Tojad wschodniokarpacki

Tojad wschodniokarpacki
Systematyka[1][2]
Domenaeukarionty
Królestworośliny
Podkrólestworośliny zielone
Nadgromadarośliny telomowe
Gromadarośliny naczyniowe
Podgromadarośliny nasienne
Nadklasaokrytonasienne
KlasaMagnoliopsida
Nadrządjaskropodobne
Rządjaskrowce
Rodzinajaskrowate
Rodzajtojad
Gatunektojad wschodniokarpacki
Nazwa systematyczna
Aconitum lasiocarpum (Rchb.) Gáyer
Magyar Bot. Lapok 11: 199 1911[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]
Status iucn3.1 NT pl.svg

Tojad wschodniokarpacki (Aconitum lasiocarpum (Rchb.) Gáyer) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych. Gatunek rodzimy[5], w Polsce uznany za zagrożony. Znane są jego stanowiska tylko w Bieszczadach Zachodnich. Występuje tutaj w dolinie potoków Terebowiec i górnego biegi potoku Wołosaty (do Pszczelin), wzdłuż rzeki Solinka od miejscowości Cisna do miejscowości Buk, Nasiczniańskiego Potoku i potok Niedźwiedź oraz na Połoninie Wetlińskiej i Caryńskiej[6].

Zmienność

Gatunek zróżnicowany na dwa podgatunki:[7]

  • tojad wschodniokarpacki typowy (Aconitum lasiocarpum subsp. lasiocarpum)
  • tojad wschodniokarpacki Kotuli (Aconitum lasiocarpum subsp. kotulae (Pawl.) Starm. & Mitka)

Ochrona

Roślina podlega w Polsce ochronie ścisłej.

Kategorie zagrożenia taksonu:

  • Kategoria zagrożenia w Polsce według CzK: VU – narażony (vulnerable)[8].
  • Kategoria zagrożenia w Polsce według CzL (2006): V – narażony; 2016: VU[9].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-07] (ang.).
  3. The Plant List. [dostęp 2017-01-31].
  4. Aconitum lasiocarpum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  5. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  6. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  7. The Plant List [dostęp 2013-10-03]
  8. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  9. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 NT pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5