Tomás Cano

Tomás Cano
Data urodzenia

4 stycznia 1961

Reprezentacja

 Hiszpania (do 1987)
 Andora (1991–1992)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Hiszpania
Puchar Króla
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
1981

Tomás Cano[a] (ur. 4 stycznia 1961) – hiszpański i andorski skoczek narciarski, przez niemal całą karierę skaczący jednak w barwach hiszpańskich. Rekordzista Andory oraz były rekordzista Hiszpanii w długości skoku narciarskiego mężczyzn[1]. Zajął drugie miejsce w Pucharze Króla w 1981, był też mistrzem Hiszpanii.

W latach 1979–1983 startował w zawodach Pucharu Świata, jednak ani razu nie zdobył punktów do klasyfikacji generalnej tegoż cyklu (najwyżej był na 48. miejscu). Trzykrotnie startował w Turnieju Czterech Skoczni. Najwyższe miejsce zajął podczas jego 27. edycji (72. pozycja), która nie była jeszcze wliczana do klasyfikacji Pucharu Świata[2]. Uczestniczył w MŚ 1982 (56. na małej i 48. na dużej skoczni). Bez powodzenia startował też na mistrzostwach świata juniorów czy uniwersjadzie. Kilkakrotnie punktował w zawodach Pucharu Europy.

Jedyny reprezentant Andory w oficjalnych zawodach o charakterze międzynarodowym. W barwach tego państwa zdobył jeden punkt w Pucharze Europy (1992 – La Molina).

Skakał na nartach marki Elan[3].

Przebieg kariery

Hiszpania

Początki i pierwsze starty

Pochodzi z Elche, później jednak przeniósł się do Katalonii[4]. Był studentem. Trenował głównie na szwajcarskich i hiszpańskich skoczniach[1].

Jednym z jego pierwszych międzynarodowych startów na arenie międzynarodowej był udział w letnich zawodach o Grand Prix we Frenštácie (Czechosłowacja). 11 września 1977 roku zajął ostatnie 93. miejsce po dwóch skokach na 50 metrów (miał wyraźnie najgorszą notę zawodów). Zwycięzcą był wówczas František Novák[5][6].

W 1978 wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Murau. Zajął tam 46. miejsce wśród 52 zawodników, skacząc po 49 i 57 metrów (na skoczni normalnej). Wyprzedził wówczas m.in. polskiego skoczka Tadeusza Fijasa[7]. Na mistrzostwach świata juniorów wystąpił również w 1979 w Kanadzie, gdzie zajął 44. miejsce na skoczni normalnej (wyprzedził tylko trzech zawodników sklasyfikowanych)[8]. Tydzień przed mistrzostwami w Kanadzie wystąpił również w międzynarodowych zawodach w Lake Placid, gdzie po słabych skokach na 70 i 69 m zajął ostatnie, 48. miejsce (wygrał Pentti Kokkonen)[9].

Jako pierwszy Hiszpan wystartował w Turnieju Czterech Skoczni (na przełomie lat 1978/1979). We wszystkich konkursach był w ostatniej ósmej dziesiątce (w Oberstdorfie[10] i w Garmisch-Partenkirchen[11] był na 77. miejscu (w tym drugim był jednak najgorszy ze wszystkich), w Innsbrucku był 74.[12] a w ostatnim konkursie w Bischofshofen zajął przedostatnią, 72. lokatę[13]). W łącznej klasyfikacji turnieju uzyskał 359,8 pkt. i zajął 72. miejsce (wśród 84 zawodników sklasyfikowanych)[14].

25 marca 1979 podczas anulowanej serii zawodów o Puchar Króla w La Molinie, ustanowił rekord skoczni w La Molinie wynoszący 70 metrów. W powtórzonej serii skoczył tylko 55 metrów, a jego rekord poprawił Norweg Johan Sætre – triumfator zawodów. Sam Cano zajął dopiero 19. miejsce[15][3].

30 grudnia 1979 zadebiutował w Pucharze Świata. Na skoczni w Oberstdorfie, gdzie rozgrywano konkurs w ramach Turnieju Czterech Skoczni, Cano skoczył 85 m i zajął 94. miejsce. Wynik ten został rekordem Hiszpanii w długości skoku narciarskiego; granicę 85 metrów poprawił najprawdopodobniej w 1982 roku José Rivera (skoczył on wówczas 94,5 m, również w Oberstdorfie)[1]. W 1978 lub 1979 Cano zdobył tytuł mistrza Hiszpanii[3].

Lata 80.

Rok 1980 rozpoczął kolejnym startem w konkursie TCS, tym razem w Garmisch-Partenkirchen. Skoczył jednak tylko 72 m i zajął 98. miejsce. W dwóch kolejnych zawodach z tego cyklu, Cano był już poza najlepszą setką (odpowiednio 105. i 104. miejsce). W klasyfikacji generalnej uplasował się na 101. miejscu z notą łączną 235,3 pkt. (wyprzedził 14 zawodników)[16].

27 lutego 1980 wystąpił w kolejnych zawodach Pucharu Świata. W Sankt Moritz zajął 53. miejsce po skokach na 65 i 75,5 m. Dwa dni później w Gstaad zajął 57. miejsce (66,5 m i 71 m), natomiast 2 marca w Engelbergu był na 61. miejscu (80 m i 74 m)[6]. Tej zimy wystąpił jeszcze w Pucharze Króla, który ukończył na szóstym miejscu z notą łączną 192,4 pkt.[17]. We wrześniu ponownie brał udział w letnich zawodach we Frenštácie, w których zajął 54. miejsce[6].

Sezon 1980/1981 rozpoczął w styczniu startami w szwajcarskich zawodach Pucharu Świata. Skakał w tych samych miejscach, co rok wcześniej; lokaty jakie zajął to odpowiednio: 69., 77. i 67. miejsce (skakał odpowiednio: 66 m, 61 m i 72 m)[6]. Na początku lutego 1981 osiągnął jeden ze swoich największych sukcesów – zajął drugie miejsce w Pucharze Króla, po skokach na 69,5 m i 67 m[18]. Zawody te były również wliczane do klasyfikacji generalnej Pucharu Europy (poprzednik Pucharu Kontynentalnego), Cano zdobył więc 20 punktów do klasyfikacji generalnej. Jak się później okazało, było to jego jedyne podium w karierze w zawodach z tego cyklu[6][19][20].

Pod koniec lutego 1981 wystąpił w Zimowej Uniwersjadzie 1981. W konkursie skoków rozegranym na skoczni Trampolín de Saltos Valle de Astún został sklasyfikowany na 13. miejscu po skokach na 71 i 69 metrów (startowało 16 skoczków)[21]. Tej zimy wywalczył też tytuł mistrza Katalonii w skokach narciarskich (po skokach na 51,9 m i 62,7 m)[22].

Holmenkollbakken latem 1975 roku. To na tej skoczni Tomás Cano osiągnął najlepszy wynik w Pucharze Świata (48. miejsce w 1982 roku).

W sezonie 1981/1982 startował sporadycznie. Wystąpił m.in. w zawodach Pucharu Europy w Seefeld, gdzie zajął 53. miejsce, w La Molinie był na 11. miejscu. Oprócz tego, Cano wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1982, gdzie zajął 56. miejsce w konkursie skoków narciarskich na mniejszej skoczni (63,5 m oraz 67 m), a na większej sklasyfikowany został na 48. miejscu (82,5 m i 84,5 m). Zawody te wchodziły również w skład Pucharu Świata[2].

W sezonie 1982/1983 odnotował najwięcej startów na międzynarodowej arenie. 18 grudnia 1982 zajął 50. miejsce w zawodach PŚ w Cortina d’Ampezzo (skoczył 66 m). 26 grudnia zajął 57. miejsce w zawodach Pucharu Europy w Sankt Moritz[6].

W tymże sezonie wystąpił po raz trzeci i ostatni w Turnieju Czterech Skoczni. Zajmował odpowiednio: 77. miejsce w Oberstdorfie (90,5 m), 78. miejsce w Garmisch-Partenkirchen (80 m), 88. miejsce w Innsbrucku (72 m) i 82. miejsce w Bischofshofen (również 72 m)[6]. W klasyfikacji łącznej turnieju uzyskał 291,8 pkt. i zajął 78. miejsce (wśród 95 zawodników)[23]. W Pucharze Świata wystąpił jeszcze w czterech konkursach za oceanem. Spośród nich najwyższe miejsce osiągnął 15 stycznia 1983 w Lake Placid – zajął 55. miejsce[6].

W Pucharze Europy zanotował ponad 10 startów. Tylko dwukrotnie zdobył punkty; zajął 9. miejsce w Saint-Nizier i 11. lokatę w La Molinie. Bliski zdobycia punktów był też w Chamonix, jednak uzyskał 16. miejsce. Ostatni występ w sezonie zaliczył 3 kwietnia w Feldbergu, w którym to uplasował się na 36. miejscu (77 i 75,5 m)[6].

W 1987 zajął 18. miejsce w Pucharze Króla w La Molinie[6].

Andora

Już jako reprezentant Andory wystartował 3 lutego 1991 w Pucharze Króla. Po skokach na 58,5 m i 60 m, uplasował się na 33. miejscu w stawce 41 zawodników[24][25]. Rok później zajął w tychże zawodach 15. miejsce, po skokach na 60,5 m i 60 m (uzyskał notę 145,9 pkt.). Zdobył tym samym jeden punkt dla Andory w klasyfikacji generalnej Pucharu Europy[26][27]. W Mistrzostwach Hiszpanii 1992, gdzie również startował jako Andorczyk, zajął czwarte miejsce po skokach na 64,5 oraz 62,5 m. Wyraźnie jednak przegrał z medalistami (Bernat Solà, Francisco Alegre i Jesús Lobo). Do Lobo stracił ponad 20 punktów[28].

Osiągnięcia

Mistrzostwa świata

  • Indywidualnie
1982 Norwegia Oslo–56. miejsce (K-85) – 63,5 m i 67 m (165,5 pkt.)
48. miejsce (K-105) – 82,5 m i 84,5 m(168,8 pkt.)

Puchar Świata

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

Sezon 1979/1980
Cortina d’AmpezzoOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenSapporoSapporoThunder BayThunder BayZakopaneZakopaneSaint-NizierSaint-NizierSankt MoritzGstaadEngelbergVikersundLahtiLahtiFalunOsloPlanicaPlanicaŠtrbské PlesoŠtrbské Plesopunkty
-9498105104--------535761---------0
Sezon 1980/1981
OberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenHarrachovLiberecSankt MoritzGstaadEngelbergIronwoodIronwoodSapporoSapporoThunder BayThunder BayChamonixSaint NizierLahtiLahtiFalunOsloBærumPlanicaPlanicapunkty
------697767---------------0
Sezon 1981/1982
Cortina d’AmpezzoOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenSapporoSapporoThunder BayThunder BaySankt MoritzEngelbergOsloOsloLahtiLahtiTauplitzTauplitzTauplitzŠtrbské PlesoŠtrbské PlesoPlanicaPlanicapunkty
-----------5648---------0
Sezon 1982/1983
Cortina d’AmpezzoOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenHarrachovHarrachovLake PlacidLake PlacidThunder BayThunder BaySankt MoritzGstaadEngelbergVikersundVikersundVikersundFalunFalunLahtiLahtiBaerumOsloPlanicaPlanicapunkty
5077788882--55566458--------------0
Legenda
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

27. Turniej Czterech Skoczni[14]
OberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenklas.
7777747272
28. Turniej Czterech Skoczni[16]
OberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenklas.
9498105104101
31. Turniej Czterech Skoczni[23]
OberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenklas.
7778888278

Puchar Europy

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Europy

W zawodach Pucharu Europy, podobnie jak w ówczesnych zawodach Pucharu Świata, obowiązywała inna punktacja.

Sezon 1980/1981
St MoritzMariborTarvisioVillachChamonixLe BrassusSeefeldLa MolinaTravnikSchönwaldNeustadtSzczyrbskie JezioroSzczyrbskie JezioroBischofshofenBischofshofenpunkty
-------2-------20
Sezon 1981/1982
VangSt MoritzWillingenWillingenTarvisioVillachMariborChamonixLe BrassusLiberecHarrachovLa MolinaSeefeldTravnikNeustadtSchönwaldBischofshofenBischofshofenpunkty
-----------1153-----5
Sezon 1982/1983
RaufossLillehammerSt MoritzPlanicaVillachTarvisioSchwarzachWillingenWillingenLa MolinaTravnikChamonixSt NizierSchönwaldNeustadtSprovaStjørdalMeldalSeefeldSzczyrbskie JezioroRukaSzczyrbskie JezioroRukaFeldbergpunkty
--57784526---11221694528---18----3612
Sezon 1986/1987
St MoritzSt AegydVillachPlanicaLes RoussesHarrachovLe BrassusLiberecWillingenMátráhazaWillingenWörglTravnikLa MolinaNeustadtSchönwaldStjørdalSprovaMeldalFeldbergPasso RolleFeldbergpunkty
-------------18--------0
Sezon 1990/1991
OberwiesenthalChaux NeuveSt MoritzSt AegydSaalfeldenRuhpoldingPlanicaHarrachovLiberecLa MolinaWillingenSeefeldGallioNeustadtSchönwaldSzczyrkRukaRovaniemipunkty
---------33--------0
Sezon 1991/1992
OberwiesenthalOberhofCourchevelSt AegydPlanicaSaalfeldenRuhpoldingLiberecHarrachovWillingenWillingenLa MolinaSzczyrkSchönwaldNeustadtChamonixLe BrassusSprovaMeldalFeldbergFeldbergpunkty
-----------15---------1
Legenda
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

- – zawodnik nie wystartował lub brak danych

Puchar Króla

  • Indywidualnie
1979 Hiszpania La Molina–19. miejsce – 55 m (76,5 pkt.)[3]
1980 Hiszpania La Molina–6. miejsce – 192,4 pkt.[17]
1981 Hiszpania La Molina–2. miejsce – 69,5 m, 67 m (217,2 pkt.)[6][18]
1982 Hiszpania La Molina–11. miejsce – 67,5 m, 68,5 m (212,3 pkt.)[20]
1983 Hiszpania La Molina–11. miejsce – 68 m, 67,5 m (210,9 pkt.)[19]
1987 Hiszpania La Molina–18. miejsce – 57 m, 53 m (122,5 pkt.)[6]
1991 Hiszpania La Molina–33. miejsce – 58,5 m, 60 m (142,3 pkt.)[6]
1992 Hiszpania La Molina–15. miejsce – 60,5 m, 60 m (145,9 pkt.)[6]

Uwagi

  1. ↑ W wielu źródłach wzmiankowany jest jako „Thomas”.

Przypisy

  1. ↑ a b c Edición del miércoles, 24 enero 1979, El Mundo Deportivo, 24 stycznia 1979, s. 35 (hiszp.).
  2. ↑ a b Fis-Ski – biographie – CANO Thomas. fis-ski.com. [dostęp 2013-05-10]. (niem.).
  3. ↑ a b c d Edición del lunes, 26 marzo 1979, El Mundo Deportivo, 26 marca 1979, s. 28-29 (hiszp.).
  4. ↑ Saltos de esquí en España – El Equipo Español de saltos. nevasport.com. [dostęp 2014-10-31]. (hiszp.).
  5. ↑ Frenstat CZE 1977.09.11 GP Fr. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-07-29]. (pol.).
  6. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Adam Kwieciński: CANO Thomas 1961.01.04 SPA. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-03-25]. (pol.).
  7. ↑ Adam Kwieciński: Murau AUT 1978.03.12 MSJun. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-03-25]. (pol.).
  8. ↑ Adam Kwieciński: Quebec CAN 1979.02.18 MSJun. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-03-25]. (pol.).
  9. ↑ Adam Kwieciński: Lake Placid USA 1979.02.10. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-03-26]. (pol.).
  10. ↑ 30.12.1978 – Oberstdorf (RFN) K-90. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2014-03-26]. (pol.).
  11. ↑ 01.01.1979 – Garmisch-Partenkirchen (RFN) K-90. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2014-03-26]. (pol.).
  12. ↑ 04.01.1979 – Innsbruck (Austria) K-90. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2014-03-26]. (pol.).
  13. ↑ 06.01.1979 – Bischofshofen (Austria) K-90. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2014-03-26]. (pol.).
  14. ↑ a b Skoki narciarskie – Turniej Czterech Skoczni 1978/1979. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-05-10]. (pol.).
  15. ↑ La Molina. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-05-10]. (ang.).
  16. ↑ a b Skoki narciarskie – Turniej Czterech Skoczni 1979/1980. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-05-10]. (pol.).
  17. ↑ a b El noruego Saetre repitió triunfo. „El Mundo Deportivo”, s. 51, 1980-03-31. (hiszp.). 
  18. ↑ a b Europeo de saltos en La Molina. „El Mundo Deportivo”, s. 40, 1981-02-02. (hiszp.). 
  19. ↑ a b SUPERIORIDAD NORUEGA. „El Mundo Deportivo”, s. 38, 1983-01-31. (hiszp.). 
  20. ↑ a b VICTORIA DEL ITALIANO WEGHER. „El Mundo Deportivo”, s. 31, 1982-02-07. (hiszp.). 
  21. ↑ CLASIFICACIONES. „El Mundo Deportivo”, s. 35, 1981-02-26. (hiszp.). 
  22. ↑ CANO, VENCEDOR ABSOLUTO. „El Mundo Deportivo”, s. 31, 1981-03-12. (hiszp.). 
  23. ↑ a b Skoki narciarskie – Turniej Czterech Skoczni 1982/1983. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-05-10]. (pol.).
  24. ↑ COPA DEL REY DE SALTOS. „El Mundo Deportivo”, s. 47, 1991-02-05. (hiszp.). 
  25. ↑ Adam Kwieciński: La Molina SPA 1991.02.03 EC. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-03-26]. (pol.).
  26. ↑ Adam Kwieciński: La Molina SPA 1992.01.26 EC. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-03-26]. (pol.).
  27. ↑ Manuel Cabanillas. La Copa del Rey de saltos, para el galo Frenot. „El Mundo Deportivo”, s. 66, 1992-01-27. (hiszp.). 
  28. ↑ Bernat Solá, campió naciónal. „El Mundo Deportivo”, s. 46, 1992-01-22. (hiszp.). 

Bibliografia

  • Adam Kwieciński: CANO Thomas. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-03-25]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ski jumping pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Ski jumping
FIS Crystal Globe.svg
Autor: Staszek Szybki Jest, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kryształowa Kula FIS
Flag of Japan (bordered).svg
Flag of Japan (bordered, unrounded corners)
Civil Ensign of Switzerland.svg
Flag of Switzerland at sea
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Flag of SFR Yugoslavia.svg
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of Yugoslavia (1946-1992).svg
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Slovenia (bordered).svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of Spain (1977–1981).svg
Autor: Miguillen, Licencja: CC BY-SA 4.0
Flag ok Spain (1977-1981)
Flag of Czechoslovakia (bordered).svg

Created by Palffy.

The flag of Czechoslovakia with a border.
Oslo Holenkollen 1975.jpg
(c) Presse03, CC-BY-SA-3.0
Holmenkollen-Schanze 1975