Tim Kennedy
.jpg) Kennedy w 2016 | |
| Pełne imię i nazwisko | Timothy Fred Kennedy |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1 września 1979 San Luis Obispo |
| Obywatelstwo | Stany Zjednoczone |
| Wzrost | 180 cm |
| Masa ciała | 84 kg |
| Kategoria wagowa | średnia |
| Klub | Jackson Wink MMA Academy |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk | 24 |
| Zwycięstwa | 18 |
| Przez nokauty | 6 |
| Przez poddania | 8 |
| Przez decyzje | 4 |
| Porażki | 6 |
| |
 | |
 sierżant | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 września 1979 San Luis Obispo |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 2004 – |
| Siły zbrojne |  – United States Army |
| Jednostki | 7th Special Forces Group, Texas Army National Guard |
| Główne wojny i bitwy | Wojna w Afganistanie, II wojna w Zatoce Perskiej |
| Odznaczenia | |
 | |
Timothy Fred Kennedy (ur. 1 września 1979 w San Luis Obispo) – żołnierz United States Army o stopniu sierżanta, weteran wojny w Afganistanie oraz II wojny w Zatoce Perskiej[1], wielokrotnie odznaczany Brązową Gwiazdą[2]. W latach 2001-2016 zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA).
Kariera sportowa
W MMA zadebiutował 31 sierpnia 2001 przegrywając ze Scottem Smithem. W latach 2001-2007 toczył pojedynki dla World Extreme Cagefighting, Extreme Challenge czy International Fight League, notując bilans od debiutu 9 zwycięstw (m.in. nad Jasonem Millerem) i 2 porażek. W 2009 związał się ze Strikeforce, tocząc dla niej w latach 2009-2013 osiem pojedynków (bilans 6-2). W tym czasie pokonywał m.in. Trevora Prangleya, Melvina Manhoefa czy Robbiego Lawlera. Dwukrotnie mierzył się o mistrzostwo Strikeforce wagi średniej: 21 sierpnia 2010 przegrywając jednogłośnie na punkty z Ronaldo Souzą[3] oraz 14 lipca 2012 z Lukiem Rockholdem również na punkty[4]. Po zakończeniu działalności przez Strikeforce na początku 2013, przeniósł się do Ultimate Fighting Championship[5], notując w ciągu roku trzy zwycięstwa, kolejno z Rogerem Gracie, Rafaelem Natalem i Michaelem Bispingiem. 27 września 2014 przegrał pierwszy pojedynek w UFC, ulegając przez techniczny nokaut Yoelowi Romero. W 2015 był notowany na 6 miejscu w oficjalnym rankingu UFC kategorii średniej.
Po prawie dwuletniej przerwie 10 grudnia 2016 stoczył przegraną walkę z Kelvinem Gastelumem[6]. 17 stycznia 2017 ogłosił zakończenie kariery zawodniczej[7].
Osiągnięcia[8]
- 2003: Extreme Challenge 50 – 1. miejsce w turnieju wagi średniej
- Ultimate Fighting Championship – nagrody bonusowe:
- Nokaut wieczoru (1 raz)
- Walka Wieczoru (1 raz)
Przypisy
- ↑ Adam Morgan: The Real Deal: Tim Kennedy Is Deadly In Afghanistan, Iraq And The Cage (ang.). heavy.com, 2009-09-24. [dostęp 2017-04-01].
- ↑ Jim Verchio: MMA superstar, Green Beret Tim Kennedy announces retirement from fighting (ang.). popularmilitary.com, 2017-01-17. [dostęp 2017-04-01].
- ↑ Loretta Hunt: Jacare Had No Doubt of Victory (ang.). sherdog.com, 2010-08-22. [dostęp 2017-04-01].
- ↑ Brian Knapp: Luke Rockhold Denies Tim Kennedy, Keeps Strikeforce Middleweight Title (ang.). sherdog.com, 2012-07-14. [dostęp 2017-04-01].
- ↑ Strikeforce 'closing down after January event' (ang.). fightersonlymag.com, 2012-11-06. [dostęp 2017-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-01)].
- ↑ UFC 206: Holloway vs. Pettis – wyniki (pol.). mmarocks.pl, 2016-12-11. [dostęp 2017-04-01].
- ↑ W.Mrozowski: Tim Kennedy zakończył karierę MMA (pol.). mmanews.pl, 2017-01-17. [dostęp 2017-04-01].
- ↑ Profil Tima Kennedy'ego na UFC.com (ang.). ufc.com. [dostęp 2017-04-01].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Tim Kennedy, a mixed martial arts champion and Special Forces National Guardsman, happily donates a pint of blood to the Armed Services Blood Program at the Robertson Blood Center, Fort Hood, Texas.
Rank insignia for a United States Army Sergeant First Class (E-7).
Autor: Chief National Guard Bureau, Licencja: CC BY 2.0
UFC fighter Tim Kennedy with a soldier at Camp Bondsteel, Kosovo, as Army Gen. Frank Grass, chief, National Guard Bureau, leads the first-ever National Guard USO Tour, May 17, 2016. (U.S. Army National Guard photo by Sgt. 1st Class Jim Greenhill) (Released)
Seal of the United States Marine Corps. It is defined in Executive Order 10538 (alternate source) as:
For more information, see here.Standing upon the western hemisphere of the terrestrial globe containing the lines of latitude and topographical outlines of North, Central, and South America, an American bald eagle with wings displayed horizontally and inverted holding in his beak a scroll inscribed with the motto SEMPER FIDELIS, all bronze. Behind the western hemisphere a foul anchor bend sinister-wise with stock, arms, and flukes in slight perspective, all bronze, on a scarlet background and within a dark blue band edged in gold circumscribed by a gold rope rim and inscribed DEPARTMENT OF THE NAVY • UNITED STATES MARINE CORPS in gold letters. The central device of the seal is the emblem of the United States Marine Corps.
Ribbon from the Bronze Star Medal awarded by the United States Department of Defense.