Tina Weirather

Tina Weirather

(c) Foto: Stefan Brending, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Tina Weirather (2017)
Data i miejsce urodzenia	24 maja 1989 Vaduz
Klub	Skiclub Schaan
Wzrost	162 cm
Debiut w PŚ	22.10 2005, Sölden (DNQ1 - slalom gigant)
Pierwsze punkty w PŚ	15.12 2006, Reiteralm (22. miejsce – superkombinacja)
Pierwsze podium w PŚ	2.12 2011, Lake Louise (2. miejsce – zjazd)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Liechtenstein Igrzyska olimpijskie brąz Pjongczang 2018 supergigant Mistrzostwa świata srebro Sankt Moritz 2017 Supergigant Mistrzostwa świata juniorów złoto Québec 2006 gigant złoto Altenmarkt 2007 zjazd srebro Altenmarkt 2007 gigant srebro Altenmarkt 2007 supergigant srebro Ga-Pa 2009 gigant Puchar Świata (Zjazd) 2. miejsce 2011/2012 3. miejsce 2017/2018 Puchar Świata (Supergigant) Mała Kryształowa Kula 2016/2017 Mała Kryształowa Kula 2017/2018 2. miejsce 2015/2016 3. miejsce 2013/2014 3. miejsce 2018/2019

Christina „Tina” Weirather (ur. 24 maja 1989 w Vaduz) – liechtensteińska narciarka alpejska, brązowa medalistka olimpijska, wicemistrzyni świata, wielokrotna medalistka mistrzostw świata juniorów.

Kariera

Córka pary utytułowanych narciarzy, Austriaka Hartiego Weirathera i reprezentującej Liechtenstein Hanni Wenzel. Tina reprezentuje kraj swojej matki.

Specjalizuje się w konkurencjach szybkościowych, lecz startuje także w konkurencjach technicznych. Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 26 listopada 2004 roku w Bjorli, gdzie w zawodach FIS Race zajęła 43. miejsce w slalomie. W 2005 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Bardonecchii, gdzie jej najlepszym wynikiem było siedemnaste miejsce w gigancie. Pierwszy sukces osiągnęła na mistrzostwach świata juniorów w Québecu, zwyciężając w gigancie. Największe sukcesy w tej kategorii wiekowej osiągnęła podczas mistrzostw świata juniorów w Altenmarkt w 2007 roku, zwyciężając w zjeździe oraz zajmując drugie miejsce w gigancie i supergigancie. Zdobyła także srebrny medal w gigancie na mistrzostwach świata juniorów w Garmisch-Partenkirchen w 2009 roku, przegrywając tylko z reprezentantką gospodarzy, Viktorią Rebensburg.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 22 października 2005 roku w Sölden, gdzie nie zakwalifikowała się do pierwszego przejazdu giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła nieco ponad rok później, 15 grudnia 2006 roku w Reiteralm, zajmując 22. miejsce w superkombinacji. Pierwsze podium w zawodach tego cyklu wywalczyła 2 grudnia 2011 roku w Lake Louise, gdzie była druga w zjeździe. Rozdzieliła tam na podium Lindsey Vonn z USA oraz Dominique Gisin ze Szwajcarii. Swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ odniosła 1 marca 2013 roku w Garmisch-Partenkirchen, wygrywając supergiganta. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2013/2014, kiedy zajęła piąte miejsce w klasyfikacji generalnej, w klasyfikacji supergiganta była trzecia, a w klasyfikacji zjazdu czwarta. Ponadto w sezonie 2011/2012 była druga w klasyfikacji zjazdu, ulegając tylko Vonn.

W 2005 roku wystartowała w supergigancie na mistrzostwach świata w Bormio, zajmując 31. miejsce. Podczas igrzysk olimpijskich w Turynie w 2006 roku w tej samej konkurencji zajęła 33. miejsce, a rywalizacji w zjeździe nie ukończyła. Niepowodzeniem zakończyła starty na mistrzostwach świata w Åre w 2007 roku, gdzie nie ukończyła giganta i supergiganta, a w superkombinacji nie wystartowała, chociaż została zgłoszona do zawodów. W 2009 roku nie pojawiła się w żadnych zawodach najwyższej rangi, w tym na mistrzostwach świata w Val d’Isère. Po upadku w trakcie zawodów PŚ w Cortina d’Ampezzo 23 stycznia 2010 roku doznała kontuzji kolana (zerwanie więzadła krzyżowego przedniego), która wykluczyła ją z udziału w igrzyskach olimpijskich w Vancouver oraz z całego sezonu 2010/2011, w tym mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen^[1].

W sezonie 2011/2012 wróciła do rywalizacji i w swoim trzecim występie po kontuzji, jadąc z odległym „40” numerem startowym, zajęła drugie miejsce podczas zjazdu w Lake Louise. Na mistrzostwach świata w Schladming w 2013 roku zajęła trzynaste miejsce w zjeździe i 27. miejsce w gigancie, a rywalizacji w supergigancie i superkombinacji nie ukończyła.

Podczas treningu przed pierwszą konkurencją na igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku doznała kolejnej kontuzji. Tym razem doznała stłuczenia kości piszczelowej w prawej nodze^[2] i nie wystartowała w żadnej konkurencji. Zrezygnowała z dalszych startów w Pucharze Świata w sezonie 2013/2014^[3].

Do rywalizacji powróciła sezonie 2014/2015, w którym czterokrotnie stawała na podium zawodów pucharowych, odnosząc przy tym jedno zwycięstwo: 7 marca 2015 roku w Garmisch-Partenkirchen była najlepsza w zjeździe. W klasyfikacji generalnej była ostatecznie dziesiąta, w klasyfikacji zjazdu siódma, a w supergigancie ósma. Startowała na mistrzostwach świata w Vail/Beaver Creek, gdzie była między innymi czwarta w gigancie, przegrywając walkę o podium z Jessicą Lindell-Vikarby ze Szwecji o 0,06 sekundy. Ponadto zajęła szóste miejsce w zjeździe, a supergiganta ukończyła an jedenastej pozycji. Kolejny sezon zakończyła na czwartej pozycji w klasyfikacji generalnej i drugiej w klasyfikacji supergiganta. Łącznie sześć razy stawała na podium, odnosząc dwa zwycięstwa w supergigancie: 21 lutego w La Thuile i 17 marca 2016 roku w Sankt Moritz.

Z mistrzostw świata w Sankt Moritz w 2017 roku wróciła ze srebrnym medalem wywalczonym w supergigancie. W zawodach tych rozdzieliła Austriaczkę Nicole Schmidhofer i Larę Gut ze Szwajcarii. Była tam też między innymi dziesiąta w zjeździe. W zawodach pucharowych w czołowej trójce znalazła się pięciokrotnie, w tym 16 marca 2017 roku w Aspen triumfowała w supergigancie. W klasyfikacji generalnej sezonu 2016/2017 była siódma, a w klasyfikacji supergiganta zdobyła Małą Kryształową Kulę. Podobnie zakończyła kolejny sezon, ponownie triumfując w klasyfikacji supergiganta. Ponadto w klasyfikacji generalnej była szósta, a w klasyfikacji zjazdu zajęła trzecie miejsce. Podczas igrzysk w Pjongczangu w lutym 2018 roku wywalczyła swój pierwszy medal olimpijski, kończąc supergiganta na trzecim miejscu. Wyprzedziły ją tylko Czeszka Ester Ledecká i Austriaczka Anna Veith. Była tam też między innymi czwarta w zjeździe, przegrywając walkę o podium z Lindsey Vonn o 0,16 sekundy.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
DNF1	15 lutego	2006	San Sicario	Zjazd	1:56,49	–	Michaela Dorfmeister
33	20 lutego	2006	San Sicario	Supergigant	1:32,47	+2,87	Michaela Dorfmeister
DNS	12 lutego	2014	Krasnaja Polana	Zjazd	1:41,57	-	Dominique Gisin Tina Maze
DNS	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Supergigant	1:25,52	-	Anna Fenninger
22.	15 lutego	2018	Pjongczang	Gigant	2:20,02	+4,20	Mikaela Shiffrin
3.	17 lutego	2018	Pjongczang	Supergigant	1:21,11	+0,11	Ester Ledecká
4.	21 lutego	2018	Pjongczang	Zjazd	1:39,22	+0,63	Sofia Goggia

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
31.	6 lutego	2005	Santa Caterina	Supergigant	1:17,64	+4,44	Anja Pärson
DNF1	6 lutego	2007	Åre	Supergigant	1:18,85	-	Anja Pärson
DNS	6 lutego	2007	Åre	Superkombinacja	1:57,69	-	Anja Pärson
DNF2	6 lutego	2007	Åre	Gigant	2:31,72	-	Nicole Hosp
DNF1	5 lutego	2013	Schladming	Supergigant	1:35,39	-	Tina Maze
DNS2	8 lutego	2013	Schladming	Superkombinacja	2:39,92	-	Maria Höfl-Riesch
13.	10 lutego	2013	Schladming	Zjazd	1:50,00	+1,71	Marion Rolland
27.	14 lutego	2013	Schladming	Gigant	2:08,06	+5,59	Tessa Worley
6.	3 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Supergigant	1:10,29	+1,03	Anna Fenninger
11.	6 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Zjazd	1:45,89	+1,38	Tina Maze
4.	12 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Gigant	2:19,16	+1,55	Anna Fenninger
2.	7 lutego	2017	Sankt Moritz	Supergigant	1:32,34	+0,33	Nicole Schmidhofer
DNS1	10 lutego	2017	Sankt Moritz	Superkombinacja	1:58,88	-	Wendy Holdener
10.	12 lutego	2017	Sankt Moritz	Zjazd	1:32,85	+1,18	Ilka Štuhec
19.	16 lutego	2017	Sankt Moritz	Gigant	2:05,55	+2,90	Tessa Worley
DNF	5 lutego	2019	Åre	Supergigant	1:04,89	-	Mikaela Shiffrin
DNS2	8 lutego	2019	Åre	Superkombinacja	2:02,13	-	Wendy Holdener
18.	10 lutego	2019	Åre	Zjazd	1:01,74	+1,26	Ilka Štuhec

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
29.	23 lutego	2005	Bardonecchia	Zjazd	1:28,84	+3,08	Nadia Fanchini
17.	24 lutego	2005	Bardonecchia	Supergigant	1:26,81	+2,55	Andrea Fischbacher
DNF2	25 lutego	2005	Bardonecchia	Slalom	1:23,97	-	Šárka Záhrobská
41.	26 lutego	2005	Bardonecchia	Gigant	2:21,34	+6,37	Nadia Fanchini
5.	3 marca	2006	Québec	Zjazd	1:13,51	+1,05	Marianne Abderhalden
DNF1	4 marca	2006	Québec	Slalom	1:37,30	-	Maria Pietilä-Holmner
DNF1	5 marca	2006	Québec	Supergigant	1:10,96	-	Anna Fenninger
1.	7 marca	2006	Québec	Gigant	2:22,43	-	-
1.	7 marca	2007	Altenmarkt	Zjazd	1:39,69	-	-
2.	8 marca	2007	Altenmarkt	Gigant	2:14,90	+0,30	Nicole Schmidhofer
2.	9 marca	2007	Altenmarkt	Supergigant	1:19,34	+0,11	Nicole Schmidhofer
DNF1	28 lutego	2008	Formigal	Slalom	1:33,85	-	Bernadette Schild
7.	29 lutego	2008	Formigal	Gigant	1:42,50	+0,85	Anna Fenninger
DNF1	1 marca	2009	Ga-Pa	Slalom	1:42,07	-	Denise Feierabend
2.	2 marca	2009	Ga-Pa	Gigant	2:45,81	+1,48	Viktoria Rebensburg

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w zawodach

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu
1.	1 marca	2013	Garmisch-Partenkirchen	Supergigant	1:19,82
2.	14 grudnia	2013	Sankt Moritz	Supergigant	1:17,38
3.	22 grudnia	2013	Val d’Isère	Gigant	2:24,10
4.	7 marca	2015	Garmisch-Partenkirchen	Zjazd	1:40,94
5.	21 lutego	2016	La Thuile	Supergigant	1:17,73
6.	17 marca	2016	Sankt Moritz	Supergigant	1:18,93
7.	16 marca	2017	Aspen	Supergigant	1:11,66
8.	3 grudnia	2017	Lake Louise	Supergigant	1:18,52
9.	3 marca	2018	Crans-Montana	Supergigant	1:02,17

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas jazdy	Miejsce	Starta	Zwyciężczyni
1.	2 grudnia	2011	Lake Louise	Zjazd	1:53,19	2.	+1,95	Lindsey Vonn
2.	28 stycznia	2012	Sankt Moritz	Zjazd	1:43,65	3.	+1,47	Lindsey Vonn
3.	4 lutego	2012	Garmisch-Partenkirchen	Zjazd	1:44,86	3.	+0,79	Lindsey Vonn
4.	5 lutego	2012	Garmisch-Partenkirchen	Supergigant	1:20,50	3.	+0,45	Julia Mancuso
5.	26 lutego	2012	Bansko	Supergigant	1:15,66	2.	+0,05	Lindsey Vonn
6.	30 listopada	2012	Lake Louise	Zjazd	1:52,61	3.[4]	+1,74	Lindsey Vonn
7.	29 listopada	2013	Beaver Creek	Zjazd	1:41,26	2.	+0,47	Lara Gut
8.	1 grudnia	2013	Beaver Creek	Gigant	2:17,92	3.	+0,56	Jessica Lindell-Vikarby
9.	7 grudnia	2013	Lake Louise	Zjazd	1:55,09	2.	+0,34	Maria Höfl-Riesch
10.	8 grudnia	2013	Lake Louise	Supergigant	1:22,86	2.	+0,03	Lara Gut
11.	24 stycznia	2014	Cortina d’Ampezzo	Zjazd	1:17,84	2.	+0,31	Maria Höfl-Riesch
12.	25 stycznia	2014	Cortina d’Ampezzo	Zjazd	1:37,79	3.	+0,38	Tina Maze
13.	26 stycznia	2014	Cortina d’Ampezzo	Supergigant	1:27,81	2.	+0,12	Lara Gut
14.	5 grudnia	2014	Lake Louise	Zjazd	1:51,49	3.	+0,51	Tina Maze
15.	19 stycznia	2015	Cortina d’Ampezzo	Supergigant	1:27,03	3.	+0,92	Lindsey Vonn
16.	21 lutego	2015	Maribor	Gigant	2:24,80	3.	+0,30	Anna Fenninger
17.	24 października	2015	Sölden	Gigant	2:25,52	3.	+1,25	Federica Brignone
18.	28 grudnia	2015	Lienz	Gigant	2:06,12	2.	+0,12	Lara Gut
19.	24 stycznia	2016	Cortina d’Ampezzo	Supergigant	1:26,55	2.	+0,69	Lindsey Vonn
20.	30 stycznia	2016	Maribor	Gigant	2:30,16	3.	+0,34	Viktoria Rebensburg
21.	4 grudnia	2016	Lake Louise	Supergigant	1:02,68	2.	+0,10	Lara Gut
22.	18 grudnia	2016	Val d’Isère	Supergigant	1:23,24	2.	+0,13	Lara Gut
23.	15 stycznia	2017	Altenmarkt	Zjazd	1:21,15	2.	+1,25	Christine Scheyer
24.	22 stycznia	2017	Garmisch-Partenkirchen	Supergigant	1:17,92	3.	+0,86	Lara Gut
25.	1 grudnia	2017	Lake Louise	Supergigant	1:48,53	2.	+0,09	Cornelia Hütter
26.	9 grudnia	2017	Sankt Moritz	Supergigant	1:02,59	3.	+0,16	Jasmine Flury
27.	17 grudnia	2017	Val d’Isère	Supergigant	1:05,77	2.	+0,48	Anna Veith
28.	20 stycznia	2018	Cortina d’Ampezzo	Zjazd	1:36,48	2.	+0,92	Lindsey Vonn
29.	8 grudnia	2018	Sankt Moritz	Supergigant	1:11,30	3.	+0,42	Mikaela Shiffrin
30.	19 grudnia	2018	Val Gardena	Supergigant	1:31,87	2.	+0,05	Ilka Štuhec
31.	20 stycznia	2019	Cortina d’Ampezzo	Supergigant	1:22,48	2.	+0,16	Mikaela Shiffrin

• W sumie 39 miejsc na podium (13 w zjeździe, 22 w supergigancie i 6 w gigancie).

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-28)]. (ang.)

Przypisy