Thomas Schwab

Thomas Schwab
ilustracja
(c) Sandro Halank, Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0
Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1962
Berchtesgaden

Klub

RC Berchtesgaden

Wzrost

180 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN
Igrzyska olimpijskie
brązCalgary 1988Dwójki
Mistrzostwa świata
brązInnsbruck 1987Dwójki
Mistrzostwa Europy
złotoKönigssee 1988Dwójki
złotoKönigssee 1988Drużynowo
Puchar Świata
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa kula
1986/1987
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
1985/1986
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
1982/1983
Zakończenie kariery: 1989 r.

Thomas Schwab (ur. 20 kwietnia 1962 w Berchtesgaden) – niemiecki saneczkarz reprezentujący też RFN, medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata, mistrz Europy oraz zwycięzca Pucharu Świata.

Kariera

Pierwszy sukces odniósł w sezonie 1982/1983, kiedy w parze z Wolfgangiem Staudingerem zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w dwójkach. Trzy lata później zajęli drugie miejsce, a w sezonie 1986/1987 zdobyli Kryształową Kulę. W 1987 roku zdobył brązowy medal w dwójkach na mistrzostwach świata w Innsbrucku, a rok później wywalczył złote medale w dwójkach i zawodach drużynowych podczas mistrzostw Europy w Königssee. W tym samym roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Calgary, zdobywając brązowy medal. Brał również udział w igrzyskach w Sarajewie cztery lata wcześniej, kończąc rywalizację w dwójkach na ósmej pozycji.

W latach 1994-2008 był trenerem niemieckiej kadry saneczkarzy. Po jego wodzą Niemcy i Niemki wywalczyli 129 medali igrzysk olimpijskich, mistrzostw świata i Europy. W lutym 2008 roku został sekretarzem generalnym i dyrektorem sportowym Niemieckiej Federacji Bobslejowej i Saneczkarskiej. Jego następcą na stanowisku trenera saneczkarzy został Norbert Loch, ojciec Felixa Locha.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

RokMiejsceDwójki
1984Sarajewo8.
1988Calgary3.

Puchar Świata

Miejsca na podium w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
1982/19833.[1]
1985/19862.
1986/19871.

Przypisy

  1. Ex aequo z parą radziecką Juris Eisaks/Einārs Veikša.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie