Tojad wiechowaty

Tojad wiechowaty
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domenaeukarionty
Królestworośliny
Podkrólestworośliny zielone
Nadgromadarośliny telomowe
Gromadarośliny naczyniowe
Podgromadarośliny nasienne
Nadklasaokrytonasienne
KlasaMagnoliopsida
Nadrządjaskropodobne
Rządjaskrowce
Rodzinajaskrowate
Rodzajtojad
Gatunektojad wiechowaty
Nazwa systematyczna
Aconitum degenii Gáyer
Magyar Bot. Lapok 5: 123 1906[3]
Synonimy
  • A. paniculatum Lam.
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Kwiaty
Liście

Tojad wiechowaty (Aconitum degenii Gáyer[5]) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych. W Polsce występuje tylko jego podgatunek Aconitum degenii subsp. degenii[6], w Polsce uznany za rzadki[7].

Rozmieszczenie geograficzne

Jest endemitem wschodniokarpackim i południowokarpackim. Występuje w Bieszczadach, Gorganach, Czarnohorze, Czywczynie, Górach Hryniewskich, Rodniańskich, Marmaroskich, Bystrzyckich, Bukowińskich i na Zakarpaciu, w Polsce osiągając północno-zachodnią granicę zasięgu[6]. W Polsce występuje wyłącznie w Bieszczadach Zachodnich na kilkunastu stanowiskach: miejscowość Moczarne i nad potokiem Solinka, dolina Terebowca, Wołosatki, Sanu od Smolnika po Dwernik, na Małej Rawce, w źródliskach potoku Zdegowa i w Wetlinie[6].

Morfologia

Łodyga
Wzniesiona, rozgałęziona o wysokości do 150 cm. W górnej części jest gruczołowato owłosiona. Pod ziemią roślina posiada bulwiasto zgrubiałe kłącze.
Liście
Ulistnienie skrętoległe, liście dłoniastosieczne o 3-5(7) wcinanych i gruboząbkowanych odcinkach. Podkwiatki równowąskie do jajowato-lancetowatych.
Kwiaty
Osadzone na owłosionych szypułkach, zebrane w luźne kwiatostany. Kielich fioletowy. Płatki korony przekształcone w miodniki, ostrogi miodników haczykowato zakrzywione i dochodzące do szczytu hełmu.
Owoc
Nagie mieszki zebrane po 3-4, po dojrzeniu rozchylające się.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do września. Rośnie w źródliskach, ziołoroślach, kamieńcach nadrzecznych, górskiej olszynie bagiennej i żyznej buczynie karpackiej. Liczba chromosomów 2n=16.[6].

Zagrożenia i ochrona

Roślina podlega w Polsce ochronie ścisłej. Kategorie zagrożenia taksonu:

  • Kategoria zagrożenia w Polsce według CzK (2001): VU – narażony (vulnerable); 2014 r.: EN – zagrożony (endangered)[8]
  • Kategoria zagrożenia w Polsce według CzL (2006): R – rzadki, potencjalnie zagrożony; 2016: EN[9]

Wszystkie dziko rosnące w Polsce okazy tojadu wiechowatego są chronione na obszarze Bieszczadzkiego Parku Narodowego, podjęto też jego uprawę w Ogrodzie Botanicznym PAN w Warszawie-Powsinie[6]. Zagrożeniem dla niego może być tylko zrywanie go (ze względu na ładne kwiaty) i wykopywanie do ogródków, szczególnie w pobliżu szlaków turystycznych[10].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-07] (ang.).
  3. The Plant List. [dostęp 2017-01-29].
  4. Aconitum degenii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  5. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  6. a b c d e Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
  7. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  8. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone.. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  9. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  10. Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Alaskan Monkshood Leaf.jpg
Autor: Mkalsheikh, Licencja: CC BY-SA 4.0
Wild Alaskan Monkshood leaf. The picture was taken in Kenai National Wildlife Refuge in Alaska.
Aconitum degenii.jpg
Autor: Boris Gaberšček, Licencja: CC BY-SA 2.5
Aconitum degenii
Aconitum degeni ENBLA01.JPG
Autor: Enrico Blasutto, Licencja: CC BY-SA 3.0
Località: "Giardino Botanico delle Alpi Orientali", Monte Faverghera (BL), 1500 m s.l.m.