdianie wraz z sąsiednią Ksi Ophiuchi była znana jako Wajrik, „magik”, w Chorezmie jako Markhashik, „ukąszony przez węża”. Koptyjskie nazwy Tshiō, „wąż” i Aggia, „magik” odnosiły się do asteryzmu tworzonego przez Theta, Ksi i Eta Ophiuchi, podobnie jak perska nazwa Garafsa[3].
Charakterystyka
Jest to błękitny podolbrzym należący do typu widmowego B2. Jest to gorąca gwiazda, o temperaturze 22 500 K, o 11,5 tysiąca razy większej od Słońca jasności i 7,3 razy większym promieniu. Masa gwiazdy jest równa około 9–10 mas Słońca. Mając tak dużą masę, zaczęła zmieniać się w czerwonego olbrzyma, choć istnieje od zaledwie 25 milionów lat. Jest to gwiazda zmienna typu Beta Cephei, pulsująca z wieloma okresami, z których główny zmienia jej jasność o 0,04m co około 3 godziny 22 minuty. Nie jest pewne, czy wybuchnie jako supernowa, czy zakończy życie spokojniej, jako masywny biały karzeł[2].
Obserwacje podczas zakrycia gwiazdy przez Księżyc ujawniły jej towarzysza, który w trakcie tego zjawiska był oddalony zaledwie o 0,03 milisekundy kątowej (0,005 au), słabszego o 2m – prawdopodobnie również gwiazdę typu B, o masie około 7 M☉. Na podstawie innych obserwacji wiadomo było, że Theta Ophiuchi to gwiazda spektroskopowo podwójna, której składniki okrążają wspólny środek masy co 11,44 doby. Zaobserwowany obiekt może być tym samym co wykryty spektroskopowo – gwiazdy poruszają się po orbitach wokół środka masy – a średnio dzieliłoby je około 0,25 au. W tym układzie gwiezdnym może także znajdować się więcej składników[2].
Niedaleko tej gwiazdy znajduje się Mgławica Fajka[2]. Także w jej pobliżu w 1604 roku asystent Keplera, Jan Brunowski zaobserwował supernową, którą Kepler później opisał[3].
Zobacz też
- lista gwiazd w gwiazdozbiorze Wężownika
- lista najjaśniejszych gwiazd w poszczególnych gwiazdozbiorach
Przypisy
Media użyte na tej stronie
Autor: Szczureq, Licencja: CC BY-SA 4.0
Gwiazdozbiór Wężownika. Mapa została stworzona przy pomocy programu PP3 autorstwa Torstena Brongera. Wersję wektorową stworzył Szczureq według wzoru z wersji rastrowej, której autorem jest BlueShade.