Thomas Steu
 (c) Sandro Halank, Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0 Thomas Steu w 2018 roku | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub | Rodelclub Sparkasse Bludenz[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 182 cm[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Debiut w PŚ | 16 listopada 2013, Lillehammer (6. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ | 16 listopada 2013, Lillehammer (6. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ | 21 lutego 2016, Winterberg (3. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze zwycięstwo w PŚ | 24 listopada 2018, Igls | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kryształowa kula 
2. miejsce Thomas Steu (ur. 9 lutego 1994 w Bludenz[1]) – austriacki saneczkarz, zdobywca Pucharu Świata, dwukrotny złoty medalista mistrzostw świata juniorów w Igls, medalista mistrzostw Europy i mistrzostw świata.
Kariera
W 2010 roku rozpoczął występy w Pucharze Świata juniorów, w którym w sezonie 2010/2011 uplasował się na najniższym stopniu podium w klasyfikacji generalnej jedynek[1][2]. Rok później wziął udział w mistrzostwach świata juniorów w Oberhofie, na których zajął 17. miejsce w konkurencji jedynek oraz w mistrzostwach Europy juniorów w Igls, na których był jedenasty w jedynkach[3]. W 2012 roku pojawił się na igrzyskach olimpijskich młodzieży w Innsbrucku, gdzie zajął 6. miejsce w konkurencji dwójek, w której startował z Lorenzem Kollerem, będącym odtąd jego stałym partnerem w tej konkurencji na zawodach każdej rangi[3][4]. W tym samym roku wystartował także w mistrzostwach Europy juniorów w Winterbergu, na których zdobył brązowy medal w sztafecie i zajął 11. miejsce w konkurencji jedynek oraz na mistrzostwach świata juniorów w Königssee, na których był piętnasty w jedynkach[3].
16 listopada 2013 roku miał miejsce jego debiut i zarazem zdobycie pierwszych punktów w Pucharze Świata, kiedy to na rozgrywanych w Lillehammer zawodach sezonu 2013/2014 zajął 6. miejsce w konkurencji dwójek[3]. Rok później, na mistrzostwach Europy juniorów w Siguldzie zdobył srebrny medal w dwójkach, zaś na mistrzostwach świata juniorów w Igls wywalczył złoty medal zarówno w konkurencji dwójek, jak i w konkurencji sztafetowej[1][3]. W 2015 roku wziął udział w mistrzostwach świata w Siguldzie, na których zajął 16. miejsce w konkurencji dwójek, a także w mistrzostwach Europy w Soczi, z których wrócił z 15. miejscem w dwójkach[3]. W 2016 roku pojawił się na mistrzostwach świata w Königssee, na których zajął 6. miejsce w konkurencji sprintu dwójek i nie ukończył konkurencji dwójek oraz na mistrzostwach Europy w Altenbergu, z których wrócił z dwójkowym 8. miejscem[1][5]. W tym samym roku, 21 lutego zaliczył pierwsze podium w Pucharze Świata, kiedy to na rozgrywanych w Winterbergu zawodach sezonu 2013/2014 zajął 3. miejsce w konkurencji sztafetowej. Jego sztafeta, w której startował z Lorenzem Kollerem, Miriam Kastlunger i Wolfgangiem Kindlem przegrała tylko z ekipami z Kanady i Rosji[6].
W 2017 roku wziął udział w mistrzostwach Europy w Königssee, na których zdobył srebrny medal w sztafecie i był czwarty w dwójkach, w mistrzostwach świata w Igls, na których zajął 4. miejsce w konkurencji sprintu dwójek i 10. w konkurencji dwójek, a także w mistrzostwach świata do lat 23 w Igls, które przyniosły mu dwójkowy złoty medal[3]. W 2018 roku pojawił się na mistrzostwach Europy w Siguldzie, na których był dziesiąty w konkurencji dwójek oraz na igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, z których wrócił z 4. miejscem w dwójkach[3][7]. W tym samym roku, 24 listopada zaliczył pierwsze dwójkowe podium i zarazem odniósł pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata, pokonując na rozgrywanych w Igls zawodach sezonu 2018/2019 dwójkę niemiecką: Toni Eggert/Sascha Benecken i rosyjską: Władisław Jużakow/Jurij Prochorow[8].
W 2019 roku pojawił się na mistrzostwach świata w Winterbergu, na których zdobył brązowy medal w konkurencji sprintu dwójek oraz dwójek, w obu plasując się za dwójkami niemieckimi: Toni Eggert/Sascha Benecken i Tobias Wendl/Tobias Arlt, a także srebrny medal w konkurencji sztafetowej, w której jego sztafeta współtworzona przez Lorenza Kollera, Hannę Prock i Reinharda Eggera rozdzieliła na podium ekipy z Rosji i Niemiec[9].
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
| Rok | Miejsce | Dwójki | Sztafeta |
|---|---|---|---|
| 2018 | Pjongczang | 4. | – |
| 2022 | Pekin | 3. | 2. |
Mistrzostwa świata
| Rok | Miejsce | Dwójki | Dwójki-sprint | Sztafeta |
|---|---|---|---|---|
| 2015 | Sigulda | 16. | nie rozgrywano | – |
| 2016 | Königssee | dnf | 6. | – |
| 2017 | Igls | 10. | 4. | – |
| 2019 | Winterberg | 3. | 3. | 2. |
| 2020 | Soczi | - | - | - |
| 2021 | Königssee | 6. | 4. | 1. |
Mistrzostwa Europy
| Rok | Miejsce | Dwójki | Sztafeta |
|---|---|---|---|
| 2015 | Soczi | 15. | – |
| 2016 | Altenberg | 8. | – |
| 2017 | Königssee | 4. | 2. |
| 2018 | Sigulda | 10. | – |
| 2019 | Oberhof | 4. | 4. |
| 2020 | Lillehammer | 2. | 1. |
| 2021 | Sigulda | 5. | dsq |
| 2022 | Sankt Moritz | 6. | dsq |
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
| Sezon | Miejsce |
|---|---|
| 2012/2013 | 39. |
| 2013/2014 | 27. |
| 2014/2015 | 13. |
| 2015/2016 | 13. |
| 2016/2017 | 8. |
| 2017/2018 | 12. |
| 2018/2019 | 2. |
| 2019/2020 | 7. |
| 2020/2021 | 1. |
| 2021/2022 | 6. |
Miejsca na podium w zawodach Pucharu Świata - indywidualnie
| Lp. | Data | Miejsce | Konkurencja | Lokata | Partner |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 24.11.2018 |  Igls | dwójki | 1 | Lorenz Koller |
| 2. | 25.11.2018 | Igls | dwójki-sprint | 1 | Lorenz Koller |
| 3. | 07.12.2018 |  Calgary | dwójki | 3 | Lorenz Koller |
| 4. | 15.12.2018 |  Lake Placid | dwójki | 3 | Lorenz Koller |
| 5. | 05.01.2019 |  Königssee | dwójki | 3 | Lorenz Koller |
| 6. | 02.02.2019 | Altenberg | dwójki | 1 | Lorenz Koller |
| 7. | 23.11.2019 | Igls | dwójki | 3 | Lorenz Koller |
| 8. | 30.11.2019 | Lake Placid | dwójki | 3 | Lorenz Koller |
| 9. | 11.01.2020 | Altenberg | dwójki | 1 | Lorenz Koller |
| 10. | 18.01.2020 |  Lillehammer | dwójki | 2 | Lorenz Koller |
| 11. | 28.11.2020 | Igls | dwójki | 1 | Lorenz Koller |
| 12. | 29.11.2020 | Igls | dwójki-sprint | 1 | Lorenz Koller |
| 13. | 05.12.2020 | Altenberg | dwójki | 1 | Lorenz Koller |
| 14. | 12.12.2020 | Oberhof | dwójki | 2 | Lorenz Koller |
| 15. | 20.12.2020 | Winterberg | dwójki-sprint | 2 | Lorenz Koller |
| 16. | 02.01.2021 | Königssee | dwójki | 3 | Lorenz Koller |
| 17. | 16.01.2021 | Oberhof | dwójki | 1 | Lorenz Koller |
| 18. | 23.01.2021 | Igls | dwójki | 3 | Lorenz Koller |
| 19. | 24.01.2021 | Igls | dwójki-sprint | 2 | Lorenz Koller |
| 20. | 20.11.2021 |  Yanqing | dwójki | 2 | Lorenz Koller |
| 21. | 11.12.2021 | Altenberg | dwójki | 1 | Lorenz Koller |
| 22. | 18.12.2021 | Igls | dwójki | 1 | Lorenz Koller |
| 23. | 19.12.2021 | Igls | dwójki-sprint | 3 | Lorenz Koller |
| 24. | 01.01.2022 | Winterberg | dwójki | 2 | Lorenz Koller |
Miejsca na podium w zawodach Pucharu Świata – drużynowo
| Lp. | Data | Miejsce | Konkurencja | Lokata |
|---|---|---|---|---|
| 1. | 21.02.2016 | Winterberg | sztafeta | 3 |
| 2. | 06.01.2017 | Königssee | sztafeta | 3 |
| 3. | 08.12.2018 | Calgary | sztafeta | 3 |
| 4. | 06.01.2019 | Königssee | sztafeta | 2 |
| 5. | 24.11.2019 | Igls | sztafeta | 2 |
| 6. | 19.01.2020 | Lillehammer | sztafeta | 1 |
| 7. | 29.11.2020 | Igls | sztafeta | 2 |
| 8. | 13.12.2020 | Oberhof | sztafeta | 2 |
| 9. | 03.01.2021 | Königssee | sztafeta | 1 |
| 10. | 21.11.2021 | Yanqing | sztafeta | 1 |
| 11. | 02.02.2022 | Winterberg | sztafeta | 2 |
| 12. | 16.01.2022 | Oberhof | sztafeta | 3 |
Przypisy
- ↑ a b c d e f Thomas Steu. [w:] Nationalteam Herren [on-line]. rodel-austria.at. [dostęp 2019-01-29]. (niem.).
- ↑ 1st and 2nd Junior World Cup in Sigulda: Official Results. fil-luge.org. [dostęp 2019-01-29]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Luge - Thomas Steu. [w:] Results of a sportsman / sportswoman [on-line]. the-sports.org. [dostęp 2019-01-29]. (ang.).
- ↑ LUGE DOUBLES COMPETITION; FINAL RESULTS. fil-luge.org, 2012-01-16. [dostęp 2019-01-29]. (ang.).
- ↑ 46th FIL World Championships: Koenigssee (GER) 29.01.- 31.01.2016. fil-luge.org, 2016-01-30. [dostęp 2019-01-30]. (ang.).
- ↑ Viessmann Luge World Cup 2015/2016 presented by BMW: Winterberg (GER) 21.02.2016. fil-luge.org. [dostęp 2019-01-29]. (ang.).
- ↑ 2018 Winter Olympics Results - Luge. [w:] Olympic Sports [on-line]. espn.com. [dostęp 2019-01-29]. (ang.).
- ↑ Erster Weltcup-Sieg für Steu/Koller in Igls. sport.orf.at, 2018-11-24. [dostęp 2019-01-29]. (niem.).
- ↑ Rodel-WM: Egger erobert Silber im Einsitzer. sport.orf.at, 2019-01-27. [dostęp 2019-01-29]. (niem.).
Linki zewnętrzne
- Thomas Steu na stronie FIL (ang.)
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
(c) Sandro Halank, Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0
Athletes' photo project at the 2018/19 Innsbruck-Igls Luge World Cup: Thomas Steu (Austria)
Pictograms of Olympic sports - Luge