Tiazol
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | C3H3NS | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 85,13 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd | bezbarwna ciecz[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pochodne | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Tiazol – pięcioczłonowy heterocykliczny związek chemiczny zawierający atom siarki i azotu w pozycjach 1 i 3. Ma budowę płaską i charakter aromatyczny. Dzięki obecności atomu azotu wykazuje właściwości zasadowe (pKa = 2,5), jednak znacznie słabsze niż pirydyna[5] (pKa = 5,2).
W warunkach normalnych jest to bezbarwna ciecz o odstręczającym zapachu[5]. Jest rozpuszczalna w wodzie[5] (wg niektórych źródeł słabo[2][3]), rozpuszcza się w etanolu, acetonie i eterze[3].
Pochodne tiazolu występują powszechnie w organizmach (np. tiamina), odpowiadają za zapach wielu owoców i produktów spożywczych. Wykazują często aktywność biologiczną i stosowane są jako leki[5].
Jego izomerem z heteroatomami w pozycjach 1,2 jest izotiazol, a w pełni nasyconym analogiem tiazolidyna.
Przypisy
- ↑ a b c d e Tiazol (nr 151645) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Polski. [dostęp 2018-03-16]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b Thiazole, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 9256 (ang.).
- ↑ a b c d e f CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 3-482, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).
- ↑ Cemil Öğretir i inni, Determination and Evaluation of Acid Dissociation Constants of Some Substituted 2-Aminobenzothiazole Derivatives, „Journal of Chemical & Engineering Data”, 53 (2), 2008, s. 422–426, DOI: 10.1021/je700515k .
- ↑ a b c d e Theophil Eicher , Siegfried Hauptmann , The Chemistry of Heterocycles. Structure, Reactions, Syntheses, and Applications, wyd. 2, Wiley-VCH, 2003, s. 149–155, ISBN 3-527-30720-6 (ang.).
Media użyte na tej stronie
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for flammable substances
Structure of thiazole
Autor: Jynto (talk), Licencja: CC0
Ball-and-stick model of the thiazole molecule, a sulfur-nitrogen heterocycle and a simple aromatic ring.
Colour code:
- Carbon, C: black
- Hydrogen, H: white
- Nitrogen, N: blue
- Sulfur, S: yellow
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for corrosive substances
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for hazardous substances