Tlenek molibdenu(VI)

Tlenek molibdenu(VI)
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

MoO3

Masa molowa

143,94 g/mol

Wygląd

bezbarwne/białe ciało stałe[1]

Identyfikacja
Numer CAS

1313-27-5

PubChem

14802

Podobne związki
Inne kationy

CrO
3
, WO
3

Podobne związki

MoO2

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Tlenek molibdenu(VI) (tritlenek molibdenu), MoO3nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym molibden występuje na VI stopniu utlenienia.

Otrzymywanie

Jest ostatecznym produktem utleniania związków molibdenu. Otrzymuje się go przez prażenie siarczku molibdenu(IV) na powietrzu lub z molibdenianu amonu – w wyniku utleniania go tlenem w 550 °C lub traktowaniu jego wodnego roztworu stężonym kwasem azotowym[3].

Właściwości

Tworzy białe kryształy w układzie rombowym. Są one światłoczułe – pod wpływem światła zmieniają barwę na niebieską[3].

Podczas ogrzewania MoO
3
w próżni lub w obecności wodoru lub metalicznego molibdenu ulega on redukcji do MoO2 w temperaturze 500–600 °C. Ogrzany z wodorem do 900–1000 °C daje metaliczny molibden[3]. Natomiast w wyniku redukcji wodnej zawiesiny MoO
3
w wodzie powstaje błękit molibdenowy[4].

Jest tlenkiem kwasowym i rozpuszcza się w alkaliach z wytworzeniem jonów molibdenianowych MoO4−
4
. W przeciwieństwie do CrO
3
słabo rozpuszcza się w wodzie i nie wykazuje znaczących właściwości utleniających[4]. Nie rozpuszcza się w rozpuszczalnikach organicznych, ale reaguje z poliolami i β-diketonami dając związki kompleksowe[3].

Przypisy

  1. a b Molybdenum(VI) oxide (nr 203815) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Polski. [dostęp 2019-05-06]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  2. a b c Molybdenum trioxide, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 14802 (ang.).
  3. a b c d e f g h i Roger F. Sebenik i inni, Molybdenum and Molybdenum Compounds, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 24–25, DOI10.1002/14356007.a16_655 (ang.).
  4. a b N.N. Greenwood, A. Earnshaw: Chemistry of the elements. Wyd. 2. Oxford: Butterworth-Heinemann, 1997, s. 1007–1008. ISBN 978-0-7506-3365-9.