Tofu

Japońskie kinugoshi-tōfu^[1]

Tofu (jap. 豆腐, 豆富 tōfu; chiń. dòufǔ) – sojowy produkt spożywczy, otrzymywany w procesie koagulacji mleka sojowego^[1][2].

Historia

Jest wiele teorii dotyczących powstania tofu. Po raz pierwszy o nim wspomina w 965 roku chińskie dzieło Qīng yì lù autorstwa Tao Gu (903–970). Teoria, że ​​tofu zostało wynalezione przez księcia Liu Ana ok. 164 r. p.n.e. jest obecnie podważana przez uczonych, gdyż pojawiła się ona około 1000 lat po rzekomym wynalazku^[3].

Opis

W Polsce i na Zachodzie twarożek nazywany jest tofu, w wymowie pochodzącej z języka japońskiego. Chińskie tofu jest delikatniejsze i chudsze od japońskiego ze względu na inną tradycję przygotowywania mleka sojowego. W Japonii tofu zaczęto przyrządzać dopiero w drugim tysiącleciu n.e. Jada się je także w Korei, Wietnamie, Tajlandii i innych państwach regionu.

Tofu jest bogatym źródłem białka, co miało dawniej szczególne znaczenie w opartej głównie na niskobiałkowym ryżu i pozbawionej mleka kuchni chińskiej^[4]. Jest także źródłem roślinnych tłuszczów nienasyconych i wielu witamin. Tofu jest niskokaloryczne i nie zawiera cholesterolu. Stanowi często spotykany składnik oryginalnych potraw orientalnych i kuchni europejskiej, dań mięsnych, wegetariańskich i wegańskich.

Tofu jest ważnym składnikiem wegetariańskiej kuchni (shōjin-ryōri) buddyjskich świątyń^[5].

Wartości odżywcze

W tofu znajduje się białko sojowe, zawierające aminokwasy egzogenne. Ponad 80% znajdującego się w nim tłuszczu roślinnego to tłuszcze nienasycone, kwas linolowy oraz lecytyna, co stało się powodem rozpowszechnienia poglądu o atrakcyjności tofu jako ich źródła w diecie człowieka.

Tofu jest również źródłem wapnia, a także innych soli mineralnych i witamin: soli żelaza, fosforu, potasu, sodu, witamin z grupy B, choliny i witaminy E.

Wartość składników odżywczych w 100 g:

Tofu w kuchni

Tofu nie ma własnego, swoistego smaku i podczas przyrządzania przyjmuje smak innych produktów. Daje się natomiast łatwo i szybko przyrządzać na dziesiątki różnych sposobów.

W kuchni japońskiej tofu można podzielić na dwa główne rodzaje:

• momen-dōfu – jędrne („bawełniaste”) tofu o ściślejszej konsystencji niż miękkie tofu, przez co lepiej znosi gotowanie;
• kinugoshi-dōfu – miękkie („jedwabiste”) tofu o gładkiej, kremowej konsystencji, często spożywane na zimno jako hiya-yakko lub dodawane do sosów, duszonego mięsa i różnorodnych potraw mieszanych^[6].

Galeria

• 

  Duszone tofu w kamiennym naczyniu

• 

  Lekko smażone tofu​ z bulionem

• 

  Tofu z kimchi

• 

  Tofu pikantne

• 

  Tofu posypane katsuo-bushi, suszonymi płatkami ryby bonito (Katsuwonus pelamis)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Informacja o różnych rodzajach dań przyrządzanych z tofu (ang.)