Tlenek uranu(IV)

Tlenek uranu(IV)
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. ditlenek uranu, tlenek(2−) uranu(4+), tlenek uranu(4+), tlenek uranu(IV) addyt. dioksydouran Inne nazwy i oznaczenia Stocka tlenek uranu(IV) inne dawniej: dwutlenek uranu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	UO2
Masa molowa	270,03 g/mol
Wygląd	czarny krystaliczny proszek
Minerały	Uraninit
Identyfikacja
Numer CAS	1344-57-6
PubChem	10916
SMILES O=[U]=O
InChI InChI=1S/2O.U InChIKey FCTBKIHDJGHPPO-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 10,97 g/cm³[1]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie nierozpuszczalny[1] w innych rozpuszczalnikach rozpuszczalny w stężonych kwasach, natomiast w rozcieńczonych nie[1] Temperatura topnienia 2847 °C[1]
Budowa Układ krystalograficzny jak fluoryt
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[2] Niebezpieczeństwo Zwroty H H300, H330, H373, H411 Zwroty P brak wiarygodnych danych Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[2] Silnie toksyczny (T+) Groźny dla środowiska (N) Zwroty R R26/28, R33, R51/53 Zwroty S S1/2, S20/21, S45, S61
Podobne związki
Podobne związki	PuO2, NpO2
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Tlenek uranu(IV) (ditlenek uranu), UO₂ – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym uran występuje na IV stopniu utlenienia. W normalnych warunkach jest to czarny, słabo radioaktywny, krystaliczny proszek.

Produkcja i właściwości

Tlenek uranu(IV) pozyskiwany jest najczęściej w wyniku redukcji tlenku uranu(VI) wodorem:

UO₃ + H₂ → UO₂ + H₂O (w temperaturze 700 °C)

Podczas ogrzewania z tlenem utlenia się do tlenek diuranu(V) uranu(VI):

3UO₂ + O₂ → U₃O₈ (w temperaturze 700 °C)

Tlenek uranu(IV) posiada tę samą strukturę krystaliczną co fluoryt. Podobną budowę mają także tlenek plutonu(IV) i tlenek neptunu(IV).

Wzbogacony tlenek uranu(IV) lub jego mieszanina z tlenkiem plutonu(IV) (tzw. MOX, z ang. mixed oxide) stosowane są jako paliwo jądrowe.

W przyrodzie występuje niezwykle rzadko, jako minerał zwany uraninitem.

Do 1960 roku używany był jako barwnik glazury i szkła. Szkło barwione tlenkiem uranu(IV) ma zielonkawy kolor i wykazuje silną fluorescencję w świetle UV.

Przypisy