Tlaxcallanie

Wojownicy tlaxcalańcy prowadzący hiszpańskiego żołnierza do Chalco

Tlaxcallanie, Tlaxcalanie, Tlaxkalanie – historyczna grupa etniczna zamieszkująca dawniej obszary dzisiejszego stanu Tlaxcala w Meksyku, posługująca się, podobnie jak Aztekowie, językiem nahuatl.

Historia

Tlaxcallanie stanowili jedną z grup Chichimeków. Przybyli na obszar Tlaxcali w XIV w. Pierwszą osadę – Tepeticpac założył Colhua Quanez w roku 1348. Jego brat – Cuicuitacatl założył Ocotelolco. Xacayamachan Tzonpanetepelohuateuctli założył Tizatlan, natomiast Mizquitl założył Quiyahuiztlan. Te cztery miasta do czasu przybycia Hiszpanów władały Tlaxcalą, a rządy w każdym z nich sprawowali potomkowie założycieli^[1].

Pomimo licznych ataków ze strony Azteków, Tlaxcallanie nigdy nie zostali przez nich podbici. Przez 60 lat trwała blokada Tlaxcali. Nie mogli sprowadzać złota, srebra, bawełny, piór egzotycznych ptaków, kakao i soli. Zostali sprzymierzeńcami Cortesa podczas oblężenia Tenochtitlánu^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Justyna Olko: Meksyk przed konkwistą. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2010. ISBN 978-83-06-03237-6.
• Tadeusz Łepkowski: Historia Meksyku. Warszawa: Ossolineum, 1986. ISBN 83-04-02182-X.