Titta Ruffo

Titta Ruffo

Imię i nazwisko	Ruffo Cafiero Titta
Data i miejsce urodzenia	9 czerwca 1877 Piza
Pochodzenie	włoskie
Data i miejsce śmierci	5 lipca 1953 Florencja
Typ głosu	baryton
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	śpiewak

Titta Ruffo, właśc. Ruffo Cafiero Titta^[1][2] (ur. 9 czerwca 1877 w Pizie, zm. 5 lipca 1953 we Florencji^[2]) – włoski śpiewak, baryton.

Życiorys

Początkowo pracował jako kowal w należącej do jego ojca kuźni, po kłótni z nim uciekł jednak w wieku 19 lat z domu i udał się do Rzymu, gdzie rozpoczął studia w Akademii Muzycznej św. Cecylii u Venceslao Persichiniego^[1]. Później uczył się u Lelio Casiniego w Mediolanie^[2]. Debiutował w 1898 roku na deskach rzymskiego Teatro Costanzi rolą Herolda w Lohengrinie Richarda Wagnera^[1][2]. W kolejnych latach występował w Santiago de Chile (1900), Kairze (1901), Buenos Aires (1902) i Londynie (1903)^[1]. W sezonie 1903/1904 debiutował w La Scali^[1]. W latach 1904–1907 koncertował w Moskwie, Petersburgu, Kijowie, Odessie i Charkowie^[1]. W 1907 roku wystąpił na deskach Teatru Wielkiego w Warszawie w tytułowej roli w Hamlecie Ambroise’a Thomasa^[1]. W 1912 roku debiutował w Stanach Zjednoczonych, występując w Filadelfii w Rigoletcie Giuseppe Verdiego^[1][2]. W latach 1912–1914 i 1919–1921 występował w Chicago^[1]. Od 1922 do 1929 roku śpiewał w nowojorskiej Metropolitan Opera^[1]. Po raz ostatni wystąpił na scenie w 1931 roku w Buenos Aires jako Scarpia w Tosce Giacomo Pucciniego^[1]. Jako przeciwnik Benito Mussoliniego odmawiał występów we Włoszech, po przyjeździe do Rzymu w 1937 roku został na pewien czas uwięziony za swoje antyfaszystowskie poglądy^[1]. Po zwolnieniu zamieszkał we Florencji i poświęcił się pracy pedagogicznej^[1].

W swojej karierze zasłynął przede wszystkim rolami w operach Giuseppe Verdiego^[1][2]. Dokonał licznych nagrań płytowych^[1]. Opublikował autobiografię La mia parabola (Mediolan 1937)^[2].

Przypisy