Tkanka łączna luźna

Tkanka łączna luźna, tkanka łączna wiotka (łac. textus conjunctivus fibrosus laxus) – rodzaj tkanki łącznej właściwej posiadający trzy rodzaje włókien: elastyczne (sprężyste), siateczkowe (kratkowe) i kolagenowe (klejodajne)[1]. Istota podstawowa tej tkanki układa się w charakterystyczne blaszki, które można mechanicznie oddzielić od siebie. Włókna i komórki spoczywają w tych blaszkach, a pomiędzy nimi znajduje się płyn tkankowy. Nadmiar płynów powoduje obrzęk.

Tkanka łączna luźna jest najczęściej występującą tkanką łączną ustroju[1]. Tworzy większość błon śluzowych właściwych i podśluzowych, torebki narządów i ich przegrody. Za jej pośrednictwem dostają się do narządów naczynia i nerwy. Występuje w przydance naczyń.

Wyróżniamy kilka rodzajów tkanki łącznej luźnej:

Przypisy

  1. a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 131–135, ISBN 978-83-200-4323-5.

Bibliografia

  • Tadeusz Pawlikowski: Podręcznik histologii.