Thomas Johansson
![]() Thomas Johansson | ||||||||||
Państwo | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 24 marca 1975 | |||||||||
Wzrost | 180 cm | |||||||||
Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
Status profesjonalny | 1994 | |||||||||
Zakończenie kariery | 12 czerwca 2009 | |||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||
Wygrane turnieje | 9 | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 7 (10 maja 2002) | |||||||||
Australian Open | W (2002) | |||||||||
Roland Garros | 2R (1996, 2000, 2002, 2005) | |||||||||
Wimbledon | SF (2005) | |||||||||
US Open | QF (1998, 2000) | |||||||||
Gra podwójna | ||||||||||
Wygrane turnieje | 1 | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 51 (17 lipca 2006) | |||||||||
Australian Open | 2R (2008) | |||||||||
Roland Garros | 2R (2006) | |||||||||
Wimbledon | 3R (2007) | |||||||||
US Open | 3R (2005) | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Thomas Johansson (ur. 24 marca 1975 w Linköping) – szwedzki tenisista, zwycięzca Australian Open 2002 w grze pojedynczej, wicemistrz olimpijski w grze podwójnej z Pekinu (2008), reprezentant w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
W gronie tenisistów zawodowych Johansson występował w latach 1994–2009[1].
Pierwsze zwycięstwo turniejowe rangi ATP World Tour odniósł w 1997 roku, wygrywając turniej halowy w Kopenhadze; tydzień później powtórzył sukces, triumfując w Petersburgu. Rok później osiągnął dwa finały, w Rotterdamie (porażka w finale z Janem Siemerinkiem) i Sztokholmie (porażka z Toddem Martinem). W 1999 roku wygrał rozgrywki rangi ATP Masters Series w Montrealu, a w 2000 roku w Sztokholmie. W sezonie 2001 ponownie wygrał dwa turnieje tydzień po tygodniu (oba na nawierzchni trawiastej), najpierw w Halle, a potem w Nottingham.
Największy sukces w karierze Szwed odniósł w styczniu 2002 roku, wygrywając wielkoszlemowy Australian Open. Johansson pokonał w drodze po tytuł m.in. Czecha Jiříego Nováka, a w finale okazał się lepszy od Rosjanina Marata Safina[2]. Sukces w Australii pozwolił mu m.in. na udział w turnieju Tennis Masters Cup w Szanghaju w listopadzie 2002 roku (był rezerwowym i zastąpił w jednym meczu Andre Agassiego). Zanotował także znaczący awans w rankingach światowych, w czerwcu 2002 był notowany na pozycji nr 7. na świecie; w klasyfikacji ATP Race, obejmującej wyniki tylko z bieżącego roku, zaraz po Australian Open 2002 wyszedł na krótko na pozycję lidera (28 stycznia 2002).
Rok 2003 był głównie okresem w karierze Johanssona, kiedy leczył kontuzje; w 2004 roku zwyciężył ponownie w Sztokholmie, wygrywając w finale z Andre Agassim. Ponadto doszedł do finału w Nottingham (przegrana z Paradornem Srichaphanem). W lipcu 2005 roku, po dotarciu do półfinału wielkoszlemowego Wimbledonu, powrócił do czołowej dziesiątki rankingu światowego. W październiku t.r. wygrał po raz kolejny halowy turniej w Petersburgu, pokonując w finale Niemca Nicolasa Kiefera. W sezonie 2006 osiągnął finał w Petersburgu (porażka z Mario Ančiciem), a w 2007 roku w Sztokholmie (porażka z Ivo Karloviciem).
W grze podwójnej jest mistrzem rozgrywek z roku 2006 w Båstad. Partnerując Jonasowi Björkmanowi pokonał w finale debel Christopher Kas-Oliver Marach. Podczas igrzysk olimpijskich w Pekinie (2008) wywalczył razem z Simonem Aspelinem srebrny medal, przegrywając meczu o złoto z parą Roger Federer–Stanislas Wawrinka[3].
W roku 1998 zadebiutował w reprezentacji Szwecji w Pucharze Davisa, podczas meczu półfinałowego z reprezentacją Hiszpanii; przyczynił się tym samym do końcowego zwycięstwa Szwecji t.r, chociaż w meczu finałowym przeciwko Włochom nie wystąpił. Łącznie w tych rozgrywkach zagrał w 34 meczach – 18 wygrał i 16 przegrał.
W sezonie 2008 był w składzie reprezentacji Szwecji, która wygrała drużynowy puchar świata. W finale Szwedzi pokonali zespół Rosji 2:1[4]. Johansson wystąpił w 4 meczach singlowych (2 wygrał i 2 przegrał) oraz 1 zwycięskim pojedynku deblowym.
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (9–5)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 16 marca 1997 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) | ![]() | 6:4, 3:6, 6:2 |
Zwycięzca | 2. | 23 marca 1997 | Petersburg | Dywanowa (hala) | ![]() | 6:3, 6:3 |
Finalista | 1. | 8 marca 1998 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | ![]() | 6:7(2), 2:6 |
Finalista | 2. | 15 listopada 1998 | Sztokholm | Twarda (hala) | ![]() | 3:6, 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 3. | 8 sierpnia 1999 | Montreal | Twarda | ![]() | 1:6, 6:3, 6:3 |
Zwycięzca | 4. | 26 listopada 2000 | Sztokholm | Twarda (hala) | ![]() | 6:2, 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 5. | 17 czerwca 2001 | Halle | Trawiasta | ![]() | 6:3, 6:7(5), 6:2 |
Zwycięzca | 6. | 24 czerwca 2001 | Nottingham | Trawiasta | ![]() | 7:5, 6:3 |
Zwycięzca | 7. | 27 stycznia 2002 | Australian Open, Melbourne | Twarda | ![]() | 3:6, 6:4, 6:4, 7:6(4) |
Finalista | 3. | 20 czerwca 2004 | Nottingham | Trawiasta | ![]() | 6:1, 6:7(4), 3:6 |
Zwycięzca | 8. | 31 października 2004 | Sztokholm | Twarda (hala) | ![]() | 3:6, 6:3, 7:6(4) |
Zwycięzca | 9. | 30 października 2005 | Petersburg | Dywanowa (hala) | ![]() | 6:4, 6:2 |
Finalista | 4. | 29 października 2006 | Petersburg | Dywanowa (hala) | ![]() | 5:7, 6:7(2) |
Finalista | 5. | 12 października 2007 | Sztokholm | Twarda (hala) | ![]() | 3:6, 6:3, 1:6 |
Gra podwójna (1–1)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 16 lipca 2006 | Båstad | Ceglana | ![]() | ![]() ![]() | 6:3, 4:6, 10–4 |
Finalista | 1. | 17 sierpnia 2008 | Pekin | Twarda | ![]() | ![]() ![]() | 3:6, 4:6, 7:6(4), 3:6 |
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
Turniej | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | 1R | – | 2R | 2R | 1R | 1R | 2R | 3R | W | 1R | 4R | 4R | 2R | 1R | 1 / 13 | 19–12 |
French Open | – | 1R | 2R | 1R | 1R | – | 2R | 1R | 2R | – | 2R | 1R | 1R | 1R | 0 / 11 | 4–11 |
Wimbledon | – | – | 4R | 2R | 3R | 2R | 4R | 2R | 1R | 3R | SF | 1R | 1R | 2R | 0 / 12 | 19–12 |
US Open | – | – | 2R | 1R | QF | – | QF | 4R | – | 3R | 2R | 1R | 3R | 1R | 0 / 10 | 17–10 |
Wygrane turnieje | 0 / 1 | 0 / 1 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 2 | 0 / 4 | 0 / 4 | 1 / 3 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 1 / 46 | N/A |
Bilans spotkań | 0–1 | 0–1 | 6–4 | 2–4 | 6–4 | 1–2 | 9–4 | 6–4 | 8–2 | 4–3 | 10–4 | 3–4 | 3–4 | 1–4 | N/A | 59–45 |
Przypisy
- ↑ Mohit Joshi: Sweden’s Thomas Johansson to retire (ang.). topnews.in. [dostęp 2009-06-12].
- ↑ Stephen Bierley: Johansson plays joker for Sweden (ang.). theguardian.com. [dostęp 2017-04-12].
- ↑ Federer and Wawrinka take Men's Doubles gold (ang.). en.beijing2008.cn. [dostęp 2008-08-17].
- ↑ Sweden wins 4th World Team Cup (ang.). usatoday.com. [dostęp 2008-05-24].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2014-09-25] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: Charlie Cowins from Belmont, NC, USA, Licencja: CC BY 2.0
Thomas Johansson